Lutherse Bijbel (1648)

Het Boeck TOBIAE.

Kan in twee Hooft-stucken gedeelt worden:
I. Een verhael, wat sich voor ende in de Assyrische gevanckenisse met Tobia begeven hebbe; in ’t 1 cap.
II. Wat van ende met hem nae de gevanckenisse geschiedt zy; van’t 2 cap. tot ’et eynde toe.

Het eerste Capittel.

Heeft vier deelen: I. Tobie geslacht ende vader-lant. II. Sijne jeugt, hoe hy hem daer-in gedragen. III. Sijn manlijck ouderdom, ende wat hy voor de gevanckenisse gedaen. IV. Wat hem by de Assyriers zy ontmoett.

I.1

DAer was een man, met namen Tobias, uyt den stamme Naphthali, uyt eene stadt in hoog-Galilea, boven Aser, aen de strate ter slincker zijde tegen de Zee.

2

Deselve wiert mede gevangen ten tijden Salmanassers des Konincx in Assyrien. ⁺

+ 2 Reg. 17,3.

3

Ende hoewel hy alsoo onder vreemde gevangen was, so en is hy nochtans van Godts Woort niet af-gevallen: ende al wat hy hadde, deelde hy sijnen mede-gevangenen broederen ende magen mede.

II.4

ENde hoewel hy de jongste man was van den stamme Naphthali; so en hielt hy sich doch niet kintsch.

5

Ende daer andersins alle man den gouden kalveren diende, welcke Ieroboam de Koninck Israëls hadde maken laten; ⁺ so vermijdde hy doch sulcken grouwel:

+ 1 Reg.12,28.

6

Ende hielt sich tot den Tempel ende Godts-dienste te Ierusalem; ende

[fol. 15v]

diende aldaer den Heere, ende badt aen den Godt Israëls:

7

Gaf oock sijne eerstelingen ende tienden gantsch trouwelijck; ⁺ alsoo dat hy altijt, in ’t derde jaer, den vreemdelingen, weduwen ende weesen hare tienden gaf.

+ Exod. 23,19. Deut. 14.22, 28.

8

Sulcx onderhielt hy van jonckheyt op, nae de Wet des Heeren.

III.9

DOe hy nu op-gewassen was, nam hy een wijf uyt den stamme Naphthali, met namen Hanna: ende wan met haer eenen soon, dien hy oock Tobias noemde.

10

Ende leerde hem Godts Woort van joncx op, dat hy Godt vreesen, ende de sonde mijden soude.

IV.11

ENde als hy met sijnen ganschen stamme, met sijn wijf ende kint onder de gevangene wegh-gevoert wiert, in de stadt Ninive.

12

Ende alle man at van de offerhanden ende spijsen der Heydenen; wachtte hy sich, ende en verontreynigde sich niet met sulcke spijse.

13

Ende dewijle hy van gantscher herten den Heere vreesde, gaf hem Godt genade voor Salmanasser den Koninck van Assyrien:

14

Dat hy hem oorloofde vry te gaen, waer dat hy henen wilde; ende uyt te richten, wat hy te doen hadde.

15

So trock hy nu tot alle de gene, die gevangen waren, ende troostese met Godts Woort.

16

Ende hy quam in de stadt Rages in Meden, ⁺ ende hadde by hem tien pont silvers, daer mede hem de Koninck begaeft hadde.

+ Tob. 4,21.

17

Ende doe hy onder andere Israëliten sagh eenen, met namen Gabel, uyt sijnen stamme, die seer arm was; dede hy hem dat selve gelt, ende nam eene hant-schrift van hem.

18

Maer lange daer-nae, nae den doot Salmanassers, doe sijn soon Sennaherib nae hem regeerde, welcke den kinderen Israëls vyant was:

19

Ginck Tobias dagelijcx tot alle Israëliten, ende troostese; ende deelde eenen yegelijcken mede van sijne goederen, wat hy vermochte.

20

De hongerige spijsde hy; de naeckte kleedde hy; de verslagene ende doode begroef hy.

21

Maer Sennaherib de Koninck was gevlucht uyt Iudea, ⁺ doe hem Godt geslagen hadde om sijne lasteringe wille. Doe hy nu weder quam, wiert hy vergramt, ende liet veel der kinderen Israëls dooden: der selver lichamen bestelde Tobias te begraven.

+ 2 Reg. 19,35. Jes. 37,38.

22

Maer als sulcx de Koninck vernam, hiet hy hem dooden, ende nam hem alle sijne goederen.

23

Tobias nu vluchtte met sijn wijf ende sone, ende onthielt sich heymelijck by goede vrienden.

24

Maer nae vijf-en-veertigh dagen wiert de Koninck van sijne eygene sonen doot geslagen.

25

Ende Tobias quam weder t’huys, ende alle sijn goet wiert hem weder gegeven.