Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Begrijpt een tweevoudigh onderscheyt tusschen de Egyptenaren ende Israëliten: I. Dat de Egyptenaren in de Roode Zee verdroncken, maer de Israëliten droogs voets daer door gegaen zijn. II. Dat de Egyptenaren met vyer ende blixem verdelgt, maer de Israëliten daer van zijn bevrydt geweest.

I.1

MAer de godtloosen over-viel de toorn sonder barmhertigheyt tot ’et eynde toe: want Hy wiste te vooren wel, wat sy in ’t toe-komende doen souden:

2

Namelijck, doe sy hen geboden had-den wegh te trecken, endese daer-toe met neerstigheyt laten geleyden, dat ’et hen berouwen soude, ende hen nae-jagen.

3

Want doe sy noch rouw droegen, ende by de dooden-graven klaegden; vielen sy op een ander dwaes voor-nemen, ⁺ dat syse vervolgen wilden, als de vluchtige, welcke sy doch met smeecken hadden uyt-gestooten.

+ Exod. 14,5.

4

Maer ’t moeste alsoo gaen, dat sy tot een sulck eynde quamen, als sy verdient hadden; ende moesten vergeten, wat hen weder-varen was: op dat sy ten volle de straffe verkregen, die noch ontbrack:

5

Ende uw’ volck eene wonderlijcke reyse gewaer wierde: maer gene eene nieuwe wijse des doots vonden.

6

Want de gantsche creature, die haren eygen aert hadde, veranderde haer wederom, nae uw’ gebodt, dien sy dient: op dat uwe kinderen onbeschadigt bewaert wierden.

7

Daer was de wolcke, ⁺ ende overschaduwede het leger: daer te vooren water stont, sagh men droogh lant te voor-schijn komen: daer wiert uyt de Roode Zee een wegh sonder hindernisse; ende uyt de machtige vloeden, een groen velt:

+ Exod. 13,21. cap. 14.20, 22.

8

Door ’t welck ginck alle het volck, dat onder uw’ hant beschermt wiert, die sulcke wonderlijcke wonderen sagen.

9

Ende sy gingen als de peerden in de weyde, ⁺ ende huppelden als de lammeren; ende loofden u Heere, diese verlost hadde:

+ Jes. 63.13, 14.

10

Want sy gedachten noch daer-aen, hoe’t gegaen was in de ellende: hoe de Aerde in plaetse der geboren dieren, vliegen voort-brachte; ⁺ ende het water in plaetse van visschen, vorschen met menighte gaf.

+ Exod. 8.6, 24.

11

Maer daer-nae sagen sy oock eenen nieuwen aert der vogelen; ⁺ doe sy belust wierden, ende om leckere spijse baden: want quackelen quamen hen van de Zee, ⁺ om hare lust te boeten.

+ Exod. 16,13.

+ Num. 11,31.

12

Oock quam de straffe over de sondaers, ⁺ door teeckenen, die met machtige blixemen geschiedden: want het was recht, dat sy sulcx leden om harer boosheyt wille; dewijle sy de gasten qualijck onthaelt hadden.

+ Exod. 9,24.

II.13

SOmmige, als de gene quamen, die nergens henen en wisten, en namen sy deselve niet aen: maer sommige dwongen de gasten, die hen goed gedaen hadden, ten dienste.

14

(Ende dat niet alleen; maer daer sal oock noch een ander in-sien over hen komen, om dat sy de vreemde soo onvriendelijck onthaelden.)

15

Sommige nu plaegden met groote smerte de gene, die sy met vreugde hadden aen-genomen, ende stadts-recht mede genieten laten.

16

Maer sy wierden oock met blintheyt geslagen, ⁺ (gelijck als gene voor de deure des Rechtveerdigen) met sulcke dicke duysternisse over-vallen, dat een yegelijck sochte den wegh tot sijne deure.

+ Gen. 19,11.

17

De Elementen gingen door mal-

[fol. 15r]

kanderen, gelijck de snaren op den psalter door malkanderen klincken, ende doch te samen luyden; gelijck men sulcx aen de daet wel siet.

18

Want wat op ’t lant plagh te zijn, dat was in ’t water; ende wat in ’t water plagh te zijn, dat ginck op ’t lant.

19

Het vyer was machtigh in ’t water, boven sijne kracht; ende het water vergat sijne kracht te blusschen.

20

Wederom, ⁺ de vlammen en verteerden niet het vleesch der sterffelijcke dieren, die daer midden onder gingen; ende en versmolten niet de onsterffelijcke ^a spijse, die toch als ’t ys lichtelijck versmolt.

+ Exod. 9,24.

a Spijse) Het Hemels-broot, ’t welck van de Sonne versmolt, etc.

21

Heere, Ghy hebt uw’ volck allesins heerlijck gemaeckt ende ge-eert, ende en hebtse niet veracht; maer altijt ende in allen plaetsen hen by-gestaen.

Eynde des Boecx der Wijsheyt.