Lutherse Bijbel (1648)

Het xv. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Hoe de geloovige Godt kennen, ende afgoderye mijden. II. Dwaesheyt ende bedrogh der gener, die de Afgoden maken ende hen dienen.

I.1

MAer Ghy onse Godt zijt vriendelijck ende getrouw, ende lanck-moedigh, ende regeert alles met barmhertigheyt.

2

Ende of wy schoon sondigen; so zijn wy doch uwe, ende kennen uwe macht. Dewijle wy dan sulcx weten, so en sondigen wy niet: want wy zijn voor de uwe gerekent.

3

☜U dan kennen, is eene volkomene gerechtigheyt; ⁺ ende Uwe macht weten, is een wortel des eeuwigen levens☞.

+ Jes. 53,11. Joh. 17,3.

4

Want ons en verleyden alsoo niet der Menschen boose vonden, noch der Schilders onnutten arbeyt: namelijck, een bont beelt met menigerley verwen;

5

Wiens gedaente de onverstandige ergert: ende die geerne quaet doen, hebben oock haren lust aen het leef-loose ende doode beelt.

6

Sy zijn oock sulcker vrucht weerdigh, beyde diese maken, begeeren ende eeren.

7

Ende een pot-backer, die den weecken leem met moeyte bearbeydt, ⁺ maeckt allerley vaten tot onsen gebruycke: maer hy maeckt uyt eenerley leem, beyde vaten die tot reyne, ende te gelijck oock die tot onreyne wercken dienen. Maer waer toe een yegelijck van deselve sal gebruyckt worden, dat staet by den pot-backer.

+ Rom. 9,21.

II.8

MAer dat is een ellendigen arbeyt, ⁺ als hy van het selve leem eenen nietigen Godt maeckt; daer hy doch self niet lange te vooren van aerde gemaeckt is, ende over eenen kleynen tijt weder daer-toe komt, ⁺ daer hy van genomen is, wanneer de ziele die hy gebruyckt heeft, van hem genomen wort.

+ Afgoden-makers ende dienaers.

+ Gen. 3,19.

9

Doch sijne sorge staet daer op, niet dat hy arbeyde, noch dat hy sulck een kort leven heeft; maer dat hy om strijt arbeyde met de gout-smeden ende silver-smeden, ende dat hy ’t den geel-gieters nae doen magh: ende hy houdt het voor eenen roem, dat hy valschen arbeyt maeckt.

10

Want sijns herten gedachten zijn als assche, ende sijne hope slechter dan aer-de, ende sijn leven verachtelijcker dan leem:

11

Dewijle hy dien niet en kent, die hem gemaeckt, ende hem de ziele, die in hem werckt, in-gegoten, ende den levendigen adem in-geblasen heeft.

12

Sy houden oock het menschelijcke leven voor eene beuselinge, ende het menschelijck bedrijf voor een jaer-merckt: sy geven voor, men moete aller wegen winst soecken, oock door boose stucken.

13

Dese weten voor alle, dat sy sondigen, als sy sulcke loose dingen ende beelden van aerdsch leem maken.

14

Maer sy zijn dwaser ende ellendiger dan een kint, (namelijck, de vyanden uwes volcx, ’t welck sy onder-drucken:)

15

Dat sy allerley Afgoden der Heydenen voor Goden houden, ⁺ der welcker oogen niet en sien, noch hare neusen lucht scheppen, noch de ooren hooren, noch de vingeren aen hare handen voelen konnen, ende hare voeten geheel traegh zijn om te wandelen.

+ Psal. 115,5. ende 135,16.

16

Want een Mensch heeftse gemaeckt; ende die den adem van eenen anderen heeft, die heeftse gebeeldet:

17

Maer een Mensch en kan immers niet maken dat hem gelijck zy, ende nochtans een Godt zy: want dewijle hy sterffelijck is, so maeckt hy vryelijck eenen dooden met sijne godt-loose handen. Hy is immers beter, dan ’t gene, dien hy Godts-dienst doet: want hy leeft doch, maer gene nimmermeer.

18

Daer-toe eeren sy oock de aller-vyandigste dieren, welcke so mense tegen andere onvernuftige dieren houdt, zijn sy veel erger.

19

Want sy en zijn niet lieflijck als andere dieren, die fijn aen te sien zijn: ende en zijn van Godt noch gelooft, noch ^a gesegent.

a Dat zijn de slangen, welcke Gen. 3,14. oock vervloeckt zijn.