Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Begrijpt een schoon Gebedt om de Wijsheyt, in drie deelen: I. d’Inleydinge. II. ’t Sommier ende inhoudt. III. De Redenen, waerom Salomon om de Wijsheyt soo ernstelijck aenhoude.

I.1

O Godt mijner Vaderen, ⁺ ende Heer aller goedertierenheyt, Ghy die alle dingen door uw’ Woort gemaeckt,

+ Een schoon Gebedt. Gen. 1,2. Hier spreeckt de Dichter selfs, ende bidt gantschelijck in Salomons persoone: tot een exempel voor alle Vorsten, om oock also te doen. En is uytermaten een schoon Gebedt.

2

Ende den Mensche door uwe Wijsheyt bereydt hebt: dat hy heerschen soude over de Creature, die van U gemaeckt is:

3

Dat hy de Werelt regeeren soude met heyligheyt ende gerechtigheyt, ende met een oprecht herte oordelen. ⁺

+ Gen. 1,26. Eph. 4,24.

II.4

GEeft my de wijsheyt, ⁺ die steets om uwen throon is, ende en verwerpt my niet uyt uwe kinderen!

+ 1 Reg. 3,9. 2 Paral. 1,10.

III.5

WAnt ick ben uw’ knecht, ende uwer dienst-maegt soon, een swack Mensch, ende van een kort leven, ende te slecht in ’t verstant des rechts ende Wets.

6

Ende of schoon yemant onder de Menschen-kinderen volkomen ware; ⁺ so en geldt hy doch niets, indien hy sonder de Wijsheyt is, die van u komt.

+ Siet, de Wijsheyt komt alleen van Godt, ende sonder haer en deugt niemant niets. 1 Paral. 29,5.

7

Ghy hebt my verkoren tot eenen Koninck over uw’ Volck, ende tot eenen Richter over uwe sonen ende dochteren.

8

Ende Ghy hebt my geheeten eenen Tempel te bouwen op uwen heyligen bergh; ⁺ ende eenen Altaer in de stadt uwer wooninge, dieder gelijck ware der heylige Hutte, welcke Ghy in voor-tijden hebt laten bereyden.

+ Exod. 25,8.

9

Ende met uwe Wijsheyt, welcke uwe wercken weet, ende daer by was, doe Ghy de werelt maecktet, ⁺ ende erkent wat u wel behaegt, ende wat recht is in uwe geboden.

+ Prov. 8,22. Joh. 1,1.

10

Sendtse af van uwen heyligen Hemel, ende uyt den throon uwer Heerlijckheyt: sendtse, dat sy by my zy, ende met my arbeyde! dat ick erkenne, wat u ^a wel behage.

a Sonder Godts Woort en kan de Mensch niet weten, wat Godt behaegt, maer vaert ende doet alles in twijffel ende op ’t onsekerste.

11

Want sy weet alles, ende verstaet ’et: ende laetse my leyden in mijne wercken matelijck; ende my behoeden door hare Heerlijckheyt.

12

So sullen U mijne wercken aengenaem zijn; ende ick sal uw’ Volck recht richten, ende weerdigh zijn des throons mijns vaders.

13

☜Want welcke Mensch weet Godts raet? ⁺ ofte wie kan dencken, wat Godt wil?

+ Ies. 40,13. Rom. 11,34. 1 Cor. 2,16.

14

Want der sterffelijcke Menschen gedachten zijn misselijck, ende onse aenslagen zijn gevaerlijck:

15

Want het sterfelijcke lichaem beswaert de ziele, ende de aerdsche hutte druckt den ^b verstroyden sin.

b Verstroyden sin) Sonder Godts Woort dichtet ende soeckt het vernuft vele wijsen ende wegen: verstroyt sich alsoo in veele moeyte, maer en treft het doch niet.

16

Wy treffen nauwlijcx ’t gene, dat

[fol. 11r]

op Aerden is; ende vinden swaerlijck, dat onder handen is:

17

Wie wil dan nae-speuren dat in den Hemel is? wie wil uwen raet vernemen? ’t en zy dan, dat Ghy Wijsheyt geeft, ende sendt uwen heyligen Geest uyt de hooghte.

18

Ende alsoo recht worde het doen op Aerden; ende de Menschen leeren, wat u behaegt,

19

Ende door de Wijsheyt saligh worden☞.