Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft drie deelen: Eene Troost-spreucke over der Vromen vroegh-tijdigen doot. II. Het verkeerde oordeel der godt-loosen daer-over. III. De straffe van susdanige bespotters.

I.7

☜MAer de rechtveerdige, of hy schoon vroegh-tijdigh sterft, so is hy oock in de ruste.

8

(Want de ouderdom is eerlijck, niet die lange leeft, ofte vele jaren heeft:

9

Kloeckheyt onder de Menschen is het rechte grijse hayr; ende een onbevleckt leven, is de rechte ouderdom.)

10

Want hy behaegt Gode wel, ⁺ ende is Hem lief, ende wort wegh-genomen uyt dit leven onder de sondaren;

+ Jes. 37.1,2.

11

Ende wort wegh-geruckt: op dat de boosheyt sijn verstant niet en verkeere, noch valsche leere sijne ziele bedriege:

12

Want de boose exempelen verleyden ende verderven eenen het goede; ende de aen-lockende lust verkeert onschuldige herten.

13

Hy is haest volkomen geworden, ende heeft vele jaren vervult:

14

Want sijn ziele behaegt Godt; daerom haest Hy met hem uyt dit boose leven☞.

II.15

MAer de lieden die ’t sien, en achten ’t niet, ende en nemen’t niet ter herten: namelijck, dat de Heyligen Godts in genade ende barmhertigheyt zijn, ende dat Hy een opsicht op sijne uyt-verkorene heeft.

16

Want de gestorven rechtveerdige verdoemt de levendige godt-loosen: ende wie jonck zijnde haest volkomen wort, het lange leven des onrechtveerdigen.

17

Sy sien wel des wijsen eynde; maer sy en mercken niet, wat de Heere over hem bedenckt, ende waerom Hy hem bewaert.

III.18

Sy sien ’t wel, ende en achten ’t niet: want de Heere lachtse uyt:

19

Ende sullen daer-nae schandelijck vallen, ende eene versmaetheyt zijn onder de dooden eeuwighlijck. Ende Hy salse onversiens ter neder storten, ende salse uyt den gront uyt-rucken, dat sy geheel te gronde gaen: ende sy sullen in angsten zijn, ende hare gedachtenisse sal verloren zijn.

20

Maer sy sullen komen vertsaegt met de conscientie harer sonden; ende hare eygene sonden sullense onder d’oogen schelden.