Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De vrymoedigheyt der Rechtveerdigen aen den jongsten dagh. II. Der godt-loosen schrick daer over. III. Haer klagelijck gespreck van sulcx. IV. Der Rechtveerdigen belooninge, ende der godt-loosen straffe.

I.1

ALsdan sal de Rechtveerdige staen met groote vrymoedigheyt tegen de gene, die hem benauwt hebben, ende die sijnen ^a arbeyt verworpen hebben.

a Arbeyt) sijne leere ende sijn doen.

II.2

WAnneer deselve dan sulcx sien, sullen sy grouwlijck verschricken voor sulcke saligheyt, die sy niet vermoedt en hadden.

III.3

ENde sullen onder malkanderen spreken met rouwe, ende van angst des geestes suchten: ☜Dat is die, dien wy wel eer voor een spot hadden, ende voor een spijtige by-spreucke.

4

Wy sotten hielden sijn leven voor onsinnigh, ende sijn eynde voor een schande.

5

Hoe is hy nu getelt onder de kinderen Godts, ende sijn erve is onder de Heyligen☞?

6

Daerom so hebben wy den rechten wegh gemist, ende het licht der gerechtigheyt en heeft ons niet geschenen, ende de Sonne en is ons niet op-gegaen.

7

Wy hebben enckel onrechte ende schadelijcke wegen gegaen, ende hebben gewandelt woeste omwegen; maer des Heeren wegh en hebben wy niet geweten.

8

Wat helpt ons nu de pracht? wat brengt ons nu de rijckdom mitsgaders de hoog-moet?

9

’t Is altemael wegh-gevaren, ⁺ als eene schaduwe, ende als een geschrey dat voor-by vaert:

+ Sap. 2,5.

10

Als een schip op de baren des waters wegh-loopt; waer van men, als ’t voor-by is, geen speur vinden en kan, noch desselven bane in den vloet:

11

Oft als een vogel, die door de lucht vliegt, daer men sijns weegs geen speur vinden en kan: want hy roert ende slaet in de lichte lucht, drijft ende verdeeltse met sijne swevende vleugelen; ende daer-na en vindt men geen teecken van sulck vliegen daer-inne.

[fol. 9v]

12

Oft, als wanneer een pijl af-geschoten wort nae ’t doel-wit, daer de verdeelde lucht haest weder te samen valt, dat men sijn vlucht daer door niet speuren en kan:

13

Alsoo oock wy, nae-dien wy zijn geboren geweest, hebben wy een eynde genomen,

14

Ende en hebben geen teecken der deugt bewesen: maer in onse boosheyt zijn wy verteert.

15

Want des godtloosen hope is gelijck een stof, ⁺ van den wint verstroyt; ende gelijck een dunne rijm, ⁺ van eenen storm verdreven; ende gelijck een roock, van den wint verwaeyt; ende gelijck men eenen vergeet, die maer een dag-gast geweest is.

+ Iob 8,13, 14.

+ Prov. 10,25. cap. 11,7.

IV.16

☜MAer de Rechtveerdige sullen eeuwighlijck leven, ⁺ ende de Heere is haer ^b loon, ende de Hooghste sorgt voor hen:

+ Gen. 15,1.

b Loon) Haer goet ende rijckdom.

17

Daerom sullen sy ontfangen een heerlijck Rijck, ende eene schoone kroone van de hant des Heeren: want Hy salse met sijne rechter [hant] beschermen, ende met sijnen arm verdedigen☞.

18

Hy sal sijnen yver nemen tot een harnas, ⁺ ende sal de creaturen toe-rusten ter wrake over de vyanden.

+ Psal. 7,13. Ies. 59,17.

19

Hy sal gerechtigheyt aen-trecken tot een borst-harnas, ende sal het ernstelijck gericht op-setten tot eenen helm.

20

Hy sal heyligheyt nemen tot eenen onoverwinlijcken schilt.

21

Hy sal den strengen toorn wetten tot een sweert; ende de werelt sal met Hem ten strijde uyt-trecken tegen de onwijsen.

22

De geschutten der blixemen sullen recht toe-treffen; ende sullen uyt de wolcken, als van eenen stijf gespannen boge, varen nae ’t doel-wit:

23

Ende daer sal dicken hagel vallen uyt den toorn der donder-slagen. So sal oock het water der Zee tegen haer woeden, ende de stroomen sullen met malkanderen heftigh over-loopen.

24

Ende daer sal oock een stercke wint tegen hen op-staen, ende salse als een wervel-wint verstroyen.