Lutherse Bijbel (1648)

[fol. 8r]

SAPIENTIA, De Wijsheyt Salomons aen de Tyrannen.

Dit Boeck, ’t welck van Philo (gelijck sommige daer voor houden) is geschreven worden, kan in twee Hooft-stucken gedeelt worden.
I. Worden verhaelt de oorsaken, dewelcke ons tot een verlangen nae de Wijsheyt bewegen ende verwecken konnen; tot’et 10 cap. toe.
II. Worden verhaelt eenige exempelen uyt de H. Schrift, tot sulcke materie behoorende tot ’et eynde toe.

Het eerste Capittel.

Heeft twee deelen: I. Is eene vermaninge tot de gerechtigheyt aen alle Regenten. II. Bevestinge van sulcx.

I.1

HEbt gerechtigheyt lief, ⁺ ghy Regenten op Aerden.

+ Jes. 56,1.

II.

DEncket, dat de Heere helpen kan, ende vreeset Hem met ernst: ⁺

+ Deut. 4,29.

2

Want Hy laet Hem vinden van de gene, die Hem niet en versoecken; ende verschijnt den genen, die Hem niet en mistrouwen.

3

Maer eene roeckloose laet-dunckentheyt is verre van Godt: ⁺ ende als de straffe komt; so bewijst sy, wat gene voor sotten geweest zijn.

+ Deut. 12,8.

4

☜Want de Wijsheyt en komt niet in eene boosachtige ziele; ende en woont niet in een lichaem, der sonde onderworpen:

5

Want de heylige Geest, die recht leert, vliedt de afgodische, ende wijckt van de roeckloose; welcke gestraft worden met de sonden, die over haer gehengt worden☞:

6

Want de Wijsheyt is soo vroom, dat sy den lasteraer niet ongestraft en laet; want Godt is Getuyge over alle gedachten, ende erkent alle herten gewis, ende hoort alle woorden.

7

☜Want der Werelt kreys is vol Geestes des Heeren; ende die de reden kent, is over-al☞.

8

Daerom en kan de gene niet verborgen blijven, ⁺ die het onrecht spreeckt: ende het recht dat hem straffen sal, en sal sijns niet feylen.

+ 1 Reg. 2,44.

9

Want des godtloosen aenslagen moeten voor ’t gerichte, ⁺ ende sijne redenen moeten voor den Heere komen; dat sijne ondeugt gestraft worde:

+ Matth. 12,36.

10

Want des Yverigen ^a oore hoort alles: ⁺ ende het spotten der lasteraers, en sal niet verborgen blijven.

a dat is, Godts.

+ Exod. 20,5.

11

So wachtet u nu voor het schadelijck lasteren, ende onthoudet de tongen van ’t vloecken: want wat ghy heymelijck met malkanderen in de ooren spreket, en sal niet so ledigh henen gaen; want ☜de mont dieder liegt, doodt de ziele☞.

12

En staet niet soo nae den doot, met uwe doolinge; ende en worstel soo niet nae ’t verderf, door uwer handen werck.

13

☜Want Godt en heeft den doot niet gemaeckt, ⁺ ende en heeft geenen lust aen ’t verderf der levendigen:

+ Ezech. 18,32. cap. 33,11.

14

Maer Hy heeft alles geschapen, dat ’et in ’t wesen zijn soude; ende wat in de Werelt geschapen wort, dat is goet, ende daer en is niet schadelijcx in☞. Daer-toe en is der Hellen Rijck niet op Aerden.

15

(Want de gerechtigheit is onsterflijck.)

16

Maer de godtloose worstelen daer nae, beyde met woorden ende met wercken: want sy houden ^b hem voor eenen vrient, ende varen daer henen, ende verbinden sich met hem: want sy zijn ’t oock weerdigh, dat sy sijns deels zijn.

b Den doot.