Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Iudith slaet den Holoferni het hooft af. II. Iudith komt weder in Bethulien.

I.1

DOe ’t nu seer laet wiert, gingen sijne dienaers wegh in hare tenten: ende sy waren allegaer droncken.

2

Ende Bagoa maeckte des Holofernis kamer toe, ende ginck van daer.

3

Ende Iudith was alleen by hem in de kamer.

4

Doe nu Holofernes in ’t bedde lagh, droncken was, ende sliep;

5

Sprack Iudith tot hare dienstmaegt, Sy soude daer buyten wachten voor de kamer.

6

Ende Iudith trat voor het bedde, ende badt heymelijck met tranen, seggende:

7

Heere Godt Israëls, sterckt my, ende helpt my genadelijck het werck vol-brengen, dat ick met gantschen vertrouwen op U hebbe voor-genomen: dat Ghy uwe stadt Ierusalem verhoogt, gelijck Ghy belooft hebt.

8

Nae sulck gebedt tradt sy tot de pylaer boven aen ’t bedde, ende kreegh het sweert af, dat daer aen-hingh, ende trock het uyt;

9

Ende greep hem by ’t hayr sijnes hoofts, ende sprack wederom: Heere Godt, sterckt my in dese uyre!

10

Ende sy hieuw twee-mael in den hals met aller macht: daer-nae sneedt sy hem het hooft af, ende wentelde het lichaem uyt het bedde; ende nam de deken met haer.

11

Daer-nae ginck sy uyt, ende gaf het hooft Holofernis hare dienst-maegt, ende hiet ’et in eenen sack steken.

II.12

ENde sy gingen met malkanderen uyt, nae hare gewoonte, als of sy wilden gaen bidden, door ’t leger; ende gingen ront-om door het dal, dat sy heymelijck aen de poorte der stadt quamen.

13

Ende Iudith riep de wachters: Doet de poorten op! want Godt is met ons, die heeft Israël over-winninge gegeven.

14

Doe nu de wachters hare stemme hoorden, ontboden sy terstont de Outsten der stadt.

15

Die quamen alle tot haer: want sy hadden alrede daer aen vertsaegt, dat sy niet en soude weder-komen.

16

Ende sy staken fackelen aen, ende gingen ront-om haer, tot dat sy op den pleyn quam.

17

Ende sy hietse stille zijn, ende toe-hooren;

18

Ende sprack alsoo: Dancket den Heere onsen Gode, die niet en verlaet de gene, die op Hem betrouwen: ende heeft ons barmhertigheyt bewesen door my sijne dienst-maegt; gelijck Hy den huyse Israëls belooft heeft: ende heeft desen nacht den vyant sijns volcx door mijne hant om-gebracht.

[fol. 6v]

19

Ende sy trock het hooft Holofernis uyt, ende toonde ’t hen, ende sprack: Siet, dit is het hooft Holofernis, des Velt-hooft-mans der Assyriers: ende siet, dit is de deken, daer onder hy lagh, doe hy droncken was. Doe heeft hem de Heere onse Godt door eens wijfs hant om-gebracht.

20

So waerachtigh als de Heere leeft, heeft Hy my door sijnen Engel bewaert, dat ick niet en ben ontreynigt geworden, so lange als ick ben uyt-geweest; ende heeft my sonder sonde weder herwaerts gebracht, met groote vreugde ende over-winninge.

21

Daerom dancket Hem alle: want Hy is goedertieren, ende helpt altoos.

22

Ende sy danckten alle den Heere, ende spraken tot haer: Gelooft zy de Heere, die door u onse vyanden heden heeft te schande gemaeckt!

23

Ende Osias de Vorst des volcx Israëls sprack tot haer: Gesegent zijt ghy dochter van den Heere den hooghsten Godt, boven alle wijven op Aerden!

24

Ende gelooft zy de Heere, die Hemel ende Aerde geschapen heeft! die u heeft geluck gegeven den Hooft-man onser vyanden te dooden.

25

Ende heeft uwen naem soo heerlijck gemaeckt, dat u altijt prijsen sullen alle, die des Heeren werck achten: daerom, dat ghy uw’ leven niet verschoont en hebt, in de droeffenisse ende noot uwes volcx, maer hebt het gereddet voor den Heere onsen Godt.

26

Ende al het volck sprac: Amen! Amen!

27

Daer nae ontboodt men den Achior, tot dien sprack Iudith: De Godt Israëls, dien ghy gepresen hebt, dat Hy sich aen sijne vyanden wreken kan, heeft desen nacht der godtloosen Hooft om-gebracht door mijne hant.

28

Ende op dat ghy ’t siet, so is hier het hooft Holofernis, die den Godt Israëls trotselijck gelastert heeft, ⁺ ende u den doot gedreygt, seggende: Als het volck Israëls soude gevangen worden, so wilde hy u met hen door-steken laten.

+ Judith 5,28.

29

Ende doe Achior des Holofernis hooft sagh, ontsettede hy sich, dat hy besterf.

30

Daer-nae als hy weder tot hem selven quam, viel hy tot hare voeten, ende sprack:

31

Gesegent zijt ghy van uwen Godt, in alle hutten Iacobs! want de Godt Israëls sal aen u gepresen worden by alle Volckeren, die uwen naem hooren sullen.