Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De beschrijvinge van Iudith. II. Het begin tot de verlossinge, ende wat Iudith met de Outsten hebbe gesproken.

I.1

SUlcx quam voor Iudith, dewelcke was eene weduwe, eene dochter Merari, des soons Uz, des soons Iosephs, des soons Osia, des soons Elai, des soons Iamnors, des soons Iedeons, des soons Raphaims, des soons Achitobs, des soons Malchia, des soons Enans, des soons Nathanja, des soons Sealthiëls, des soons Simeons.

2

Ende haer man hadde geheeten Manasses; die was in den gersten-oogst gestorven.

3

Want doe hy op ’t velt was by de arbeyders, wiert hy kranck van de hitte, ende sterf in sijne stadt Bethulien, ende wiert by sijne vaderen begraven.

4

Die liet de Iudith achter; die was nu drie jaer ende ses maenden eene weduwe geweest.

5

Ende sy hadde haer boven in haer huys een bysonder kamerken gemaeckt, daer in sy sat met hare dienst-maegden:

6

Ende was bekleedt met eenen sack, ende vastede dagelijcx; behalven op den Sabbath, Nieuw-maenden, ende andere Feesten des huysen Israëls.

7

Ende sy was schoon ende rijck, ende hadde veel gesins, ende hoeven vol ossen ende schapen.

8

Ende hadde een goet geruchte by alle man, datse Godt vreesde; ende niemant en koste yet quaets van haer seggen.

II.9

DEse Iudith, ⁺ doe sy hoorde, dat Osias toe-geseyt hadde, de stadt nae vijf dagen den Assyriers op te geven; sondt sy tot de Outste Chambri ende Charmi.

+ Judith 7.23, 25.

10

Ende doe sy tot haer quamen, sprack sy tot hen: Wat sal dat zijn, dat Osias toe-gestaen heeft de stadt den Assyriers op te geven, wanneer ons in vijf dagen niet geholpen en wort?

11

Wie zyt ghy-lieden, dat ghy Godt versoecket?

12

Dat en dient niet genade te verkrijgen, maer veel meer toorn ende ongenade.

13

Wilt ghy den Heere nae u believen tijt ende dagen bestemmen, wanneer Hy helpen sal? ⁺

+ Men moet Godt in ’t bidden geenen tijt om te helpen voor-schrijven.

14

Doch de Heere is lanckmoedigh: daerom laet ons dat leet zijn, ende genade soecken met tranen:

15

☜Want Godt en wort niet toornigh als een Mensch, ⁺ dat Hy sich niet versoenen en late☞.

+ Hos. 11,1.

16

Daerom sullen wy ons verootmoedigen van herten, ende Hem dienen.

17

Ende met tranen voor Hem bidden, dat Hy nae sijn believen barmhertigheyt aen ons bewijsen wille. Ende gelijck wy nu treuren moeten van wegen haren hoogh-moet, dat wy ons nae desen jammer weder verheugen mogen.

18

Dat wy niet gevolgt en hebben de sonden onser vaderen, ⁺ die haren Godt verlieten ende vreemde Goden aen-baden.

+ Iud. 2.13, 14.

19

Daerom sy haren vyanden overgegeven, ende van hen verslagen, gevangen ende geschendet zijn.

20

Maer wy en kennen geenen anderen Godt, dan Hem alleen; ende willen met ootmoedigheyt van Hem hulpe ende troost verwachten: so sal Hy, de Heere onse Godt, onse bloet redden van onse vyanden; ende alle Heydenen die ons vervolgen, verootmoedigen ende te schande maken.

21

Ende ghy, lieve Broeders, ⁺ ghy die de Outsten zijt, troostet het volck met uwe woorden, dat sy bedencken, dat onse vaders oock versocht wierden; op dat sy beproefrt wierden, of sy Godt van herten dienden.

+ De Heyligen worden versocht tot haren besten.

22

Houdet hen voor, ⁺ hoe onse vader Abraham veelsins versocht is, ende is Godts vrient geworden, nae-dien hy door menigerley aen-vechtinge beproeft is.

+ Gen. 21,1. Iac. 2,23.

23

Alsoo zijn oock Isaac, Iacob, ⁺ Moses, ende alle die Godt lief geweest zijn, volstandigh gebleven, ende hebben veele droeffenisse overwinnen moeten.

+ Gen. 15,21. cap. 26.1, 35.

24

Maer d’andere, ⁺ die de droeffenissen niet en hebben willen aen-nemen met Godts vreese: maer met onverduldigheyt tegen Godt gemurmureert ende gelastert hebben;

+ Gen. 31,13. cap. 32,11. Exod. 5,21. cap. 10,28.

25

Zijn van den Verderver, ende door de slangen om-gebracht. ⁺

+ Num. 21,8.

26

Daerom en laet ons niet onverduldigh worden in dit lijden;

27

Maer bekennen dat ’et eene straffe is van Godt, veel geringer dan onse sonden zijn; ende gelooven dat wy getuchtiget worden als sijne knechten, ter beteringe, ende niet ten verderve.

28

Daer op antwoordde Osias ende de Outsten: ’t Is altemael waer, gelijck ghy geseyt hebt, ende aen uwe woorden en is niets te bestraffen.

29

Daerom bidt voor ons tot den Heere: want ghy zijt een heyligh Godt-vreesende wijf. ⁺

+ Psal. 145,19.

30

Ende Iudith sprack: Dewijle ghy ’t daer voor houdet, dat ’et uyt Godt zy wat ick geseyt hebbe;

[fol. 5r]

31

So wilt oock proeven of ’t gene, dat ick in den sin hebbe te doen, uyt Godt zy; ende biddet, dat Godt geluck daer-toe geve.

32

Desen nacht wachtet aen de poorte, als ick uyt-gae met mijnen dienst-maegt; ende biddet, dat de Heere in dese vijf dagen, gelijck ghy geseyt hebt, sijn volck Israël troosten wilde.

33

Doch wat ick in den sin hebbe, en sult ghy niet onder-soecken; maer biddet alleen voor my tot den Heere onsen Godt, tot dat ick u voorder aen-segge, wat ghy doen sult.

34

Ende Osias de Vorst van Iuda sprack tot haer: Gaet henen in vrede, de Heere zy met u, ende wreke ons aen onse vyanden! Ende sy gingen alsoo weder van haer.