Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Wort verhaelt, wat den Achior voorder is ontmoet: I. By Holofernes. II. By de Ioden.

I.1

DAer-nae vergramde Holofernes oock over den Achior, ende sprack:

2

Hoe derft ghy ons propheteeren, dat het volck Israëls soude van sijnen Godt beschuttinge hebben? maer als wyse nu slaen, als eenen eenigen Mensche; so sult ghy sien, datter geen ander Godt en is, dan alleen Nebucad-Nezar.

3

Ende dan sult ghy oock door der Assyriers sweert met hen door-steken worden, ⁺ ende gantsch Israël sal met u om-komen.

+ Iud. 13,28.

4

So sult ghy dan gewaer worden, dat Nebucad-Nezar een Heere zy aller werelt; als ghy met mijn sweert door-steken wort, ende ligt onder de verslagene Israëls, ende moet sterven ende verderven.

5

Doch meynt ghy, dat uwe prophetie gewis is; so en behoeft ghy niet te verschricken, noch bleeck te worden.

6

Gelijck ’t hen gaen sal, so sal ’t u oock gaen: want ick wil u terstont tot hen senden, op dat ick u met hen straffe.

7

Doe beval Holofernes sijnen knechten, dat sy Achior grijpen souden, ende nae Bethulien voeren in de handen der kinderen Israëls.

8

Ende de knechten Holofernis grepen hem. Ende doe sy over ’t vlacke velt aen ’t geberghte quamen, trocken tegen haer uyt de schutters.

9

Doe weken sy op eene zijde aen den bergh, ende bonden Achior aen eenen boom, met handen ende voeten, ende stieten hem nederwaerts, ende lieten hem alsoo hangen, ende togen weder tot haren Heere.

II.10

MAer de kinderen Israëls quamen af van Bethulien tot hem, ende maeckten hem los, ende brachten hem binnen Bethulien; ende voerden hem onder ’t volck, ende vraegden hem, Hoe dat toe-gegaen ware? waerom hem de Assyriers gehangen hadden?

11

Ter selver tijt waren de Oversten in de stadt, Osias de soon Micha, van den stamme Simeons; ende Charmi, die oock Othoniel hiet.

12

Voor dese Outsten ende voor al ’t volck, seyde Achior alles, wat hem Holofernes gevraegt, ende wat hy geantwoordt hadde; ende dat hem Holofernis lieden om deser antwoort wille hadden willen dooden.

[fol. 4r]

13

Doch Holofernes hadde bevolen, men soude hem den kinderen Israëls over-leveren: op dat, wanneer hy de kinderen Israëls geslagen hadde, dat hy hem, den Achior, oock wilde straffen, ende ombrengen; daerom, dat hy geseyt hadde, de Godt des Hemels soude hare beschuttinge zijn.

14

Doe Achior sulcx geseyt hadde, viel al het volck op haer aengesichte, ende baden den Heere aen, weenden alle te gelijck, ende baden tot den Heere, seggende:

15

Heere Godt des Hemels ende der Aerden! siet aen haren hooghmoet, ende onse ellende; ende siet uwe Heyligen genadelijck aen, ende betoont, dat Ghy niet en verlaet die op u betrouwen, ende stortet die op haer selven ende op hare macht trotsen.

16

Alsoo weenden ende baden sy den gantschen dagh, ende troosteden den Achior, seggende:

17

De Godt onser vaderen, wiens macht ghy gepresen hebt, sal ’t u alsoo vergelden, dat sy haren lust aen u niet en sien; maer dat ghy siet, hoe dat sy geslagen ende verdelget worden.

18

Ende als ons de Heere onse Godt reddet, so zy Godt met u onder ons: ende wilt ghy, so sult ghy met alle de uwe by ons woonen.

19

Doe nu het volck weder van malkander ginck, voerde hem Osias met sich in sijn huys, ende maeckte een groot avont-mael.

20

Ende noodde tot hem alle Outsten, ende leefden wel, nae-dien sy lange gevast hadden.

21

Daer-nae wiert het volck weder te samen geroepen, ende baden om hulpe van den Godt Israëls, in de vergaderinge den gantschen nacht.