Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft drie deelen: I. Der Israëliten verschrickinge. II. Verhael van hare uytwendige ende lichamelijcke middelen. III. Van de geestelijcke middelen, dewelcke waren: ’t gebedt ende oprechte boete, etc. | |
I.1DOe de kinderen Israëls, die in ’t lant Iuda woonden, sulcx hoorden; vreesden sy hen seer voor hem; | |
2Ende tsitteren ende verschricken quam hen aen: want sy sorgden, hy mochte de stadt Ierusalem, ende den Tempel des Heeren oock soo doen, gelijck hy den anderen steden ende haren Afgoden-huysen gedaen hadde. | |
II.3DAerom sonden sy in ’t gantsche lant Samarien ront-om, tot aen Iericho, ende besetteden de vestingen op de bergen. | |
4Ende maeckten mueren om hare vlecken, ende beschickten voorraet ten oorloge. | |
5Ende de Priester Iojakim schreef aen alle, Ga naar margenoot+ die tegen Esdrelom woonden, dat is, tegen ’t groote velt by Dothaim; ende aen alle daer de vyanden mochten door-komen: | |
6Dat sy de klippen aen ’t geberghte tegen Ierusalem souden bewaren. | |
7Ende de kinderen Israëls deden, als hen Iojakim des Heeren Hooge-priester bevolen hadde. | |
III.8ENde al het volck riep met ernst tot den Heere; ende sy ende hare wijven verootmoedigden sich met vasten ende bidden. | |
9Maer de Priesters trocken sacken aen; ende de kinderen lagen voor den Tempel des Heeren; ende des Heeren Altaer bedeckte men met eenen sack. | |
10Ende sy riepen tot den Heere den Godt Israëls eendrachtelijck, dat hare kinderen ende wijven niet wegh-gevoert, hare steden niet verstoort, haer Heylighdom niet verontreynigt, ende sy van de Heydenen niet geschendet en wierden. | |
11Ende Iojakim de Hooge-priester des Heeren ginck rontom, vermaende het gantsche volck Israëls; | |
12Ende sprack: Ghy-lieden sult immers weten, dat de Heere uw’ gebedt verhooren sal, so ghy niet af en latet met vasten ende bidden voor den Heere. | |
13Gedencket aen Mosen, Ga naar margenoot+ den Die-naer des Heeren, die niet met den sweerde, maer met heyligen gebede den Amalek sloegh, die sich op sijne kracht ende macht, op sijn heyr, schilt, wagens ende ruyters verliet: | |
14Soo sal ’t oock gaen allen vyanden Israëls, indien ghy u alsoo betert, gelijck ghy begost hebt. | |
15Nae sulcke vermaninge baden sy den Heere, ende bleven voor den Heere; | |
16Alsoo dat oock de Priesters in sacken gingen, ende asschen op ’t hooft hadden, ende alsoo brand-offeren den Heere op-richteden. | |
17Ende baden alle den Heere van gantscher herten, Dat Hy sijn volck Israëls besoecken wilde. |