Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Straf-predicatie tegen der Priesteren gebreken in ’t leeren: Ende II. tegen der Priesteren ende des volcx gebreken in ’t leven.

I.1

ENde nu, ghy Priesters, dit gebodt geldt u.

2

Indien ghy ’t niet hooren noch ter herten nemen en sult, dat ghy mijnen Name de eere geeft; spreeckt de HEERE Zebaoth: ⁺ so sal Ick den vloeck onder u senden, ende uwen ^a segen vervloecken; ja vervloecken sal Ick hem, dewijle ghy ’t niet en wilt ter herten nemen.

+ Lev. 26,14. Deut. 28.15, 16.

a Segen) Uw’ goet ende have, daer mede Ick u-lieden gesegent ende begaeft hadde.

3

Siet, Ick wil schelden u, mitsgaders het zaet; ende den ^b dreck uwer vier-dagen u in ’t aengesicht werpen, ende die sal aen u klevende blijven.

b Dreck) Het Priesterdom, gelijck Hy alhier dreygt, heeft Hy van hen genomen, ende den droessem oft deck daer van hen gelaten, dat sy nu niets en gelden.

4

So sult ghy dan gewaer worden, dat Ick sulck gebodt tot u gesonden hebbe, dat het mijn verbondt zijn soude ^* met Levi; spreeckt de HEERE Zebaoth.

* Num. 1,49, etc.

5

⁺ Want mijn verbondt was met hem ten leven ende vrede; ende Ick gaf hem de vreese, dat hy My vreesde, ende mijnen Naem ontsagh.

+ Num. 25,12.

6

De Wet der waerheyt was in sijnen monde, ende geen quaet en was in sijne lippen gevonden: hy wandelde voor my vreedsaem ende oprechtelijck, ende bekeerder vele van sonde.

7

☜Want des Priesters lippen sullen de leere bewaren, dat men uyt sijnen monde de Wet soecke: ⁺ want hy is een Engel des HEEREN Zebaoth☞.

+ Hagg. 1,13. 2 Cor. 5,20.

8

Doch ghy zijt van den wegh af-ge-treden, ende ergerter vele in de Wet, ende hebt het verbondt Levi gebroken; spreeckt de HEERE Zebaoth.

9

Daerom hebb’ Ick oock u gemaeckt, ⁺ dat ghy veracht ende onweert zijt voor den gantschen volcke; dewijle ghy mijne wegen niet en houdet, ende siet persoonen aen in de Wet.

+ 1 Sam. 2,30.

II.10

☜WAnt en hebben wy niet alle eenen Vader? en heeft ons niet een Godt geschapen? waerom verachten wy dan d’een den anderen☞? ende ontheyligen het verbondt, met onse vaderen gemaeckt?

11

Want Iuda is een verachter geworden, ende in Israël ende te Ierusalem geschieden grouwelen: want Iuda ontheylight de heyligheyt des HEEREN, die Hy lief heeft, ende boeleert met eens vreemden Godts dochter.

12

Maer de HEERE sal dien, die sulcx doet, uyt-roepen uyt de hutten Iacobs, beyde den Meester ende Scholier, mitsgaders dien, die den HEERE Zebaoth spijs-offer brengt.

13

Voorts doet ghy-lieden oock dit, dat voor den Altaer des HEEREN enckel tranen, ende weenen ende suchten is: so dat Ick niet meer en mach het spijs-offer aen-sien, noch yet aengenaems van uwe handen ontfangen.

14

Ende so segget ghy: Waerom dat? Daerom, ^c dat de HEERE tusschen u ende het wijf uwer jeugt getuygt heeft, die ghy veracht; so sy doch uwe gesellinne, ende een wijf uwes verbonds is.

c Dit seggen wy op duytsch: daerom, dat ghy uw’ lief wijf veracht, die u de HEERE toe-gevoegt heeft, ende uwe gesellinne is, dier ghy u verplicht hebt.

15

Alsoo en dede ^d d’ Eenige niet; ende was nochtans eens grooten geestes. Maer wat dede d’Eenige? hy socht het zaet van Godt [belooft]. Daerom, so siet u voor, voor uwen geest, ende niemant en verachte het wijf sijner jeugt!

d Eenige) Abraham is d’Eenige, gelijck hem oock Iesaias noemt; want van hem alle Ioden komen: Die selve nam een ander wijf, niet uyt nieuws-gierigheyt, gelijck ghy-lieden doet, maer op dat hy Gode kinderen teelde.

16

^* Maer wie op haer gram is, die latese varen, spreeckt de HEERE, de Godt Israëls; ende geve haer een decksel des wrevels van sijnen ^e kleede; spreeckt de HEERE Zebaoth: daerom so siet u voor, voor uwen geest, ende en verachtse niet.

* Deut. 24,1.

e Kleet) Dewijle sy van u versmaedt is, so isset billijck, dat sy van u ter eeren gekleedt worde, als die uw’ wijf geweest is, ende niet soo schandelijck in d’ ellende verstooten en worde.

17

Ghy maket den HEERE onwilligh door uw’ spreken. So segget ghy: Waer mede maken wy Hem onwilligh? Daer mede, dat ghy spreket: Wie quaet doet, die behaegt den HEERE, ende Hy heeft lust tot den selven; ofte, W aer is de Godt, dieder straffe?