Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Prophetie van Godts weldaden aen de Kercke des Nieuwen Testaments. II. Prophetie van ’t lijden Christi, ende van sijne Kercke.

I.1

☜TE dier tijt sal het huys Davids, ende de burgeren van Ierusalem, eenen vryen openen born-put hebben, tegen de sonde ende onreynigheyt☞.

2

Te dier tijt (spreeckt de HEERE Zebaoth) wil Ick der Afgoden namen uyt-roeyen uyt den lande, ⁺ dat men dier niet meer gedencken en sal: daer-toe wil Ick oock de Propheten ende onreyne geesten uyt den lande drijven.

+ Hos. 2,17.

3

Dat het alsoo gaen sal, wanneer yemant meer propheteert, so sullen sijn vader ende moeder, die hem gewonnen hebben, tot hem seggen: Ghy en sult niet leven; want ghy spreeckt valscheyt in den Name des HEEREN: ende sullen alsoo sijn vader ende moeder, die hem gewonnen hebben, hem door-steken, wanneer hy propheteert.

4

Want het sal te dier tijt geschieden, ⁺ dat die Propheten met schande bestaen, met hare gesichten, wanneer sy daer van propheteeren; ende en sullen niet meer eenen ruygen mantel aen-trecken, daer mede sy bedriegen.

+ 2 Reg. 1,8. Matth. 3,4.

5

Maer sal moeten seggen: Ick en ben geen Propheet; maer een acker-man: want ick hebbe Menschen ^a gedient van mijner jeugt aen.

a In ’t Ebr. ick ben lijf-eygen, van mijner jeugt aen, eens Menschen.

6

Maer als men seggen sal tot hem: Wat zijn dit voor wonden in uwe Handen? so sal hy seggen: Alsoo ben ick geslagen in ’t huys der gener, die my lief hebben.

II.7

☜SWeert, maeckt u op over mijnen Herder, ende over dien Man, die my de naeste is! spreeckt de HEERE Zebaoth: slaet dien Herder, ⁺ so sal de kudde haer verstroyen; so wil Ick mijne hant keeren tot de kleyne☞.

+ Matth. 26,31. Marc. 14,27.

8

Ende’t sal geschieden, in welcken lande (spreeckt de HEERE) twee deelen zijn, die sullen uyt-geroeyt worden ende onder-gaen; ende het derde-deel sal daer-in over-blijven.

9

Ende Ick wil het selve derde-deel door ’t vyer voeren, ende louteren, ⁺ gelijck men silver loutert; ende fijneeren, gelijck men gout fijneert: die sullen dan mijnen Name aen-roepen, ⁺ ende Ick wilse verhooren. Ick wil seggen: Het is mijn volck! ende sy sullen seggen: HEERE, mijn Godt!

+ Ies. 48,10. 1 Petr. 1.1, 6, 7.

+ Psal. 50,15. ende 91,15. Psal. 144,15. Ioh. 20,28.