Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Beschrijvinge van de bescherminge der Kercke: II. Prophetie van de uyt-gietinge des heyligen Geests; als oock van Christi lijden ende sterven.

I.1

DIt is de Last des woorts van den HEERE over Israël; spreeckt de HEERE, die den Hemel uyt-breydt, ende de Aerde gront-vest, ende den adem des Menschen in hem maeckt.

2

Siet, ⁺ Ick wil Ierusalem ten tuymel-beker stellen allen Volckeren die ront-om zijn; want het sal oock Iuda gelden, als Ierusalem belegert wort.

+ Jes. 51.22, 23. Jer. 51,7.

3

Nochtans ter selver tijt wil Ick Ierusalem maken tot eenen last-steen allen volckeren: alle, die den selven wegh heffen willen, sullen hen daer aen door-snijden; want alle Heydenen op Aerden sullen sich tegen haer versamelen.

4

Te dier tijt, spreeckt de HEERE, wil Ick alle peerden schouw, ende hare ruyters bange maken: maer over Ierusalem wil Ick mijne oogen open hebben, ⁺

+ Psal. 34,16.

[fol. 110v]

ende alle peerden der volckeren met blintheyt plagen.

5

Ende de Vorsten in Iuda sullen seggen in haer herte: ☜Laet my slechs de burgers van Ierusalem eenen goeden moet hebben, in den HEERE Zebaoth haren Godt☞.

6

Te dier tijt wil Ick de Vorsten Iuda maken tot eenen vyerigen oven in ’t hout, ende tot eene fackel in ’t stroo, dat sy verteeren, ⁺ beyde ter rechter ende ter slincker [zijde], alle volckeren ront-om: ende Ierusalem sal oock voortaen blijven in hare plaetse te Ierusalem. ⁺

+ 2 Cot. 10.4, 5.

+ Zach. 14,10.

7

Ende de HEERE sal de hutten Iuda redden, als eertijts; op dat sich niet hoogh en beroeme het huys Davids, noch de burgers van Ierusalem, tegen Iuda.

8

Te dier tijt sal de HEERE beschermen de burgers van Ierusalem: ende ’t sal geschieden, dat, wieder swack zijn sal onder hen, te dier tijt, sal zijn als David; ende het huys Davids sal zijn, als Godts Huys, als des HEEREN Engel voor hen.

9

Ende te dier tijt sal Ick dencken te verdelgen alle Heydenen, die tegen Ierusalem getrocken zijn.

II.10

☜DOch over het huys Davids, ⁺ ende over de burgers van Ierusalem, wil Ick uyt-gieten den Geest der genade, ⁺ ende des gebedts: want sy sullen my aensien, den welcken gene door-steken hebben: ende sullen Hem beklagen, gelijck men beklaegt een eenigh kint; ende sullen sich om Hem bedroeven, ⁺ gelijck men sich bedroeft om een eerste kint☞.

+ Ezech. 36.25, 26, 27. cap. 39,29. Joël. 2,28.

+ Ioh. 19,37. Apoc. 1,7.

+ Ier. 6,26. Amos 8,10.

11

Te dier tijt salder een groote rouw-klage zijn te Ierusalem, ⁺ gelijck die was by Hadad-Rimmon in ’t velt Megiddon.

+ 2 Reg. 23.29, 30. 2 Paral. 35.23. 24.

12

Ende het lant sal rouw-klagen, elck geslachte bysonder: het geslachte des huys Davids bysonder, ende hare wijven bysonder; het geslachte des huys Nathans bysonder, ende hare wijven bysonder.

13

Het geslachte des huys Levi bysonder, ⁺ ende hare wijven bysonder; het geslachte Simei bysonder, ende hare wijven bysonder

+ 1 Paral. 7,17.

14

Alsoo alle overige geslachten, elck bysonder, ende hare wijven oock bysonder.