Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Eene Troost-predicatie van de weldaden, die den volcke Israël wedervaren souden. II. Sommige levens-regelen, met belofte van den welstant der nieuwe stadt, ende van de Kercke des Nieuwen Testaments.

I.1

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

2

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: ⁺ Ick hebbe over Zion geheel seer ge-yvert, ende hebbe in grooten toorn over haer ge-yvert.

+ Zach. 1,14.

3

Soo spreeckt de HEERE: Ick keere my weder tot Zion, ende wil te Ierusalem woonen: dat Ierusalem sal eene stadt der waerheyt heeten; ende de bergh des HEEREN Zebaoth, een bergh der heyligheyt.

4

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Daer sullen noch voort-aen woonen in de straten te Ierusalem, oude mannen ende vrouwen, ende die met stocken gaen van wegen den grooten ouderdom.

5

Ende de straten dier stadt sullen zijn vol knechtkens ende meyskens, die op hare straten spelen.

6

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: ☜Dunckt hen sulcx onmogelijck te zijn voor de oogen deses overigen volcx te deser tijt; soude ’t daerom oock onmogelijck zijn voor mijne oogen? spreeckt de HEERE Zebaoth☞.

7

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Siet, Ick wil mijn volck verlos-sen uyt den lande tegen den op-ganck, ende uyt den lande tegen den neder-ganck der Sonne.

8

Ende wilse herwaerts aen-brengen, dat sy te Ierusalem woonen: ☜Ende sy sullen mijn volck zijn; ende Ick wil haer Godt zijn, in waerheyt ende gerechtigheyt☞.

9

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Stercket uwe handen, ghy die hooret dese woorden te deser tijt door der Propheten mont, ten dage, doe de gront geleyt is aen des HEEREN Zebaoth Huys, dat de Tempel gebouwt wierde.

10

Want voor dese dagen was der Menschen arbeyt te vergeefs, ⁺ ende der dieren arbeyt was niets: ende daer en was geen vrede van wegen droeffenisse den genen, die uyt- ende in-togen; ⁺ maer Ick liet alle Menschen gaen, eenen yegelijcken tegen sijnen Naesten.

+ Hagg. 1.6, 10.

+ Zach. 11,6.

11

Doch nu en wil Ick niet, gelijck in de voorige dagen, met de de overige deses volcx handelen; spreeckt de HEERE Zebaoth:

12

Maer sy sullen een zaet des vredes zijn: de wijn-stock sal sijne vrucht geven, ende het lant sijn gewas geven, ende de Hemel sal sijnen dauw geven; ende Ick wil de overige deses volcx sulcx altemael besitten laten.

13

Ende ’t sal geschieden, gelijck ghy-lieden van den huyse Iuda ende van den huyse Israëls zijt een vloeck geweest onder de Heydenen; alsoo wil Ick u-lieden verlossen, dat ghy sult een segen zijn: en vreeset u slechs niet, ende stercket uwe handen!

14

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Gelijck als Ick gedachte u-lieden te plagen, doe my uwe vaders vertoornden, spreeckt de HEERE Zebaoth; ende ’t en berouwde my niet:

15

Alsoo gedencke Ick nu wederom in dese dagen wel te doen Ierusalem, ende den huyse Iuda: en vreeset u slechs niet!

II.16

MAer dit is ’t, ⁺ dat ghy doen sult: ☜Een yegelijck spreke met den anderen de waerheyt☞, ende richtet recht, ende beschicket vrede in uwe poorten.

+ Eph. 4,25. Jes. 1,17. Zach. 7.9, 10.

17

Ende niemant en dencke yet quaets in sijn herte tegen sijnen Naesten; ende en hebt niet lief valsche eeden: want sulcx al te mael hate Ick; spreeckt de HEERE.

18

Ende des HEEREN Zebaoth woort geschiedde tot my, seggende:

19

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: De vasten der vierde, vijfde, sevende, ende tiende maent, sullen den huyse Iuda ter vreugde ende blijdschap, ende tot vrolijcke jaer-feesten worden: ☜alleen hebt lief waerheyt ende vrede☞.

20

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: ⁺ Voorder sullen noch komen vele Volckeren, ende veler steden burgers:

+ Psal. 102,23. Zach. 6,15. cap. 14.10, 11.

21

Ende de burgers der eene stadt sullen gaen tot der andere, seggende: Laet

[fol. 109v]

ons gaen te smeecken voor den HEERE, ⁺ ende te soecken den HEERE Zebaoth; ^a wy willen oock met u-lieden gaen.

+ Jes. 2,3. Mich. 4,2.

a In’t Ebr. Ick wil oock mede gaen, seyt d’een tot den anderen.

22

Alsoo sullen vele Volckeren, ende de Heydenen met hoopen komen; om te soecken den HEERE Zebaoth te Ierusalem, ende te smeecken voor den HEERE.

23

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Te dier tijt sullen tien mannen uyt allerley spraken der Heydenen eenen Ioodschen man by de slippe grijpen: seggende: Wy willen met u-lieden gaen; want wy hooren, dat Godt met u-lieden is.