Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Eene vrage van ’t vasten, ’t welck de Ioden in de gevanckenisse te Babel gehouden hadden. II. Antwoort op de voor-gestelde vrage. III. Verklaringe van een recht Godt wel-behaeghlijck vasten. IV. Wort bewesen, hoe sich de voor-ouders versondiget hebben, ende billijck daer-over zijn gestraft worden.

I.1

ENde het geschiedde in den vierden jare des Konincx Darij, dat des HEEREN woort geschiedde tot Sachar-Ia, op den vierden dagh der negender maent, dewelcke heet Chisleu:

2

Doe Sar-Ezer ende Regem-Melech, mitsgaders hare lieden, sonden nae Beth-El, om te smeecken voor den HEERE:

3

Ende lieten seggen den Priesters, dieder waren rontom het Huys des HEEREN Zebaoth, ende tot de Propheten: Moet ick oock noch weenen in de vijfste maent, ende my ^a onthouden; gelijck ick sulcx gedaen hebbe nu eenige jaren?

a Gelijck als de Nazareën, Num. 6,3.

II.4

ENde des HEEREN Zebaoth woort geschiedde tot my, seggende:

5

Segt allen volcke in den lande, ende den Priesters, ende spreeckt: Doe ghy vastedet, ende rouw-droeget in de vijfste ende sevenste maent, dese tseventigh jaren lanck, hebt ghy-lieden My soo gevastet?

6

Oft doe ghy atet ende droncket, en hebt ghy niet voor u selve gegeten ende gedroncken?

7

En is ’t niet dat, ’t welck de HEERE prediken liet door de voorige Propheten, doe Ierusalem bewoont was,

[fol. 109r]

ende hadde de volheyt, mitsgaders hare steden ront-om; ende doeder lieden woonden, beyde tegen ’t Zuyden ende in de leegten?

III.8

ENde des HEEREN woort geschiedde tot Sachar-Ia, seggende:

9

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth; ⁺ Richtet recht, ende een yegelijck bewijse aen sijnen broeder goedertierenheyt ende barmhertigheyt: ⁺

+ Ier. 7,5. cap. 21,12. Zach. 8,16.

+ Hos. 6,6.

10

Ende en doet niet onrecht den weduwen, ⁺ weesen, vreemdelingen ende armen: ende niemant en dencke tegen sijnen broeder yet quaets in sijn herte.

+ Exod. 22.21, 22. Jes. 1.17, 23. Ier. 5,28. Zach. 8.16, 17.

IV.11

MAer sy en wouden niet op-mercken, ende keerden my den rugge toe; ende verstockten hare ooren, dat sy niet en hoorden.

12

Ende stelden hare herten, ⁺ als een diamant; op dat sy niet en hoorden de Wet ende de woorden, die de HEERE Zebaoth sondt in sijnen Geest, door de voorige Propheten: waer af soo grooten toorn van den HEERE Zebaoth gekomen is;

+ Jes. 48,4.

13

Ende ’t is alsoo geschiedt, gelijck alsser gepredikt wiert: ⁺ ende als sy niet en hoorden, so en woude Ick oock niet hooren, doen sy riepen; spreeckt de HEERE Zebaoth.

+ Jer. 11,11. cap. 14,12.

14

Alsoo hebb’ Ickse verstroyt onder alle Heydenen, ⁺ die sy niet en kennen: ende het lant is achter hen woest gebleven, datter niemant in en wandelt, noch en woont: ende het edele lant is tot eene verwoestinge gemaeckt.

+ Psal. 79,1. Ezech. 33,28. Dan. 9,2.