Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Vermaninge tot den bouw des tweeden Tempels. II. Belofte van de Heerlijckheyt des tweeden Tempels. III. Boet-predicatie tegen de geveynstheyt ende andere sonden.

I.1

OP den vier-en-twintighsten dagh der sester maent, in den tweeden jare des Konincks Darij:

2

Op den een-en-twintighsten dagh der sevenster maent, geschiedde des HEEREN woort door den Propheet Haggai, seggende:

3

Segt tot Seru-Babel, den sone Sealthiëls, den Vorst van Iuda; ende tot Iosua, den sone Iozadaks, den Hoogen-priester; ende tot het overige volck seggende:

4

Wie is onder u-lieden over-gebleven, ⁺ die dit Huys in sijne voorige heerlijckheyt gesien heeft? ende hoedanigh siet ghy ’t nu aen? en is het niet alsoo, het dunckt u-lieden niets te zijn?

+ Esr. 3,12.

5

Ende nu, Seru-Babel, hebt eenen goeden moet; spreeckt de HEERE: hebt eenen goeden moet, Iosua, ghy soon Iozadaks, ghy Hooge-priester: hebt eenen goeden moet al het volck in den lande; spreeckt de HEERE: want Ick ben met u; ⁺ spreeckt de HEERE Zebaoth.

+ Hagg. 1,13.

6

Nae ’t woort, doe Ick met u een verbondt maeckte, als ghy uyt Egypten toget, ⁺ sal mijn Geest onder u-lieden blijven: en vreest u niet.

+ Exod. 19,5.

II.7

☜WAnt soo spreeckt de HEERE Zebaoth: ’t Is noch een kleynen [tijt] daer af, dat Ick Hemel ende Aerde, ⁺ de Zee ende het drooghe bewegen sal:

+ Ebr. 12,26.

8

Ia alle Heydenen wil Ick bewe-gen; so sal dan komen aller Heydenen ^a Troost: ende Ick wil dit Huys vol heerlijckheyt maken; spreeckt de HEERE Zebaoth☞.

a Troost) dat is, Christus, die alle de werelt troosten soude, door vergevinge der sonden.

9

Want mijne is beyde silver ende gout; spreeckt de HEERE Zebaoth.

10

De Heerlijckheyt deses laesten Huyses sal grooter worden, dan des eersten geweest is; spreeckt de HEERE Zebaoth: ende Ick wil ^b vrede geven aen dese plaetse; spreeckt de HEERE Zebaoth.

b Vrede) Geluck ende heyl.

III.11

OP den vier-en-twintighsten dagh der negender maent, in den tweeden jare Darij, geschiedde des HEEREN woort tot den Propheet Haggai, seggende:

12

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Vraegt de Priesters nae de Wet, seggende:

13

^c Wanneer yemant heyligh vleesch droege in sijnes kleets slippe, ende raeckte daer-nae met sijne slippe het broot, moes, wijn, olye, oft wat ’et voor spijse ware; wierde het oock heyligh? ende de Priesters antwoordden, ende seyden: Neen.

c Wanneer yemant) Sacra non sanctificant profana: sed profana polluunt sacra.

14

Haggai sprack: Maer indien yemant, onreyn zijnde van een aen-geroert aes, dier yets aen-roerde; wierde ’t oock onreyn? de Priesters antwoordden, ende spraken: ’t Wierde onreyn.

15

Doe antwoordde Haggai, ende sprack: Even alsoo zijn dit volck ende dese lieden voor my oock, spreeckt de HEERE; ende al harer handen werck, ende wat sy offeren, dat is onreyn.

16

Ende nu siet, hoe ’t u gegaen is van desen dage aen, ende te vooren, eer dan een steen op den anderen geleyt wiert aen den Tempel des HEEREN:

17

Dat, alsser yemant tot den koorn-hoop quam, ⁺ die twintigh maten hebben soude; so warender nauwelijcx tiene: quam hy tot de wijn-persse, ende meynde vijftigh aemen te scheppen; so warender nauwelijcx twintigh:

+ Deut. 28,38. Mich. 6,15.

18

Want Ick plaegde u-lieden met dorheyt, brand-koorn ende hagel, in al uwen arbeyt: noch en keerdet ghy u-lieden niet tot my; spreeckt de HEERE.

19

So lett nu daer op! van desen dagh aen, ende te vooren, namelijck, van den vier-en-twintighsten dagh der negender maent, tot op den dagh, doe de Tempel des HEEREN gegrondt is; lett daer op!

20

Want het zaet leyt noch in de schuere; ende daer en draegt noch niets, noch wijn-stock, vijge-boom, granaet-boom, noch olyf-boom: maer van desen dagh aen wil Ick segen geven.

21

Ende des HEEREN woort geschiedde ten tweeden male tot Haggai, op den vier-en-twintighsten dagh der maent, seggende:

22

Segt Seru-Babel, den Vorst van Iuda, sprekende: Ick wil Hemel ende Aerde bewegen:

23

Ende wil de stoelen der Koninck-rijcken ^d om-keeren, ende de machtige Ko-

d Om-keeren) Ick wil de Persen, die ghy vreest, verstooren: ’t welck door Alexandrum Magnum is geschiedt.

[fol. 107r]

ninck-rijcken der Heydenen verdelgen: ende Ick wil beyde de wagens met hare ruyters om-keeren, dat beyde peert ende man ter neder vallen sullen, een yegelijck door des anderen sweert.

24

Ter selver tijt (spreeckt de HEE-RE Zebaoth) wil Ick u, Seru-Babel, ghy soon Sealthiëls, mijnen knecht nemen, (spreeckt de HEERE) ende wil u als een segel-rinck houden: ⁺ want Ick hebbe u verkoren; spreeckt de HEERE Zebaoth.

+ Ier. 22,24.

Eynde des Propheets Haggai.