Lutherse Bijbel (1648)

De Propheet HAGGAI.

Dese Propheet (als oock de twee volgende) heeft nae de Babylonische gevanckenisse geleert; ende sijn Boeck kan in twee Hooft-stucken gedeelt worden:
I. Is eene vermaninge tot’et volck, dat sy sich niet door de vyanden aen den bouw des Tempels souden beletten laten.
II. Eene Troost-predicatie van de bescherminge Godts, ende van de Kercke des Nieuwen Testaments.

Het eerste Capittel.

Heeft drie deelen: I. Titel, in-leydinge ende gelegentheyt tot de predicatie. II. Vermaninge tot des Tempels bouwinge. III. Vrucht van deselve vermaninge.

I.1

IN den tweeden jare des Konincks Darij, in de seste maent, op den eersten dagh der maent, geschiedde des HEEREN Woordt door den Propheet Haggai tot Seru-Babel, den sone Sealthiels, den Vorst van Iuda: ende tot Iesua, den sone Iozadaks, den Hoogen-Priester, seggende:

2

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Dit volck spreeckt: De tijt en is noch niet gekomen, dat men des HEEREN Huys bouwe.

II.3

ENde des HEEREN woort geschiedde door den Propheet Haggai:

4

Maer uw’ tijt is gekomen, dat ghy in gewelfde huysen woont; ende dit Huys moet woest staen.

5

Nu! so spreeckt de HEERE Zebaoth: Siet, hoe ’t u gaet!

6

Ghy zaeyet veel, ⁺ ende brenget weynigh in; ghy etet, ende en wordet doch niet versadigt; ghy drincket, ende en wordet doch niet droncken; ghy kleedet u, ende en kont u doch niet verwarmen: ende wie gelt verdient, die leyt het in een buydel vol gaten zijnde.

+ Lev. 26,26. Deut. 28,38. Mich. 6.14, 15.

7

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Siet, hoe ’t u gaet!

8

Gaet henen op ’t geberghte, ende halet hout, ende bouwet dit Huys; dat sal my aen-genaem zijn: ende Ick wil mijne eere bewijsen; spreeckt de HEERE.

9

Want ghy wachtet wel op veel, ende siet, het wort weynigh; ende of ghy ’t schoon t’huys brenget, so verstuyve Ick ’t doch. Waerom dat? spreeckt de HEERE Zebaoth: daerom, dat mijn Huys so woest staet, ende een yegelijck hem haestet op sijn huys.

[fol. 106v]

10

Daerom heeft de Hemel over u den dauw onthouden; ⁺ ende het aerd-rijck sijn gewas.

+ Lev. 26.19, 20. Deut. 28,23.

11

Ende Ick hebbe de dorheyt geroepen, beyde over lant ende bergen, over koorn, most, olye, ende over alles wat uyt d’Aerde komt; oock over lieden ende beesten, ende over allen arbeyt der handen.

III.12

DOe hoorde Seru-Babel de soon Sealthiëls, ⁺ ende Iosua de soon Iozadaks, de Hooge-priester, ende alle overige des volcx, nae sulcke stemme des HEEREN hares Godts; ende nae de woorden des Propheten Haggai, als hem de HEERE hare Godt gesonden hadde: ende het volck vreesde sich voor den HEERE.

+ Esr. 5.1, 2.

13

Doe sprack Haggai, de ^a Engel des HEEREN, die de boodschap des HEEREN hadde aen ’t volck: Ick ben met u-lieden; spreeckt de HEERE.

a Engel) dat is, Bode ofte Prediker.

14

Ende de HEERE verweckte den geest Seru-Babels, des soons Sealthiëls, des Vorsts van Iuda; ende den geest Iosua des soons Iozadaks, des Hoogen-priesters; ende den geest des gantschen overigen volcx: dat sy quamen, ende arbeydden aen ’t Huys des HEEREN Zebaoth hares Godts.