Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De tweede beroepinge Ionae. II. Ionae gehoorsaemheyt met de vrucht van sijne boet-predicatie te Nineve. III. Godts genade, dewelcke op der Nineviten boetveerdigheyt is gevolgt.

I.1

ENde het woort des HEEREN geschiedde ten tweeden male tot Iona, seggende:

2

Maeckt u op, gaet in de groote stadt Ninive; ende predikt haer de predikinge, die Ick u segge:

II.3

DOe maeckte sich Iona op, ende ginck henen nae Ninive, als de HEERE geseyt hadde. Maer Ninive was eene stadt Godts, drie dagh-reysen groot.

4

Ende als Iona begost in te gaen eene dagh-reyse in de stadt, predikte hy, ende sprack: Daer zijn noch veertigh dagen, so sal Ninive onder-gaen.

5

Doe geloofden de lieden te Ninive aen Godt; ende lieten prediken, ⁺ Men soude vasten: ende trocken sacken aen, ⁺ beyde groot ende kleyn.

+ Matth. 12,41. Luc. 11,32.

+ Joël 2,12. Matth. 11,21. Luc. 10,13.

6

Ende doe dit voor den Koninck van Ninive quam; stont hy op van sijnen throon, ende leyde sijn purper af, ende bedeckte sich met eenen sack, ende settede hem neder in de assche:

7

Ende liet uyt-roepen ende seggen te Ninive, uyt bevel des Konincks ende sijner Geweldigen, alsoo: Daer en sal noch Mensch noch beest, noch ossen noch schapen yet smaken; ende men en salse niet weyden, noch water drincken laten.

8

Ende sullen met sacken bedeckt zijn beyde Menschen ende beesten, ende tot Godt roepen heftighlijck: ende een yegelijck bekeere hem van sijnen boosen wegh, ende van den wrevel sijner handen.

9

Wie weet, ⁺ Godt mochte sich keeren ende berouw hebben, ende sich wenden van sijnen grimmigen toorn, dat wy niet en verderven.

+ Joël 2,14.

III.10

MAer doe Godt sagh hare wercken, dat sy haer bekeerden van haren boosen wegh; berouwde Hem het quaet, dat Hy gesproken hadde hen te doen; ende en dede het niet.