Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft drie deelen: I. Een gesichte van groote sonden ende sware straffen Iuda ende Israëls. II. Belofte voor de boetveerdige. III. Prophetie van Christi Rijcke, ende der Heydenen beroepinge. | |
I.1ICk sagh den Heere op den Altaer staen, ende Hy sprack: Slaet aen den knoop, dat de posten beven; want hare gierigheyt sal hen altemael op haer hooft komen, Ga naar margenoot+ ende Ick wil hare na-komelingen met den sweerde dooden, dat’er niemant ontvlieden, noch yemant daer van ontgaen en sal. | |
2Ende of sy hen al schoon in de helle vergroeven; Ga naar margenoot+ so salse doch mijne hant van daer haelen: ende of sy ten Hemel voeren; so wil Ickse doch ter neder storten. | |
3Ende of sy hen al verstaken boven op den bergh Carmel; so wil Ickse doch aldaer soecken, ende daer afhalen: ende of sy hen al voor mijne oogen verbergden in den gront der Zee; so wil Ick doch den slangen bevelen, diese aldaer steken sullen. | |
4Ende of sy voor hare vyanden henen gevanckelijck gingen; so wil Ick doch den sweerde bevelen, dat ’et haer aldaer dooden sal: want Ick wil mijne oogen over haer houden ten ongeluck, Ga naar margenoot+ ende niet ten goede. | |
5☜Want de Heere HEERE Zebaoth is een soodanige, wanneer Hy een lant aen-roert, so versmelt ’et, dat alle inwoonders treuren moeten☞; dat ’et sal geheel over haer henen loopen, als een water, ende over-swemt worden, als met de Ga naar margenoota Riviere in Egypten. | |
6Hy is ’t, Ga naar margenoot+ die sijne salen in den Hemel bouwt, ende sijne hutten op d’ Aerde grond-vest: Hy roept het water in de Zee, ende giet’et op het aerd-rijck: Hy heet, HEERE. Ga naar margenoot+ | |
7En zijt ghy kinderen Israëls My niet gelijck als de Ga naar margenootb Mooren? spreeckt de HEERE. En heb Ick niet Israël uyt Egypten-lant gevoert, ende de Philisteën Ga naar margenoot* uyt Caphthor, ende de Syriers uyt Kir? | |
8☜Siet, de Oogen des Heeren HEEREN sien op een sondigh Koninck-rijck, dat Ick het van den aerd-bodem gantschelijck verdelge: al-hoe-wel Ick het huys Iacobs niet geheel verdelgen en wil; spreeckt de HEERE☞. | |
II.9MAer siet doch, Ick wil Ga naar margenootc bevelen, ende het huys Israëls onder alle Heydenen siften laten, gelijck als men met eene seve sift: ende de koornkens en sullen niet op de aerde vallen. | |
10Alle sondaers in mijnen volcke sullen door ’t sweert sterven, die daer seggen: Ga naar margenoot+ ’t Ongeluck en sal niet soo nae-by zijn, noch ons bejegenen. | |
III.11☜TEr selver tijt wil Ick de vervallene Hutte Davids weder op-richten, Ga naar margenoot+ ende hare reten vertuynen, ende wat af-gebroken is, weder-op- | |
[Folio 97v]
| |
richten: ende wilse bouwen, als sy eertijts geweest is☞: | |
12Op dat sy besitten de overige van Edom, ende de overige onder alle Heydenen, Ga naar margenoot+ over dewelcke mijn Naem gepredikt zijn sal; spreeckt de HEERE, die sulcx doet. | |
13Siet, de tijt komt (spreeckt de HEERE) dat men t’ effens ploegen ende oogsten, Ga naar margenoot+ ende t’ effens den wijn perssen ende zaeyen sal: ende de bergen sullen met soeten wijn druypen, Ga naar margenoot+ en-de alle heuvelen sullen vruchtbaer zijn. | |
14Want Ick wil de gevanckenisse mijns volcks Israëls wenden, dat sy sullen de woeste steden bouwen ende bewoonen; wijn-bergen planten, ende wijn daer van drincken; hoven maken, ende vruchten daer uyt eten: | |
15Want Ick wilse in haer lant planten, Ga naar margenoot+ dat sy niet meer uyt haer lant uyt-geroeyt en worden, dat Ick hen-lieden geven sal; spreeckt de HEERE uwe Godt. | |
Eynde des Propheets Amos. |
|