Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De verstooringe Ierusalems wort beschreven. II. Vermaninge tot boete. III. Prophetie van de goddelijcke hulpe. IV. Belofte van des Messiae komste, ende des heyligen Geestes uyt-gietinge.

I.1

BLaset met de basuyne te Zion, ⁺ roepet op mijnen heyligen bergh; tsittert alle inwoonders des lants: want de dagh des HEEREN komt, ⁺ ende is na-by.

+ Joël 2,15.

+ Joël 1,15.

2

Een duyster dagh, ⁺ een doncker dagh, een wolckachtige dagh, een nevelachtige dagh, gelijck als sich de dage-raet uyt-spreydt over de bergen: namelijck, een groot ende machtigh volck, desgelijcken te vooren niet geweest en is, ende voort-aen niet zijn en sal ten eeuwigen tijden voort ende voort.

+ Amos 5,18. Zephan. 1.14, 15, 16, 17.

3

Voor het selve henen gaet een verteerende vyer, ende achter het selve eene brandende vlamme: het lant is voor het selve als een lust-hof, maer achter het sel-ve als eene woeste wildernisse, ende niemant en sal het selve ontgaen.

4

Sy zijn van gedaente als peerden, ende rennen als de ruyters.

5

Sy springen daer henen boven op de bergen, gelijck de wagens rammelen, ende gelijck eene vlamme flickert in ’t stroo; als een machtigh volck, dat tot den strijt uyt-gerust is.

6

De volckeren sullen sich voor het selve ontsetten; ⁺ aller aengesichten zijn so bleeck, als de potten.

+ Nah. 2,10.

7

Sy sullen loopen, als de reusen; ende de mueren beklimmen, als de krijgs-lieden: een yegelijck sal recht toe recht aen trecken, ende hem niet versuymen.

8

Niemant en sal den anderen verachteren; maer elck sal in sijne ordeninge daer henen trecken: ende sy sullen door de wapenen breken, ende niet verwondet worden.

9

Sy sullen in de stadt al-om rijden, op de mueren loopen, ende in de huysen klimmen, ende als een dief door de vensteren in-komen.

10

Voor het selve tsittert het lant, ⁺ ende de Hemel beeft; de Sonne ende Mane worden duyster, ende de sterren verhouden haren schijn.

+ Jes. 13,10. Ezech. 32,7.

11

Want de HEERE sal sijnen donder voor sijn heyr henen laten gaen: want sijn heyr is seer groot ende machtigh, ’t welck sijn bevel sal uyt-richten; want de dagh des HEEREN is groot, ende seer schricklijck; ⁺ wie kan hem verdragen?

+ Jerem. 30,7. Amos 5,18. Zephan. 1,15. Joël. 1,15.

II.12

SOo spreeckt nu de HEERE: ☜Bekeeret u tot my van gantscher herten, met vasten, met weenen, met klagen:

13

Scheuret uwe herten, ⁺ ende niet uwe kleederen; ende bekeeret u tot den HEERE uwen Godt: ⁺ want Hy is genadigh, barmhertigh, lanckmoedigh, ende van groote goetheyt, ende de straffe berouwt hem haest. ⁺

+ Psal. 51,19.

+ Exod. 34,6. Psal. 86,15. ende 103,8. ende 145,8. Ion. 4,2.

+ Ion. 3,9.

14

Wie weet, het mochte hem wederom berouwen, ende hy eenen segen achter sich over-laten, te offeren spijs-offer ende dranck-offer den HEEEE uwen Godt.

15

Blaset met basuynen te Zion: ⁺ heyliget een vasten; roepet de Gemeynte te samen:

+ Ioël. 1,14.

16

Versamelet het volck, heyliget de Gemeynte, vergadert de Outsten, brenget te hoop de jonge kinderen ende de suygelingen: de bruydegom gae uyt sijne kamer, ende de bruyt uyt haer vertreck.

17

Latet de Priesters, des HEEREN dienaers, weenen tusschen het voor-huys ende den Altaer, ende seggen: HEERE! verschoont uw’ volck, ende en laet uw’ erf-deel niet te schande worden, dat de Heydenen over hen souden heerschen; waerom wilt ghy onder de volckeren laten seggen: ⁺ Waer is nu haer-lieder Godt☞?

+ Psal. 42,11. ende 79,10. ende 115,2.

III.18

SOo sal dan de HEERE over sijn lant yveren, ende sijn volck verschoonen.

[fol. 94r]

19

Ende de HEERE sal antwoorden, ende seggen tot sijn volck: Siet, Ick wil u-lieden de volheyt van koorn, most ende olye senden, dat ghy daer genoegh aen hebben sult; ende en wil u niet meer onder de Heydenen laten te schande worden.

20

Ende wil dien van ’t Noorden verre van u drijven, ende hem in een dor ende woest lant verstooten, namelijck, sijn aengesicht nae de Oost-zee, ende sijn eynde nae de uyterste zee toe: hy sal vervuylen ende stincken; want hy heeft groote dingen gedaen.

21

En vreest u niet, lieve lant; maer weest vrolijck ende goets moets: want ☜de HEERE kan oock groote dingen doen☞.

22

En vreeset u niet, ghy dieren op ’t velt; want de wooningen in de woestijne sullen groenen, ende de boomen hare vruchten voort-brengen, ende de vijge-boomen ende wijn-stocken sullen wel dragen.

IV.23

☜ENde ghy kinderen Zions verheuget u, ende zijt vrolijck in den HEERE uwen Godt; ⁺ die u eenen Leeraer ter gerechtigheyt geeft, ende u neder-sendt den vroegen regen, ende spaden regen☞, ^a gelijck voor desen:

+ Deut. 11,14. Jerem. 5,24.

a Gelijck voor desen) in ’t Ebr. heet ’et, gelijck in d’eerste; het welck de Rabinen van d’eerste maent verstaen; maer dat en kan niet wesen; want vroege regen ende spade regen en vallen niet in eene, ick geswijge in d’eerste maent. Hy wil dan seggen: tot dat Christus komt, sal by u blijven predikatie ende voedsel, beyde het geestelijcke ende wereltlijcke regiment, dat is, de Leeraers ter gerechtigheyt, ende de vruchten des lants, gelijck het in ’t eerste ende voormaels ge chiedt is, etc.

24

Dat de dorsch-vloeren vol koorns, ende de pers-kuypen overvloet van most ende olye hebben sullen.

25

Ende Ick wil u de jaren vergelden, welcke de sprinck-hanen, kevers, het kruyt-gewormte ende de rupsen (die mijn groot heyr waren, dat Ick onder u sondt) af-gegeten hebben:

26

Dat ghy sult genoegh t’eten hebben, ende den Name des HEEREN uwes Godts prijsen; die wonderen onder u gedaen heeft: ende mijn volck en sal niet meer te schande worden.

27

Ende ghy-lieden sult het gewaer worden, dat Ick midden onder Israël zy, ende dat Ick de HEERE uwe Godt zy, ende niemant meer: ende mijn volck en sal niet meer te schande worden.

28

^* ☜Ende nae desen, wil Ick mijnen Geest uyt-gieten over ^b allen vleesche; ende uwe sonen ende dochteren sullen propheteeren: uwe Outste sullen droomen hebben, ende uwe jongelingen sullen gesichten sien.

* Actor. 2,17.

b So sal dan het Levitische Priesterdom uyt zijn, wanneer dat allerley staten tot het Priester-ampt sullen komen.

29

Oock wil Ick, ter selver tijt, beyde over dienst-knechten ende dienst-maegden mijnen Geest uyt-gieten☞.

30

Ende wil wonder-teeckenen geven in den Hemel ende op Aerden: namelijck, bloet, vyer ende roock-damp:

31

De Sonne sal in duysternisse, ⁺ ende de Mane in bloet verandert worden; eer dan de groote ende schrickelijcke dagh des HEEREN komt.

+ Joël 3,15. Matth. 24,29. Marc. 13,24. Luc. 21,25.

32

☜Ende ’t sal geschieden; wie des HEEREN Name aenroepen sal, ⁺ die sal gereddet worden: ⁺ want op den bergh Zion, ende te Ierusalem sal eene reddinge zijn, gelijck de HEERE toe-geseyt heeft; oock by d’andere over-geblevene, die de HEERE beroepen sal☞.

+ Rom. 10,13.

+ Amos 2,32.