Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts bevel aen de Propheet. II. De predicatie self. III. Oorsaken der straffen. IV. Wederlegginge van sommige dingen, die men daer tegen kost in-brengen.

I.1

ROept luyde, ⁺ gelijck eene basuyne, [ende spreeckt:]

+ Jes. 58,1.

II.

^a [HY komt] alreets over het Huys de HEEREN, als een arent: daerom, dat sy mijn verbondt over-treden, ende van mijne Wet af-valligh worden;

a Hy komt) De vyant, de Koninck van Assyrien. Deut. 28,49. Hos. 6,7.

2

Sullen sy dan tot my roepen: Ghy zijt mijn Godt, wy kennen u Israël.

3

Israël verwerpt het goede; daerom moet haer de vyant vervolgen

III.4

SY maken Koningen, doch sonder My: sy setten Vorsten, ende Ick en moet het niet weten: uyt haer silver ende gout maken sy Afgoden, ⁺ op dat sy immers doch haest uyt-geroeyet worden.

+ Hos. 2,8.

IV.5

UW ^b kalf, Samaria, verstoot Hy: mijn toorn is over hen vergrimt; ’t en kan niet lange staen, sy moeten gestraft worden!

b Kalf) Afgodt, ofte Godt.

6

Want het kalf is uyt Israël voort-gekomen, ende een werck-meester heeft ’et gemaeckt, ende ’t en kan immers geen Godt zijn: daerom sal het kalf van Samaria tot pulver worden.

7

Want sy zaeyen wint, ende sullen onweder in-oogsten: haer zaet en sal niet op-komen, ⁺ ende haer gewas geen meel geven; ende of ’t al geven soude, so sullen ’t doch vreemde verslinden.

+ Hagg. 1,6.

8

Israël wort op-geslockt: Heydenen gaen met hen om, als met een onweert vat;

9

Daerom, dat sy henen op tot den Assur loopen, gelijck een wilt in de verbijsteringe: Ephraim schenckt den boeleerders;

10

Ende geeft den Heydenen tribuyt: die selve Heydenen wil Ick nu over haer versamelen; sy sullen des lasts des Konincks ende der Vorsten haest moede worden.

11

Want Ephraim heeft der Altaren vele gemaeckt te sondigen; so sullen oock de Altaren hem ter sonde gedyen.

12

Of Ick hem al schoon veel van mijne Wet schrijve, ^c so wordt het doch geacht als eene vreemde leere.

c Dat is, sy schelden ’t voor ketterye.

13

^* Dat sy nu veel offeren, ende vleesch toe-brengen, ende ^d eten ’t; so en heeft doch de HEERE geen behagen daer-aen: maer Hy wil harer misdaet gedencken, ende hare sonden besoecken, die sich tot Egypten keeren.

* Jes. 1,11. cap. 66,3.

d Eten) Gelijck men de offeren pleegt te eten, als eene heylige spijse, Godt ten dienste.

14

Israël vergeet sijnes Scheppers, ende bouwt Kercken; so maeckt Iuda vele vaste steden: maer Ick wil een vyer in sijne steden senden, ’t welck sal sijne huysen verteeren.