Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Oorsaken der straffen over Iuda en Israël. II. Nuttigheyt van sulcke straffen. III. Hoe hem Godt tegen de boetveerdige sondaren betoonen sal. IV. Het besluyt.

I.10

DE Vorsten Iuda zijn gelijck den genen, die de lant-palen verrucken; daerom wil Ick mijnen toorn over haer uyt-gieten, als water.

11

Ephraim lijdt gewelt, ende wort geplaegt: daer-aen geschiedt hem recht; want hy heeft hem gegeven op [menschen] geboden.

12

Ick ben den Ephraim eene motte, ende den huyse Iuda eene made.

13

Ende als Ephraim sijne kranckheyt, ende Iuda sijne wonden voelde; so toogh Ephraim henen tot Assur, ⁺ ende sondt tot den Koninck te Iareb: maer hy en konde u niet helpen, noch uwe wonden heelen.

+ Hos. 10,6.

14

Want Ick ben den Ephraim, als een leeuw; ende den huyse Iuda, als een jonge leeuw: Ick, Ick verscheurse, ende gae daer henen; Ick voerse wegh, ende niemant en kanse redden.

II.15

☜ICk wil wederom aen mijne plaetse gaen, tot dat sy hare schult bekennen, ende mijn aengesichte soecken: als ’t hen qualijck gaet, so sullen sy my vroegh soecken moeten, [ende seggen:]

1

^* Komet, ⁺ wy willen weder tot den HEERE; want ⁺ Hy heeft ons verscheurt, Hy sal ons oock heelen: Hy heeft ons geslagen, Hy sal ons oock verbinden.

* Cap. VI. Ebr.

+ Hier propheteert hy van Christo ende den Euangelio. De Ioden en wouden Godt niet gehoorsamen, doe ’t hen wel ginck; so moeten sy in ’t nieuwe Testament onder ’t kruys Godt dienen. ’t En wil doch niet anders zijn, dan pauperes euangelizantur. Matth. 11,5. de ellendige hooren Godts Woort; de rijcke en achtent niet. 1 Cor. 1,28.

+ Dent. 32,39. Job. 5,18.

III.2

HY maeckt ons levendigh nae twee dagen: Hy sal ons op den derden dagh op-richten, dat wy voor hem leven sullen☞.

3

Dan sullen wy daer acht op hebben, ende vlijtigh zijn, dat wy den HEERE kennen: want Hy sal voort-breken, gelijck de schoone dage-raet; ende sal tot ons komen, als een regen, als een spade-regen, die ’t lant vochtet.

4

☜Hoe wil Ick u soo wel doen, Ephraim! Hoe wil ick u soo wel doen, Iuda! ⁺ want de genade, die Ick u bewijsen wil, sal zijn als eene dauw-wolcke des morgens; ende als een dauw, die ’s morgens vroegh sich uyt-breydt☞.

+ Mich. 5,7.

IV.5

DAerom ^a beschave Ickse door de Propheten, ende doodese door de redenen mijnes monts, op dat uw’ recht aen ’t licht kome.

a Beschave) dat is, Ick verdoeme haren Godts-dienst, op dat sy leeren my recht dienen.

6

☜Want ick hebbe lust aen de liefde, ende niet aen ’t offer; ⁺ ende aen de kennisse Godts, ende niet aen ’t brand-offer☞.

+ 1 Sam. 15,22. Matth. 9,13. cap. 12,7.

7

Maer sy over-treden het verbondt, als Adam: daer-in verachten sy my.

8

Want Gilead is eene stadt vol van afgoderye ende bloet-schulden.

9

Ende de Priesteren, mitsgaders hare hoopen, zijn gelijck de straet-schenders, die daer loeren op de lieden; ende moorden op den wegh, die nae Sichem gaet: want sy doen wat sy willen.

10

Ick sie in den huyse Israëls, daer my voor grouwelt: want daer hoereert Ephraim; so verontreynigt sich Israël.

11

Maer Iuda sal noch eenen oogst voor hem hebben, ⁺ als ick de gevanckenisse mijns volcks wenden sal.

+ Israël sal in de Assyrische gevanckenisse blijven; maer Iuda sal uyt de Babylonische gevanckenisse weder komen.