Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft ses deelen: I. Des Anti-Christs doen ende voornemen in geestelijcke saken. II. Des Anti-Christs wereltlijcke handelingen. III. Openbaringe des Euangelii ter laetster tijt tegen den Anti-Christ. IV. Wooninge des Anti-Christs. V. Gelegentheyt van den laetsten tijt. VI. ’t Besluyt van deze prophetye.

I.36

ENde ^a die Koninck sal doen wat hy wil, ende sal hem selven verheffen, ende op-werpen tegen alles, dat Godt is, ⁺ ende tegen den Godt aller Goden sal hy grouwelijck spreken: ende ’t sal hem gelucken, tot dat de toorn uyt zy; want het is besloten, hoe langh dat het dueren sal.

a Die Koninck) Hier past de Engel sijne woorden onder den persoon Epiphanis op den Anti-Christ; ende beginnen de versegelde woorden, daer van hy aen ’t eynde seyt.

+ Dan. 7,25.

37

Ende sijner ^b vaderen Godt en sal hy niet achten: hy en sal noch ^c vrouwen-liefde, noch eenigen Godt achten; want hy sal hem tegen alles op-werpen.

b Vaderen Godt) Alle andere Goden, oock sijner voor-vaderen Godt, moeten niets zijn; maer sijn eygen Godt die sal ’t zijn.

c Vrouwen-liefde) Hy wil seggen, dat hy in het onnatuerlijcke laster sweven sal, daer de Godts-verachters mede geplaegt worden, Rom. 1,27. ’t welck men eene Italiaensche bruyloft ende stomme sonde heet: want den echten-staet, ende de rechte liefde, oft gebruyck der vrouwen en sal hy niet hebben; gelijck het dan onder den Paus ende Turck op ’t aller-grouwelijckste toe-gaet.

38

Maer in diens plaetse sal hy sijnen Godt ^d Maüsim eeren: want hy sal eenen Godt, daer van sijne vaderen niets en geweten hebben, ^e eeren met gout, silver, edel-gesteenten, ende kleynodien.

d Maüsim heet de Vestingen ofte Vesten, Praesidia, gelijck men de borghten ofte steden, Vesten heet, ende daer boven in ’t 11. cap. Daniël dickwils gebruyckt: so heet nu de Godt Maüsim eygentlijck eene Godt der Vestingen, Deus Praesidiorum.

e Eeren met gout) Het is een slechte Godt, die geen beter andere eere en heeft, dan gout ende silver!

39

Ende sal dien genen, die hem Maüsim helpen stercken, met den vreemden Godt, dien hy verkoren heeft, groote eere aen-doen, endese tot Heeren maken over groote goederen, ende hen het lant ter belooninge uyt-deelen.

II.40

ENde aen ’t eynde sal sich de Koninck tegen ’t Zuyden met hem stooten; ende de Koninck tegen ’t Noorden sal tegen hem aen-stormen met wagenen, ruyteren, ende vele schepen: ende hy sal in den landen vallen, ende verderven, ende door-trecken.

41

Ende sal in’t weerde lant vallen, ende vele sullen om-komen: doch dese sullen sijne hant ontkomen; Edom, Moab, ende d’eerstelingen der Kinderen Ammons.

42

Ende hy sal sijne macht in de landen schicken; ende Egypten en sal hem niet ontkomen:

43

Maer hy sal door sijnen tocht heerschen over de gouden ende silveren schatten, ende over alle kleynodien van Egypten, Lybien ende der Mooren.

III.44

MAer een geruchte sal hem verschricken van Oosten ende Noorden: ende hy sal met groote grimmigheyt uyt-trecken willens om vele te verdelgen, ende te verderven.

V.44[45]

"ENde hy sal de tenten sijnes paleys op-slaen tusschen twee Zeën, rontom den weerden heyligen bergh, tot dat ’et met hem een eynde worde; ende niemant en sal hem helpen.

V.1

TEr selver tijt sal die groote Vorst Michaël, ⁺ die voor u volck staet, hem op-maken: want het sal sulck een droevige tijt zijn, ⁺ als ’er niet geweest en is, sint dat ’er lieden geweest zijn, tot op dien selven tijt toe: ☜Ter selver tijt sal uw’ volck gereddet worden, alle die in ’t boeck geschreven staen.

+ XII. Cap. Ebr.

+ Matth. 24,21. Marc. 13,19.

2

Ende vele, die onder d’aerde slapen liggen, sullen ontwaken; ⁺ sommige ten eeuwigen leven, sommige ter eeuwiger versmaetheyt ende schande. ⁺

+ Joh. 5.28. 29.

+ Matth. 25,46. Jes. 66,24.

3

Maer de Leeraers sullen lichten, ⁺ als des Hemels glans; ende de gene, die-der vele ter gerechtigheyt wijsen, gelijck de sterren, altoos ende eeuwighlijck☞.

+ Matth. 13,43.

VI.4

ENde nu Daniël, verbergt dese woorden, ☜ende versegelt dese schrift, tot op den laetsten tijt: so sullen vele daer over komen, ende groot verstant vinden☞.

5

Ende ick Daniël sagh, ende siet, daer stonden twee andere; d’een aen desen oever des waters, d’ander aen genen oever.

6

Ende hy sprack tot den man in de linnen kleederen, ⁺ die boven op ’t water stont: wanneer wil ’t dan een eynde wesen met alsulcke wonderen?

+ Dan. 10,5.

7

Ende ick hoorde toe dien man in de linnen kleederen, die boven op ’t water stont; ⁺ ende hy hief sijne rechter ende slincker hant op nae den Hemel, ende swoer by dien, die eeuwighlijck leeft: ☜dat ’et eenen tijt, ende sommige tijdenen, de eenen halven tijt dueren sal☞: ende als de verstroyinge des heyligen volcks een eynde heeft, dan sal sulcx altemael geschieden.

+ Apoc. 10.5, 6.

8

Ende ick hoorde dit; maer ick en verstont het niet, ende seyde: Mijn Heere, wat sal daer nae worden?

9

Maer hy sprack: Gaet henen, Daniël; ⁺ want ’t is verborgen ende versegelt, tot op den laetsten tijt.

+ Dan. 12,4.

10

☜Vele sullender gereynigt, geloutert ende beproeft worden: ende de godtloosen sullen een godtloos wesen voeren, ende de godtloose en sullen ’t niet achten; ⁺ maer de verstandige sullen ’t achten☞.

+ De godtlose varen voort, ende blijven gelijck sy zijn, ende en keeren hen niet daer aen: doch dat en sal niemant verergeren.

11

Ende van dier tijt aen, als het dagelijcx-offer af-gedaen, ende ^* een grouwel der verwoestinge geset wort, zijn duysent, twee-hondert, ende ’t negentigh dagen.

* Matth. 24,15.

12

Wel dien, die daer verwacht ende bereyckt duysent, drie-hondert ende vijf-en-dertigh dagen!

13

Maer ghy Daniël, gaet henen, tot dat het eynde kome; ende rust, dat ghy op-staet in uwen deele, in ’t eynde der dagen.

Eynde des Propheten Daniëls.