Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Begrijpt gelijcksaem eene voor-bereydinge op de twee volgende capittelen in vijf deelen: I. Beschrijvinge van Daniëls truerigheyt. II. Des Soons Godts verschijninge, die den Daniël is geschiedt. III. Daniël verschrickt zijnde, wort van den Engel getroost, ende wort te gelijck verhaelt d’oorsake van des Engels verschijninge. IV. Daniël wort van den Sone Godts gesterckt. V. Strijt des Engels tegen den Vorst in Persien.

I.1

IN ’t derde jaer des Koninks Cores uyt Persien, wiert den Daniël, die Beltsazar heet, yet geopenbaert, dat gewis is, ende van groote saken: ende hy merckte daer op, ende verstont het gesichte wel.

2

Ter selver tijt was ick Daniël treurigh drie weken lanck.

3

Ick en at geene leckere spijse, vleesch ende wijn en quam in mijnen mont niet, ende en salfde my oock noyt, tot dat die drie weken om waren.

4

Op den vier-en-twintigsten dagh der eerster maent, was ick by ’t groote water Hidekel. ⁺

+ Gen. 2,14.

II.5

ENde hief mijne oogen op, ⁺ ende sagh; ende siet, daer stont een Man in lijnwaet, ende hadde eenen gouden gordel om sijne lendenen.

+ Apoc. 1,13.

6

Sijn lichaem was gelijck een Turkoys, sijn aengesichte sagh uyt gelijck een blixem, sijne oogen gelijck eene vyerige fackel, sijne armen ende voeten gelijck een ^a gepolijst koper, ende sijne sprake was gelijck een groot gedeun.

a Gepolijst) helder, klaer. Apoc. 1,15. Ezech. 1,24.

7

Maer ick Daniël sagh sulck gesichte alleen; ende de mannen, die by my waren, en sagen ’t niet: doch viel een groote verschrickinge op haer, dat sy vloden ende sich verstaken.

8

Ende ick bleef alleen, ende sagh dit groot gesichte: maer daer en bleef geene kracht in my, ⁺ ende ick wierde seer ongestalt, ende hadde geene kracht meer.

+ Dan 7,28.

9

Ende ick hoorde sijne woorden: ⁺ ende mitsdien dat ickse hoorde, sonck ick neder op mijn aengesichte ter aerde.

+ Dan. 8,18.

III.10

ENde siet, eene hant roerde my aen, ende holp my op de knyen, ende op de handen;

11

Ende sprack tot my: ⁺ Ghy lieve Daniël, merckt op de woorden, die ick met u spreke, ende richt u op: want ick ben als-nu tot u gesonden. Ende doe hy sulcx met my sprack, richtede ick my op, ende tsitterde.

+ Dan. 9,23.

12

Ende hy sprack tot my: En vreest niet, Daniël; want van den eersten dagh aen, doe ghy van herten begeerdet te verstaen, ende u kastijdet voor uwen Godt, zijn uwe woorden verhoort, ende ick ben gekomen om uwent wille.

13

Maer de ^b Vorst des Koninck-rijcks in Persen-lant heeft my een-en-twintigh dagen tegen-stant gedaen: ende siet, Michaël, een van de voornaemste Vorsten, quam my te hulpe; doe behielt ick de overwinninge by den Koninck in Persien.

b Vorst) een konincklijck Hof-duyvel. Epist. Jud. 9.

14

Maer nu kome ick, dat ick u berichte, hoe dat ’et uwen volcke hier naemaels gaen sal; want het gesicht sal nae eenigen tijt geschieden.

IV.15

ENde als hy sulcx met my sprack, sloegh ick mijn aengesichte neder ter aerde, ende sweegh stil.

16

Ende siet, een, gelijck eenen Mensche, raeckte mijne lippen aen; doe dede ick mijnen mont open, ende sprack, ende seyde tot dien, die voor my stont: Mijn Heere, mijne gewrichten beven my van dat gesichte, ende ick en hebbe geene kracht meer.

17

Ende hoe kan de Knecht mijnes Heeren met mijnen Heere spreken, dewijle nu geene kracht meer in my en is, ende en hebbe oock geenen adem meer?

18

Doe raeckte my wederom aen een, in de gedaente van een Mensche, ende versterckte my,

19

Ende sprack: En vreest niet, ghy lieve man! vrede zy met u, schept eenen moet, schept eenen moet! Ende terwijlen Hy met my sprack, vermande ick my, ende seyde: Mijn Heere spreke, want ghy hebt my versterckt.

V.20

ENde hy sprack: Weet ghy oock, ⁺ waerom dat ick tot u gekomen ben? Als-nu wil ick weder wegh, ende met den Vorst in Persen-lant strijden; maer als ick wegh-trecke, siet, so sal de Vorst uyt Griecken-lant komen.

+ Siet, hoe dat de Engelen voor ons handelen by de groote Heeren!

21

Doch wil ick u te kennen geven, wat’er geschreven is, ’t welck gewisselijck geschieden sal: ende daer en is niemant, die my helpt tegen gene, dan uw’ Vorst Michaël.

1

Want ick stont oock by hem, ⁺ in ’t eerste jaer van Darius den Meder, op dat ick hem holp, ende versterckte.

+ Cap. XI. Ebr.

2

Ende nu wil ick u te kennen geven, wat’er gewiiselijck geschieden sal.