Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Af-beeldinge des Babylonischen Rijcks door den Leeuw. II. Af-beeldinge des Persischen Rijcks door den Beer. III. Af-beeldinge des Keyserdoms Alexandri door den Luypaert. IV. Af-beeldinge van de Roomsche Monarchie door een sonderlingh verschrickelijck Dier. V. Verklaringe van dit gesichte door eenen Engel.

I.1

IN het eerste jaer Belsazars des Konincks van Babel, hadde Daniël eenen droom ende gesichten op sijn bedde; ende hy schreef den selven droom, ende vervattede hem alsoo:

2

Ick Daniël sagh een gesichte in der nacht, ende siet, de vier winden onder den Hemel stormden tegen malkanderen op de groote Zee.

3

Ende vier groote dieren klommen op

[fol. 86r]

uyt de Zee, het een al anders als ’t ander.

4

Het eerste als een leeuw, ende hadde vleugelen als een arent: ⁺ ick sagh toe, tot dat hem de vleugelen uyt-gepluckt wierden, ende het wiert van de aerde op-genomen, ende het stont op sijne voeten als een Mensch, ende hem wiert een menschelijck herte gegeven.

+ Jes. 5,26. Jer. 48,40. Ezech. 17.3, 7. Hab. 1,8.

II.5

ENde siet, het ander dier daernae, was gelijck een beer, ende stont op d’eene zijde, ende ’t hadde in sijnen muyl tusschen sijne tanden drie groote lange tanden; ende men seyde tot hem: Staet op, ende eet veel vleesch.

III.6

NAe desen sagh ick, ende siet, een ander dier, gelijck een luypaert, dat hadde vier vleugels, gelijck een vogel, op sijnen rugge: ende ’t selve dier hadde vier hoofden, ende hem wiert gewelt gegeven.

IV.7

NAe desen sagh ick in dit gesichte by nachte, ende siet, het vierde dier was grouwelijck ende schrickelijck, ende seer sterck, ende ’t hadde groote ysere tanden, het at rontom ende verbrijselde, ende het overige vertradt ’et met sijne voeten: het was oock heel anders dan de voorige; ende ’t hadde tien hoornen.

8

Maer als ick de hoornen aensagh, siet, doe quam tusschen deselve op een ander kleyn hoorn, voor het welck van de voorige hoornen drie uyt-geruckt wierden: ende siet, dat selve hoorn hadde oogen, als menschen-oogen, ende eenen mont die groote dingen sprack.

9

Sulcx sagh ick, tot dat ’er stoelen gesett wierden: ⁺ ende de Oude settede sich; diens kleet was sneeuw-wit, ende ’t hayr op sijn hooft als reyne wolle: sijn stoel was enckel vyer-vlammen, ende desselven raderen brandden met vyer.

+ Apoc. 1,14.

10

Ende van dien selven ginck uyt een lange vyerige strale: ⁺ duysent-mael duysenden dienden hem, ende tien-hondert-mael duysenden stonden voor hem: ’t gericht wiert gehouden, ⁺ ende de boecken wierden op-gedaen.

+ Apoc. 5,11.

+ Apoc. 20,12.

11

Ick sagh toe, ⁺ van wegen de groote woorden, welcke dat hoorn sprack: ick sagh toe, tot dat dit dier gedoodet wiert, ende sijn lichaem verdaen, ende in ’t vyer geworpen wiert;

+ Dan. 7,8.

12

Ende der anderen dieren gewelt oock uyt was: want ’et was hen tijt ende ure bestemt, hoe langh een yegelijck dueren soude.

V.13

☜ICk sagh in dit gesichte des nachts; ende siet, daer quam een in des Hemels wolcken, ⁺ als eenes menschen Soon, tot den Ouden toe, ende wiert voor den selven gebracht:

+ Ezech. 1,26. Apoc. 1,13. cap. 14,14.

14

Die gaf Hem gewelt, eere ende Rijcke; ⁺ dat Hem alle Volckeren, Lieden ende Tongen dienen souden: sijne gewelt is eeuwigh, die niet en vergaet; ende sijn Koninck-rijcke en heeft geen eynde☞.

+ Dan. 2,44. Luc. 1,33.

15

Ick Daniël ontsettede my daer van, ende sodanigh gesichte verschrickte my.

16

Ende ick ginck tot dier eenen, die daer stonden, ende badt hem, dat hy my van dit alles eenen sekeren bericht gave: ende hy sprack met my, ende gaf my te kennen, wat het beduydde.

17

Dese vier groote dieren, zijn vier Rijcken, die op aerden komen sullen.

18

☜Maer de Heylige des Hoogsten sullen dat Rijcke in-nemen, ende sullen ’t altoos ende eeuwighlijck besitten☞.

19

Daernae hadde ick geerne geweten eenen gewissen bericht van ’t vierde dier, ’t welck geheel anders was, dan d’andere alle, seer grouwelijck; dat yseren tanden ende koperen klauwen hadde, dat ront-om hem at ende verbrijselde, ende het overige met sijne voeten vertradt.

20

Ende van de tien hoornen op sijn hooft; ende van het ander, dat voort-quam, voor ’t welcke drie af-vielen; ende van het selve hoorn, dat oogen hadde, ende eenen mont, die groote dingen sprack, ende grooter was, dan die neven hem waren.

21

☜Ende ick sagh dat selve hoorn strijden tegen de Heylige, ende het behielt de overwinnige tegen die selve:

22

Tot dat de Oude quam, ende ’t gerichte hielt voor de Heylige des Hoogsten; ende de tijt quam, dat de Heylige het Rijcke in-namen☞.

23

Hy sprack alsoo: Het vierde dier sal ’t vierde Rijck op aerden zijn, ’t welck sal machtiger zijn dan alle Rijcken; het sal alle landen op-eten, vertreden ende verbrijselen.

24

^a De tien hoornen beduyden tien Koningen, die uyt dat selve Rijcke op-staen sullen; maer nae deselve sal een ander op-komen, die sal machtiger zijn dan eenigh van de voorige, ende sal drie Koningen vernederen.

a Gelijck als uyt het Koninck-rijcke Alexandri vier Koninck-rijcken wierden; alsoo zijn uyt het Roomsche Rijck tien geworden: als Syria, Egypten, Asia, Graecia, Italia, Gallia, Hispania, Africa, Germania, Anglia: want dese landen hebben de Romeynen alle gehadt.

25

Hy sal den Hoogsten lasteren, ende de Heylige des Hoogsten verstooren; ende sal hem onderstaen tijden ende wet te veranderen: maer sy sullen in sijne hant over-gegeven worden eenen tijt, ende sommige tijden, ende eenen halven tijt.

26

Daernae sal het gerichte gehouden worden; so sal dan sijne gewelt wegh-genomen worden, dat hy tot den gront toe verdelgt ende om-gebracht worde.

27

☜Maer het Rijck, de gewelt ende macht onder den gantschen Hemel, sal den heyligen volcke des Hoogsten gegeven worden: wiens Rijck eeuwigh is, ende alle gewelt sal Hem dienen ende gehoorsamen☞.

28

Dit was deser reden eynde: maer ick Daniël wiert seer bedroeft in mijne gedachten, ende mijne gestaltenisse verviel, doch behielt ick dat woort in mijn herte.