Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft vijf deelen: I. Vergaderinge der Wijsen te Babel, van eens drooms wegen, dien Nebucad-Nezar gehadt heeft. II. Daniël verneemt den droom door goddelijcke openbaringe. III. De droom wort verhaelt, ende IV. Verklaert. V. Daniël wort verhoogt ende ge-eert. | |
I.1IN het tweede jaer des Rijcks Nebucad-Nezars, hadde Nebucad-Nezar eenen droom; daer hy van verschrickte, dat hy ontwaeckte. | |
2Ende hy geboodt alle Sterre-kijckers ende Wijse, ende Tooveraers, ende Chaldeën, te samen te roepen, dat sy den Koninck sijnen droom souden seggen: ende sy quamen, ende traden voor den Koninck. | |
3Ende de Koninck sprack tot hen: Ick hebbe eenen droom gehadt, die heeft my verschrickt; ende ick wilde geerne weten, wat het voor een droom geweest zy. | |
4Doe spraken de Chaldeën tot den Koninck op Chaldeeusch: Ga naar margenoot+ Heer Koninck, Godt verleene u een lanck leven! segt uwen knechten den droom; soo willen wy hem beduyden. | |
5De Koninck antwoordde, ende seyde tot de Chaldeën: ’t Is my ontvallen: indien ghy-lieden my den droom niet en sult te kennen geven, ende hem beduyden, so sult ghy heel end’ al om-komen, Ga naar margenoot+ ende uwe huysen schandelijck verstoort worden. | |
6Indien ghy-lieden my den droom sult te kennen geven, ende beduyden; so sult ghy geschencken, gaven ende groote eere van my hebben: daerom so segget my den droom, ende sijne beduydinge. | |
7Sy antwoordden wederom, ende seyden: De Koninck segge sijnen knechten den droom; so willen wy dien beduyden. | |
8De Koninck antwoordde, ende sprack: Voorwaer! ick merck’et, dat ghy-lieden uytstel soeckt; dewijle ghy siet, dat het my ontvallen is. | |
9Maer indien ghy-lieden my den droom niet en sult seggen, so gaet het recht over u; als die ghy leugenen ende gedichten voor my te spreken voor-genomen hebt, tot dat de tijt voor-by gae: daerom so segget my den droom; so kan ick mercken, dat ghy oock de beduydinge treffet. | |
10Doe antwoordden de Chaldeën voor den Koninck, ende spraken tot hem: Daer en is geen Mensch op aerden, die daer seggen kan ’t gene, dat de Koninck eyscht; so en isser oock geen Koninck, hoe groot of machtigh hy oock zy, die sulcks ergens van eenigen Sterre-kijcker, Wijse ofte Chaldeër eysche. | |
11Want het gene, dat de Koninck eyscht, is te hoogh: ende daer en is oock anders niemant, die ’t voor den Koninck seggen konne; uytgenomen de Goden, die by de Menschen niet en woonen. | |
12Doe wiert de Koninck seer toornigh, ende beval alle de Wijse te Babel om te brengen. | |
13Ende ’t vonnisse ginck uyt, dat men de Wijse soude dooden: ende Daniël, mitsgaders sijne gesellen, wiert oock gesocht, dat mense doodde. | |
II.14DOe vernam Daniël soodanigh oordeel ende bevel van Arjoch, den oversten Richter des Konincks, dewelcke uyt-toogh om de Wijse te Babel te dooden. | |
15Ende hy begoste, ende sprack tot des Konincks Vooght, den Arjoch: Waerom is sulck een strenge oordeel van den Koninck uyt-gegaen? Ende Arjoch gaf het aen Daniël te kennen. | |
16Doe ginck Daniël op, ende badt den Koninck, dat hy hem uytstel woude geven, op dat hy de beduydinge den Koninck seggen mochte. | |
17Ende Daniël ginck nae sijn huys, ende gaf sulcx sijnen gesellen, Hananja, Misaël, ende Asarja, te kennen: | |
18Op dat sy Godt van den Hemel om genade baden, Ga naar margenoot+ sulcks verborgen dings halven; op dat Daniël, ende sijne gesellen, niet met de andere Wijse te Babel om en quamen. | |
19Doe wiert Daniël alsulck verborgen dinck door een gesichte des nachts geopenbaert; Ga naar margenoot+ daer over loofde Daniël den Godt van den Hemel; | |
20Hief aen, ende sprack: ☜Gelooft zy de Naem Godts van eeuwigheyt tot eeuwigheyt! want sijne is beyde wijsheyt ende sterckte. | |
21Hy verandert Ga naar margenoota tijden ende stonden; Hy sett Koningen af, ende sett Koningen in: Hy geeft den Wijsen hare wijsheyt, ende den verstandigen haer verstant. | |
22Ga naar margenoot* Hy openbaert wat diep ende verborgen is: Hy weet wat in de duysternisse leyt; want by Hem is enckel licht☞. | |
23Ick dancke u, ende loove u, Godt mijner Vaderen, dat Ghy mij wijsheyt ende sterckte verleent; ende nu geopenbaert hebt, daer wy U om gebeden hebben, namelijck, Ghy hebt ons des Konincks sake geopenbaert. | |
III.24DOe ginck Daniël op tot Arjoch, die van den Koninck bevel hadde, de Wijse te Babel om te brengen, ende sprack tot hem alsoo: Ghy en sult de Wijse te Babel niet om-brengen; maer brengt my op tot den Koninck, ick wil den Koninck de beduydinge seggen. | |
25Arjoch bracht Daniël met haeste op voor den Koninck, ende sprack tot hem alsoo: Daer is een gevonden onder de gevangene uyt Iuda, die den Koninck de beduydinge seggen kan. | |
26De Koninck antwoordde, ende sprack tot Daniël, dien sy Beltsazar hieten: Zijt ghy degene, die my den droom, dien ick gesien hebbe, ende sijne beduydinge, kan te kennen geven? | |
27Daniël begost voor den Koninck, ende sprack: Het verborgen dinck, dat de Koninck eyscht van de Wijse, Geleerde, Sterre-kijckers ende Waerseggers, dat en staet in haer vermogen niet den Koninck te seggen: | |
28Maer ☜Godt van den Hemel; die kan verborgene dingen openbaren☞! | |
[Folio 83r]
| |
die heeft den Koninck Nebucad-Nezar te kennen gegeven, wat in toe-komende tijden geschieden sal. Vw’ droom, ende uwe gesichten, doe ghy sliept, quamen daer van. | |
29Ghy Koninck dacht op uw’ bedde, hoe ’t doch hiernae gaen soude: ende Hy, die verborgene dingen openbaert, heeft u te kennen gegeven, hoe ’t gaen sal. | |
30So is my alsulck verborgen dinck geopenbaert; Ga naar margenoot+ niet door mijne wijsheyt, als ware sy grooter dan aller, die daer leven: maer daerom, op dat den Koninck de beduydinge wiert te kennen gegeven, ende ghy uwes herten gedachten gewaer wiert. | |
31Ghy Koninck saegt, ende siet, een seer groot ende hoogh beelt stont tegen u over, dat was schrickelijck aen te sien. | |
32Desselven beelts hooft was van fijn gout; sijne borst ende armen waren van silver; sijn buyck, ende sijne lendenen waren van koper: | |
33Sijne schenckelen waren van yser; sijne voeten waren eensdeels van yser, ende eensdeels van leem. | |
34☜Sulcx saegt ghy, tot dat ’er een Steen af-gescheurt wiert sonder handen: die sloegh dat beelt aen sijne voeten, die van yser ende leem waren; ende vermaeldese☞. | |
35Doe wierden te samen vermaelt het yser, leem, koper, silver ende gout; ende sy wierden gelijck kaf op de somersche dorsch-vloeren; ende de wint waeydese wegh, dat mense nergens meer vinden en konde: maer de Steen, die ’t beelt sloegh, wiert een groote bergh, so dat hy de gantsche werelt vervulde. | |
IV.36DAt is de droom: nu willen wy de beduydinge voor den Koninck seggen. | |
37Ghy Koninck zijt een Koninck der Koningen; Ga naar margenoot+ dien Godt van den Hemel ’t Koninckrijcke, macht, sterckte, ende eere gegeven heeft, | |
38Ende alles daer lieden woonen; die daertoe de dieren op ’t velt, ende de vogelen onder den Hemel in uwe handen gegeven, ende u over alles gewelt verleent heeft: ghy zijt dat gouden hooft. | |
39Nae u sal een ander Koninckrijcke op-komen, minder dan het uwe: daer nae het derde Koninckrijck, dat koperen is, ’t welck sal over alle landen heerschen. | |
40Het vierde sal hart zijn, gelijck yser: want gelijck als yser alles vermaelt, ende in stucken slaet: ja gelijck ’t yser alles verbreeckt; alsoo sal het oock alles vermalen ende verbreken. | |
41Maer dat ghy gesien hebt de voeten ende de teenen eensdeels van leem, ende eensdeels van yser, dat sal een gedeelt Koninckrijcke zijn; doch sal van des ysers Ga naar margenootb plante daer in blijven: gelijck ghy dan gesien hebt yser met leem vermengt. | |
42Ende dat de teenen aen sijne voeten, eensdeels yser, ende eensdeels leem zijn; dat sal ten deele een sterck, ende ten deele een swack Rijcke zijn. | |
43Ende dat ghy gesien hebt yser met leem vermengt, so sullen sy haer wel nae menschen-bloede onder malkanderen mengen; maer sy en sullen doch niet aen malkanderen houden: gelijck als hem yser met leem niet vermengen en laet. | |
44☜Doch ter tijt sulcker Koninck-rijcken, Ga naar margenoot+ sal Godt van den Hemel een Koninckrijcke op-richten, Ga naar margenoot+ dat nimmermeer verstoort en wort; ende sijn Koninckrijck en sal op geen ander volck komen: ’t sal alle dese Koninckrijcken vermalen, ende verstoren; maer het selve sal eeuwighlijck blijven. | |
45Gelijck ghy dan gesien hebt eenen Steen, sonder handen van den bergh af-gescheurt, die het yser, koper, leem, silver ende gout vermaelde☞: alsoo heeft de groote Godt den Koninck te kennen gegeven, hoe ’t hiernae gaen sal. Ende dat is gewisselijck de droom, ende de beduydinge is recht. | |
V.46DOe viel de Koninck Nebucad-Nezar op sijn aengesichte, ende Ga naar margenootc badt aen voor den Daniël: ende beval, men soude hem spijs-offer ende reuck-offer doen. | |
47Ende de Koninck antwoordde Daniël, ende sprack: ☜Daer en is geen twijffel aen, Ga naar margenoot+ dat u-lieder Godt een Godt boven alle Goden is, ende een Heere boven alle Koningen, die daer kan verborgene dingen openbaren☞, dewijle ghy dit verborgen dinck hebt konnen openbaren. | |
48Ende de Koninck verhoogde Daniël, ende gaf hem groote ende vele geschencken, ende maeckte hem tot eenen Vorst over ’t gantsche lant van Babel, Ga naar margenoot+ ende stelde hem tot eenen Oversten over alle de Wijse van Babel. | |
49Ende Daniël badt van den Koninck, dat hy over de lantschappen van Babel setten mochte, Sadrach, Mesach, Abednego: ende hy, Daniël, bleef by den Koninck te Hove. |
|