Lutherse Bijbel (1648)

Het xliiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Toe-geslotene poorte, in den binnensten Tempel; ende van den Vorste Messia. II. Van de gene, die onder den Vorst, ende tot den binnensten Tempel, behooren.

I.1

ENde Hy voerde my wederom tot de poorte des buytensten Heyligdoms, tegen ’t Oosten: maer die was toe-gesloten.

2

Ende de HEERE sprack tot my: Dese poorte sal toe-gesloten blijven, ende niet op-gedaen worden; ende niemant en sal daer door gaen, dan alleen de HEERE, de Godt Israëls, sal daer door gaen: ende sy sal toe-gesloten blijven.

3

[Doch uyt-genomen] de Vorst; want de Vorst sal daer onder sitten, om ’t broot te eten voor den HEERE: door ’t voor-huys sal hy in-gaen, ende door ’t selve weder uyt-gaen.

II.4

DAer nae voerde Hy my tot de poorte tegen ’t Noorden, voor ’t Huys: ende ick sagh, ende siet! des HEEREN Huys wiert vol der heerlijckheyt des HEEREN: ende ick viel op mijn aengesichte.

5

Ende de HEERE sprack tot my: Ghy Menschen-kint, merckt even daer op! ende siet, ende hoort vlijtigh op alles wat Ick u seggen wil, van alle zeden ende wetten in ’t Huys des HEEREN: ende merckt even, hoe men daer in-gaen sal, ende op alle uyt-gangen des Heyligdoms.

6

Ende segt den ongehoorsamen huyse Israëls: Soo spreeckt de Heere HEERE: Ghy-lieden maeckt het te veel, ghy van den huyse Israëls, met alle uwe grouwelen:

7

Want ghy voeret vreemde lieden, die onbesneden van herte, ende onbesneden van vleesche zijn, in mijn Heyligdom; daer door ghy mijn Huys ontheyligt, als ghy mijn broot, het vette ende het bloet offert; ende breeckt alsoo mijn verbondt met alle uwe grouwelen.

8

Ende en onderhoudt de zeden mijns Heyligdoms niet; maer maeckt u selven nieuwe zeden in mijn Heyligdom.

9

Daerom spreeckt de Heere HEERE alsoo: Daer en sal geen vreemde van een onbesneden herte ende onbesneden van vleesche in mijn Heyligdom komen, uyt alle de vreemdelingen, die onder de kinderen Israëls zijn.

10

Ia oock niet de Leviten, die van my geweken, ende met Israël van my doolen gegaen zijn, nae hare Afgoden: daerom sullen sy hare sonde dragen.

11

Maer sy sullen in mijn Heyligdom dienen, in de ampten aen de deuren des Huyses, ende sullen het Huys bedienen: ende sullen slechts het brand-offer ende andere offeren, die ’t volck toe-brengt, slachten; ende voor de Priesteren staen, om hen te dienen.

12

Daerom, dat sy hen-lieden gedienet voor hare Afgoden, ende den huyse Israëls eene ergernisse ter sonde gegeven hebben: daerom hebbe Ick mijne hant over hen op-geheven, (spreeckt de Heere HEERE) dat sy hare sonde moeten dragen.

13

Ende sy en sullen tot my niet naederen, ⁺ om my het Priester-ampt te bedienen; noch komen tot eenigh mijn Heyligdom, tot het Aller-heyligste: maer sullen hare schande dragen, ende hare grouwelen, die sy gedaen hebben.

+ Hos. 4,6.

14

Daerom hebbe Ickse tot wachters gemaeckt aen allen dienst des Huyses; ende tot alles, dat men daer in doen sal.

15

Maer de Priesters uyt de Leviten, de kinderen Zadoks, die de zeden mijns Heyligdoms gehouden hebben, doe de kinderen Israëls van my af-vielen; die sullen voor my treden, ende my dienen: ende voor my staen, dat sy my het vette ende ’t bloet offeren; spreeckt de Heere HEERE.

16

Ende sy sullen in-gaen in mijn Heyligdom, ende voor mijne tafel treden, om my te dienen, ende mijne zeden te houden.

17

Ende als sy door de poorten des binnensten voor-hofs in-gaen willen, sullen sy linnen kleederen aen-trecken; ende niets van wolle aen hebben, ter wijle sy in de poorten des binnensten voor-hofs dienen.

18

Ende sullen een linnen verciersel op haer hooft hebben, ende een linnen

[fol. 75v]

onder-kleet om hare lendenen: ende en sullen haer niet ^a in ’t sweet gorden.

a In ’t sweet) Dat sy de heylige kleederen niet met sweet vuyl en maken, gelijck de dorp-papen haer mis-gewaet. Hieronymus duydt ’et: Sy en sullen haer niet te stijf gorden, dat is, niet gedwongen, maer alle dinck gewillighlijck doen, sonder sweet ofte moeyte.

19

Ende als sy ergens tot eenen buytensten voor-hof tot den volck’ uyt-gaen, ^* sullen sy de kleederen, daer in sy gedient hebben, uyt-trecken, ende deselve in de kameren des Heyligdoms leggen; ende andere kleederen aentrecken, ende het volck niet heyligen in hare eygene kleederen.

* Ezech. 42,14.

20

Haer hooft en sullen sy niet af-scheeren, ende en sullen oock de hayren niet vry laten wassen; maer sullen de hayren ront-om af-snijden.

21

Ende geen Priester en sal oock wijn drincken: ⁺ als sy in den binnensten voor-hof gaen sullen.

+ Lev, 10,9.

22

Ende en sullen geene weduwe noch verstootene ten houwelick nemen: ⁺ maer maegden van den zade des huyses Israëls; oft eens Priesters nae-gelatene weduwe.

+ Lev. 21,13.

23

Ende sy sullen mijn volck leeren, ⁺ [dat sy weten onderscheyt te houden] tusschen ’t heylige ende onheylige; ende tusschen ’t reyne ende onreyne.

+ Lev. 10,10. Ezech. 22,26. Mal. 2,7.

24

Ende wanneer eene sake voor haer komt, ⁺ sullen sy staen ende richten; ende nae mijne rechten spreken: ende sy sullen mijne geboden ende zeden houden, ende alle mijne Feesten houden, ende mijne Sabbathen heyligen:

+ Deut. 17,8. 2 Paral. 19,10.

25

Ende en sullen tot geenen dooden gaen, ⁺ ende haer verontreynigen; dan alleen tot vader ende moeder, sone oft dochter, broeder, ofte suster, die noch geenen man gehadt en heeft: over die mogen sy sich verontreynigen.

+ Lev. 21,1.

26

Ende nae sijner reyniginge, sal men hem tellen seven dagen.

27

Ende als hy weder tot het Heyligdom in-gaet, in den binnensten voor-hof, dat hy in ’t Heyligdom diene; soo sal hy sijn sond-offer offeren; spreeckt de Heere HEERE.

28

Maer het erf-deel, ⁺ dat sy hebben sullen, dat wil Ick selfs zijn: daerom en sult ghy haer-lieden geen eygen lant geven in Israël; want Ick ben haer erf-deel.

+ Num. 18,20. Deut. 10,9. cap. 18,2.

29

Sy sullen haer onderhout hebben van ’t spijs-offer, sond-offer ende schult-offer; ende al ’t verbannene in Israël sal hare zijn.

30

Ende alle eerste vruchten, ⁺ ende de eerst-geboorten van alle hef-offeren sullen der Priesteren zijn: ghy sullet oock den Priesteren d’ eerstelingen geven van al ’t gene, dat men eet; op dat de segen in uwen huyse blijve.

+ Exod. 13,2. cap. 22.29, 30. Num. 18,12. Deut. 18,4. Nehem. 10,37.

31

Maer wat een aes, ⁺ ofte verscheurt is, (’t zy van vogelen of van dieren) dat en sullen de Priesters niet eten.

+ Lev. 22,8.