Lutherse Bijbel (1648)

Het xliij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Verschijninge der heerlijckheyt Godts, by de buytenste poorte. II. Verschijninge der heerlijckheyt Godts, in den binnensten Tempel. III. Het aller-heyligste. IV. D’ Altaer in den derden voor-hof.

I.1

ENde Hy voerde my weder tot de poorte tegen ’t Oosten.

2

Ende siet! ⁺ de heerlijckheyt des Godts Israëls quam van ’t Oosten; ende bruysede, gelijck een groot water bruyst: ⁺ ende het wierde seer licht op der Aerden van sijne heerlijckheyt.

+ Ezech. 40,6.

+ Ezech. 1.4, 24.

3

Ende het was even gelijck dat gesichte, ’t welck ick gesien hadde aen ’t water Chebar; ⁺ als ick quam, dat de stadt soude verstoort worden: doe viel ick neder op mijn aengesichte.

+ Ezech. 8,4.

4

Ende de heerlijckheyt des HEEREN quam [in] tot het Huys, door de poorte tegen ’t Oosten.

II.5

DOe hief my een wint op, ende bracht my in den binnensten voor-hof: ende siet! de heerlijckheyt des HEEREN vervulde het Huys.

6

Ende ick hoorde eenen met my spreken uyt den Huyse: ende een man stont neffens my;

7

Die sprack tot my: Ghy Menschen-kint, Dit is de plaetse mijns throons, ende de stede mijner voet-solen, daer in Ick eeuwighlijck wil woonen, onder de kinderen Israëls. Ende het huys Israëls en sal niet meer mijnen heyligen Name verontreynigen, noch sy, noch hare Koningen, door hare hoererye, ende door de doode lichamen harer Koningen op hare hooghten: ⁺

+ Jer. 16,18.

8

Dewelcke ^a hare dorpelen aen mijne dorpelen, ende hare posten aen mijne posten gesett hebben, dat ’er maer een wandt tusschen my ende hen en was: ende hebben alsoo mijnen heyligen Name verontreyniget door hare grouwelen, die sy deden; daerom Ickse oock in mijnen toorne verteert hebbe.

a Hare dorpelen) Dat is, de Koningen hebben capellen opgerichtt neffens den Tempel, daer hare begraffenisse in was: ende daer by wierden oock verbodene Godtsdiensten gehouden.

9

Maer nu sullen sy hare hoererye, ende de doode lichamen harer Koningen verre van my wegh-doen: ende Ick wil eeuwighlijck onder hen woonen.

10

Ende ghy Menschen-kint, wijst den huyse Israëls den Tempel aen; op datse hen schamen harer misdaet: ende laetse een net model daer van nemen.

11

Ende alsse hen nu, van wegen al het gene dat sy gedaen hebben, schamen; soo vertoont hen de gedaente ende ’t model des huyses, ende sijnen uyt-ganck ende in-ganck, ende alle sijne gedaenten, ende alle sijne zeden, ja alle sijne gedaenten, ende alle sijne wetten; ende schrijft’et hen voor: op datse alle sijne gedaenten ende alle sijne zeden houden, ende daer nae doen.

III.12

MAer dit sal de wet des Huyses zijn: op de hooghte des bergs, soo wijt het om-vangen heeft, sal ’t het Aller-heyligste zijn. Dit is de wet des Huyses.

IV.13

MAer dit is de mate des Altaers, nae de elle, dewelcke eene hant-breet langer is dan eene gemeyne elle: sijn voet is eene elle hoogh, ende eene elle breet; ende den Altaer reyckt op tot aen den rant, die eene spanne breet is ront-om henen: ende dat is sijne hooghte.

14

Ende van den voet op der aerden, tot aen het onderste afsetsel, zijn twee ellen hoogh, ende eene elle breet: maer van het selve kleynste afsetsel tot aen ’t grootste afsetsel, zijn ’t vier ellen hoogh, ende eene elle breet.

15

Ende de ^b Har-El, vier ellen hoogh: ende van den Ariël opwaerts, vier hoornen.

b Har-El)Har-El heet, Godts-bergh; Ariël, Godts leeuw: soo noemt hy het bovenste deel des Altaers, daer men op offerde. Asara heet hy het onderste oft kleynste, ende het grootste af-setsel aen den Altaer, daer men heeft staen konnen, sommige op het onderste, sommige op het hooghste. Soo heet hy oock de bovenste plaetse des Altaers, Asara. Asara heet anders op duytsch, hulpe oft bystant, nae der spraken aert. Den voet des Altaers noemt hy eenen schoot oft boesem.

16

Maer den Ariël was twaelf ellen lanck, ende twaelf ellen breet, in ’t vier-kant.

17

Ende het bovenste afsetsel was veertien ellen lanck, ende veertien ellen breet, in ’t vier-kant: ende een rant ginck over-al ront-om het selve henen, eene halve elle breet; ende sijn voet was eene elle hoogh; ende sijne trappen waren nae ’t Oosten.

18

Ende Hy sprack tot my: Ghy Menschen-kint, soo spreeckt de Heere HEERE: Dit sullen de zeden des Altaers zijn, ten dage, doe hy gemaeckt is: dat men brant-offer daer op legge, ende het bloet daer op sprenge.

19

Ende den Priesteren van Levi, uyt den zade Zadoks, die daer voor my treden, dat sy my dienen, (spreeckt de Heere HEERE) sult ghy geven eenen jongen varre, ten sond-offer.

[fol. 75r]

20

Ende van des selven bloet sult ghy nemen, ende sijne vier hoornen daer mede besprengen, ende de vier hoecken aen ’t bovenste afsetsel, ende ront-om de lijsten henen: ⁺ daer mede sult ghy hem ontsondigen, ende versoenen.

+ Exod. 29,36.

21

Ende ghy sult den varre des sond-offers nemen; ⁺ ende hem verbranden aen eene plaetse in ’t huys, dat daer toe verordineert is, buyten ’t Heyligdom.

+ Lev. 16,27.

22

Maer op den tweeden dagh sult ghy eenen geyten-bock offeren, die sonder gebreck is, tot een sond-offer; ende sy sullen den Altaer daer mede ontsondigen, gelijck hy met den varre ontsondigt is.

23

Ende als het ontsondigen voleyndt is, sult ghy eenen jongen varre offeren, die sonder gebreck is; ende eenen ram van de kudde, sonder gebreck.

24

Ende sultse beyde voor den HEERE offeren: ende de Priesteren sullen sout daer op stroyen; ende sullense alsoo offeren den HEERE ten brant-offer.

25

Alsoo sult ghy seven dagen nae malkanderen dagelicx eenen bock tot een sond-offer offeren: ende sy sullen eenen jongen varre ende eenen ram van de kudde, die beyde sonder gebreck zijn, offeren.

26

Ende sullen alsoo seven dagen lanck den Altaer versoenen, ⁺ ende hem reynigen; ende sijne handen vullen.

+ Exod. 29,9.

27

Ende nae de selve dagen sullen de Priesteren op den achtsten dagh, ⁺ en daer nae voort ende voort, op den Altaer offeren uwe brant-offeren, ende uwe danck-offeren; soo wil Ick u-lieden genadigh zijn: spreeckt de Heere HEERE.

+ Lev. 8,33.