Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. De over-winninge tegen God ende Magog wort wederom verhaelt. II. Troostelijcke Prophetie van de verlossinge uyt de Babyloonsche gevanckenisse.

I.1

ENde ghy Menschen-kint, propheteert tegen Gog, ende segt: Alsoo spreeckt de Heere HEERE: Siet, Ick wil aen u, ⁺ Gog, die ghy de overste Vorst zijt in Mesech ende Thubal!

+ Ezech. 38.2, 3.

2

Siet, Ick wil u om-wenden, ende ^a locken, ende uyt de eynden van ’t Noorden brengen: ende Ick wil u op de bergen Israëls komen laten:

a Wat de Rabbinen hier met haer sexteren maken, dat laten wy varen; wy houden ’t met S. Hieronymus.

3

Ende wil u den boge uyt uwe slincker-hant slaen; ende uwe pijlen uyt uwe rechter-hant werpen.

4

Op de bergen Israëls sult ghy neder-geleyt worden; ghy, met al u heyr, ende met het volck, dat by u is: Ick wil u den vogelen, werwaerts dat sy vliegen, ende den dieren op ’t velt, ⁺ ter spijse geven.

+ Ezech. 33,27.

5

Ghy sult op ’t velt ter neder liggen: want Ick de Heere HEERE hebbe ’t geseyt.

6

Ende ick wil vyer werpen over Magog, ende over de gene, die in de ^b Eylanden seker woonen: ende sy sullen bevinden, dat Ick de HEERE ben.

b Eylanden) Dat is, in Gogs lant: te huys sal ’t oock branden.

7

Want Ick wil mijnen heyligen Name bekent maken onder mijn volck Israël; ende en wil mijnen heyligen Name niet langer schenden laten: maer de Heydenen sullen gewaer worden, dat Ick de HEERE ben, de Heylige in Israël.

8

Siet, ’t is alreets gekomen ende geschiedt, spreeckt de Heere HEERE: Dit is de dagh, daer Ick van gesproken hebbe!

9

Ende de burgeren in de steden Israëls sullen uyt-gaen, ende vyer stoken, ende verbranden de wapenen, schilden, rondassen, bogen, pijlen, vuyst-stangen, ende lange spiessen: ende sy sullen seven jaer lanck vyer-werck daer-mede houwen;

10

Soo datse niet en behoeven hout op ’t velt te halen, noch in ’t wout te houwen; maer van de wapenen sullen sy vyer stoken: ende sy sullen berooven de gene, van dien sy berooft zijn; ende plunderen, van dewelcke sy geplundert zijn: spreeckt de Heere HEERE.

11

Ende ’t sal te dier tijt geschieden, aldaer wil Ick Gog eene stede geven, ter begraffenisse in Israël; namelijck, het dal, daer men gaet aen de zee tegen ’t Oosten: alsoo, dat de gene die daer voorby gaen, hen daer voor ^c schuwen sullen: om dat men aldaer Gog met sijne menighte begraven heeft; ende ’t sal heeten, ^d Gogs hoopen-dal.

c De neusen voor den stanck toe houden.

d Gods hoopen-dal) Om dat aldaer de groote menichte ende hoopen Gogs begraven liggen.

12

Maer het huys Israëls salse begraven, seven maenden lanck; op dat het lant gereynigt worde.

13

Ia al het volck in den lande sal aen hen te begraven hebben; ende sy sullen roem daer van hebben, dat Ick te dien dage mijne heerlijckheyt bewesen hebbe: spreeckt de Heere HEERE.

14

Ende sy sullen lieden uyt-scheyden, die steets in ’t lant al-om gaen; ende met deselve de dooden-gravers, om te begraven d’overige op ’t lant; op dat het gereynigt worde: nae seven maenden sullense ^e ondersoeck doen.

e Ondersoeck doen) Oftse alle begraven zijn, oft ergens noch yemant onbegraven lage.

15

Ende de gene, die in ’t lant ront-omme gaen, ende ergens een Menschen-been sien, sullen daer by een merck-teecken op-richten; tot dat het de dooden-gravers oock in Gogs hoopen-dal begraven:

16

Soo sal oock de stadt heeten, ^f Hamona. Alsoo sullen sy het lant reynigen.

f Hamona) Menichte, oft grooten hoop.

17

Nu ghy Menschen-kint, soo spreeckt de Heere HEERE: ⁺ Segt allen vogelen van waer sy vliegen, ende allen dieren op het velt: Vergadert u ende komet aen, versamelet u van ront-omme tot mijn slacht-offer, dat Ick u slachte; een groot slacht-offer, op de bergen Israëls: ende etet vleesch, ende suypet bloet!

+ Jes. 34,6. Apoc. 19,17.

18

Het vleesch der stercken sult ghy eten, ende ’t bloet der Vorsten op aerden sult ghy suypen: der rammen, der hamelen, der bocken, der ossen; die altemael vet ende wel gemest zijn.

19

Ende ghy sult het vette eten, dat ghy vol wordet; ende ’t bloet suypen, dat ghy droncken wordet: van ’t slacht-offer, dat Ick u slachte.

20

Versadiget u nu aen mijne tafel van peerden ende ruyteren, van stercken ende allerley krijgs-lieden; spreeckt de Heere HEERE.

21

Ende Ick wil mijne heerlijckheyt onder de Heydenen brengen: dat alle Heydenen sien sullen mijn oordeel, dat Ick hebbe gaen laten; ende mijne hant, die Ick aen hen geleyt hebbe:

22

Ende het huys Israëls bevinde, dat Ick de HEERE haer-lieder Godt ben: van dien dage af, ende voortaen.

23

Ende de Heydenen sullen gewaer worden, ⁺ hoe dat het huys Israëls om sijner mis daet wille zy wegh-gevoert, ende om datse hen aen my versondigt hadden: daerom hebbe Ick mijn aengesichte voor hen verborgen; ende hebse over-gegeven in de hant harer weder-partijders, soo datse altemael door ’t sweert vallen moesten:

+ Daer staet’et, dat Gog van wegen onse sonden machtigh zy, ende soo veel gelucks ende overwinninge hebbe.

24

Ick hebbe hen gedaen, gelijck ’t hare sonden ende overtredingen verdient hebben: ende Ick hebb’ [alsoo] mijn aengesicht voor hen verborgen.

II.25

DAerom soo spreeckt de Heere HEERE: Nu wil Ick de gevanckenisse Iacobs wenden, ende my des gantschen huys Israëls ontfermen; ende om mijnen heyligen Name yveren.

26

Maer sy sullen haren smaet, ende alle hare sonde, daer mede sy hen aen my versondigt hebben, dragen: als sy nu seker in haer lant woonen, datse niemant en verschricke;

27

Ende als Ickse weder uyt de volckeren gebracht, ende uyt de landen harer vyanden vergadert hebbe; ende Ick in hen geheyligt geworden ben voor d’ oogen veler Heydenen.

[fol. 73r]

28

Alsoo sullen sy gewaer worden, dat Ick de HEERE haer-lieder Godt ben, die Ickse hebbe laten onder de Heydenen wegh-voeren, ende weder in haer lant versamelen; ende niet eenen van hen aldaer gelaten hebbe.

29

Ende Ick en wil mijn aengesichte niet meer voor hen verbergen: ⁺ want Ick hebbe mijnen Geest over ’t huys Israels uyt-gegoten; spreeckt de Heere HEERE.

+ Ezech. 36,27.