Lutherse Bijbel (1648)

Het xxvj. Capittel.

Begrijpt eene prophetie tegen Tyrus, in drie deelen: I. Inhoudt daer van. II. Een verhael, hoe, door wien, ende waerom, Tyrus sal verovert worden. III. Uyt-komste van sulcke veroveringe.

I.1

ENde het gebeurde in ’t elfste jaer, op den eersten dagh der eerster maent, geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

2

Ghy Menschen-kint, daerom, dat Tyrus seyt over Ierusalem, Heah! de poorten der volckeren zijn verbroken; ’t is tot my gewendt: ick sal nu vol worden, dewijle dat sy woest is.

3

Daerom spreeckt de Heere HEERE alsoo: ⁺ Siet, Ick wil aen u, Tyrus! ende wil vele Heydenen over u op-brengen, gelijck haer eene zee verheft met hare golven:

+ Ies. 23,1. Ier. 47,4. Amos 1,9.

4

Die sullen de mueren te Tyrus verderven, ende hare torens af-breken; ja Ick wil oock den stof voor haer wegh-vagen: ende wil eene bloote steen-rotze uyt haer maken;

5

Ende tot een weert in de zee, daer op men de visch-garens op-spant: want Ick hebbe ’t geseyt, spreeckt de Heere HEERE.

II.

ENde sy sal den Heydenen ten roove worden.

6

Ende hare dochteren, die op ’t velt liggen, sullen door ’t sweert gedoodet worden; ende sy sullen gewaer worden, dat Ick de HEERE ben.

7

Want soo spreeckt de Heere HEERE: Siet, Ick wil over Tyrus komen laten Nebucad-Rezar den Koninck van Babel van ’t Noorden af, ⁺ (die een Koninck aller Koningen is) met peerden, wagenen, ruyters ende met eenen grooten hoop volcks:

+ Dan. 2,37.

8

Die sal uwe dochteren, die op ’t velt liggen, met den sweerde dooden; maer tegen u sal hy bolwercken op-werpen, ende eenen wal maken; ende schilden tegen u uyt-rusten.

9

Hy sal met storm-rammen uwe mueren om verre stooten, ende uwe torens met sijne wapenen om-rucken.

10

Het stof van de menichte sijner peerden sal u bedecken: soo sullen oock uwe mueren beven van wegen het gedruys sijner peerden, raderen ende ruyteren; als hy door uwe poorten sal intrecken, gelijck men pleegt in eene door-gebrokene stadt in te trecken.

11

Hy sal met de voeten sijner peerden alle uwe straten vertreden: ⁺ u volck sal hy met den sweerde dooden, ende uwe stercke pylaren ter aerden neder-rucken.

+ Jes. 5,28. Jer. 47,3.

12

Sy sullen u goet rooven, ende uwe koopmanschap plunderen: uwe mueren sullen sy af-breken, ende uwe fijne huysen om-rucken; ende sullen uwe steenen, hout ende stof in ’t water werpen.

13

Alsoo wil Ick met het gedeun uwes gesangs een eynde maken; ⁺ dat men ’t geklanck uwer harpen niet meer hooren en sal.

+ Jes. 24.7, 8. Jer. 7,34. cap. 16,9.

14

Ende Ick wil eene bloote steen-rotze van u maken, ende eenen weert, daer op men de visch-garens op-spant; dat ghy niet meer gebouwt en wordet: want Ick ben de HEERE, die sulcx spreeckt; seyt de Heere HEERE.

III.15

SOo spreeckt de Heere HEERE tegen Tyrus: Wat geldt ’et, de eylanden sullen beven, als ghy soo yselijck daer henen sult vallen! ende uwe verwondde suchten sullen, die in u sullen vermoordet worden.

16

Alle Vorsten aen de zee sullen van hare stoelen af-sitten, ende hare rocken van sich doen, ende hare gestickte kleederen uyt-trecken; ende sullen in rouw-kleederen gaen, ende op de aerde sitten; ende sullen verschricken, ende hen ontsetten over uwen schielijcken val.

17

Sy sullen u wee-klagen, ⁺ ende van u seggen: Ach, hoe zijt ghy soo gantsch woest geworden, ghy vermaerde stadt! die ghy aen de zee laegt, ende soo machtigh waert ter zee, mitsgaders uwe inwoonders, dat hem het gantsche lant voor u vreesen moeste.

+ Apo. 18.9, etc.

18

Ach, hoe ontsetten hen de eylanden over uwen val! ja de eylanden in de zee verschricken over uwen onder-ganck!

[fol. 66v]

19

Soo spreeckt de Heere HEERE: Ick wil u tot eene woeste stadt maken, gelijck andere steden, daer niemant in en woont; ende eenen grooten vloet over u komen laten, dat u de groote wateren bedecken.

20

Ende wil u af-stooten tot de gene, die in den kuyl varen, namelijck, tot de ^a dooden: Ick wil u onder de aerde afstooten, ende gelijck eene eeuwige woestijne maken, met de gene, die in den kuyl varen, op dat niemant in u en woone: Ick wil u, ghy tedere, in ’t lant der levendigen maken;

a Dooden) In ’t Ebr. Tot het eeuwige volck; alsoo noemt oock Salomon, Eccles. 12,5. het graf een eeuwigh huys, daerom, dat de dooden altoos blijven in eenerley wijse: want de dagh, nacht, morgen, avont, is daer een dinck; by hen en is geen onderscheyt van tijt, plaetse, werck, oft veranderinge, gelijck by de levendige: doch heeten sy een volck; want sy sullen weder op-staen, etc.

21

^* Ia tot eenen schrick wil Ick u maken, dat ghy niets meer en zijt: ende als men nae u vraegt, dat men u eeuwighlijck niet meer vinden en konne; spreeckt de Heere HEERE.

* Ezec. 28,19.