Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Afbeeldinge der straffen Ierusalems door eenen pot. II. Afbeeldinge der straffen Ierusalems door den haestigen doot van Ezechiels huys-vrouwe.

I.1

ENde het woort des HEEREN geschiedde tot my, in ’t negende jaer, op den tienden dagh der tiender maent, seggende:

2

Ghy Menschen-kint, ⁺ schrijft desen dagh aen; ja even dese dagh: want de Koninck van Babel heeft hem even op desen dagh tegen Ierusalem gerust.

+ 2 Reg. 25,1.

3

Ende geeft dien ongehoorsamen volcke eene gelijckenisse, ende segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Sett eenen pot toe; sett toe, ⁺ ende giet water daer in:

+ Jer. 1,13. Ezech. 11,3.

4

Doet de stucken t’samen daer in, die daer in sullen; ende de beste stucken, de lendenen ende schouderen: ende vult hem met de beste merch-stucken.

5

Neemt het beste van de kudde, ende stoockt een vyer daer onder, om de merch-stucken te koken; ende laet het vry sieden, ende de merch-stucken daer in wel koken.

6

Daerom spreeckt de Heere HEERE: ô der moordadiger stadt, ⁺ die sulck een pot is, daer het aen-gebrandde in kleeft, ende niet af-gaen en wil: doet het een stuck nae ’t ander daer uyt: ende ghy en behoeft niet daerom te loten, welck eerst daer uyt soude.

+ Ezech. 22,2.

7

Want haer bloet is daer in, datse op een bloote steen-rotze, ende niet op

[fol. 65v]

de aerde vergoten heeft, daer men ’t doch hadde met aerde konnen bedecken.

8

Ende Ick hebbe haer oock daerom dat selve bloet op eene bloote steen-rotze laten gieten, op dat het niet bedeckt en wierde; op dat de grimmigheyt over haer quame, ende gewroken wierde.

9

Daerom spreeckt de Heere HEERE: ⁺ ô ghy moordadige stadt, dewelcke Ick wil tot een groot vyer maken!

+ Nahum 3,1. Hab. 2,12.

10

Draegt slechts veel houts by; steeckt het vyer aen, dat het vleesch gaer worde; ende kruydet het wel, dat de merch-stucken aen-branden.

11

Sett oock den pot ledigh op de kolen; op dat hy heet worde, ende sijn koper in brant raecke: of sijne onreynigheyt versmelten, ende sijn aen-gebrandde af-gaen wilde!

12

Maer het aen-gebrandde, hoe seer het brandt, en wil niet af-gaen: want het is te seer aen-gebrandt, het moet in ’t vyer versmelten.

13

Uwe onreynigheyt is soo verhardet, dat, of Ick u schoon geerne reynigen wilde, ghy u nochtans niet en wilt reynigen laten van uwe onreynigheyt; daerom en kont ghy voortaen niet weder reyn worden, ⁺ tot dat mijne grimmigheyt haer aen u gekoelt hebbe.

+ Ezech. 16,42.

14

Ick de HEERE hebbe ’t gesproken, ’t sal komen; Ick wil ’t doen, ende niet versuymen; ⁺ Ick en wil niet verschoonen, nochte my berouwen laten: maer sy sullen u richten, ⁺ gelijck ghy geleeft ende gedaen hebt; spreeckt de Heere HEERE.

+ Ezech. 5,11.

+ Ezech. 23,24.

II.15

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

16

Ghy Menschen-kint, siet, Ick wil u uwer ^a oogen-lust nemen door eene plage; maer ghy en sult niet klagen noch weenen, noch eenige tranen laten.

a Oogen-lust) Heet hy sijne huys-vrouwe, daer hy troost, lust ende vreugde van heeft.

17

Heymelijck meught ghy suchten, maer geene dooden-klage maken; maer ghy sult uwen cieraet aen doen, ende uwe schoenen aen-trecken; ghy en sult uwen mont niet bewinden, ende het rouw-broot niet eten.

18

Ende als ick ’s morgens vroegh tot het volck sprack, sterf my op den avont mijn huys-vrouwe; ende ick dede des anderen morgens, gelijck my bevolen was.

19

Ende het volck seyde tot my: En wilt ghy ons dan niet te kennen geven, wat ons dit beduyde, dat ghy doet?

20

Ende ick seyde tot hen: De HEERE heeft met my gesproken, seggende:

21

Segt den huyse Israëls, dat de Heere HEERE spreeckt alsoo: Siet, Ick wil mijn Heyligdom, uwen hoogsten troost, den lust uwer oogen, ende uwes herten wensch ontheyligen; ende uwe sonen ende dochteren, die ghy verlaten moet, sullen door ’t sweert vallen.

22

Ende ghy-lieden moet doen, gelijck ick gedaen hebbe: uwen mont en moet ghy niet bewinden, ende het rouw-broot niet eten:

23

Maer moet uwen cieraet op u hooft setten, ende uwe schoenen aen-trecken: ghy-lieden en sult niet klagen noch weenen; ⁺ maer over uwe sonden versmachten, ⁺ ende onder malkanderen suchten.

+ Jer. 16.6, 7.

+ Ezech. 4,17.

24

Ende sal alsoo Ezechiel u-lieden een wonder zijn, ⁺ dat ghy doen moet, gelijck hy gedaen heeft, als het nu komen sal: op dat ghy bevindt, dat Ick de Heere HEERE ben.

+ Ezech. 12,6.

25

Ende ghy Menschen-kint, te dier tijt, als Ick van het wegh-nemen sal hare macht ende troost, den lust harer oogen, ende hares herten wensch, hare sonen ende dochteren:

26

Ia ter selver tijt sal een, die ontkomen is, tot u komen, ende sal ’t u kont doen.

27

Ter selver tijt sal uwe mont op-gedaen worden, mitsgaders dien die ontkomen is; dat ghy spreken, ende niet meer swijgen en sult: want ghy moet haer wonder zijn; dat sy bevinden, dat Ick de HEERE ben.