Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft vier klachten: I. Over den bedroefden staet onder Ioahas. II. Onder Iojakim. III. Onder Iojachin. IV. Onder Zedekia.

I.1

MAer maeckt ghy een weeklage over de Vorsten Israëls,

2

Ende segt: Waerom leyt uwe moeder de leeuwinne onder de leeuwinnen, ende brengt hare jongen op onder de jonge leeuwen?

3

Een van de selve toogh sy op, ende het wiert een ^a jonge leeuw daer uyt; die gewennede hem de lieden te verscheuren ende op te eten.

a Ionge leeuw) Beduyt Ioahas den Koninck van Iuda, dien de Koninck van Egypten hadde wegh-gevoert.

4

Doe dat de Heydenen van hem hoorden, vingen sy hem in hare kuylen, ende voerden hem aen ketenen in Egypten-lant ⁺.

+ 2 Reg. 23,33. Ier. 22,11.

II.5

DOe nu de moeder sagh, dat hare hope verlooren was, doe sy lange gehoopt hadde; soo man sy eenen ^b anderen uyt hare jongen, ende maeckte eenen jongen leeuw daer uyt.

b Anderen) Beduydt Iojakim den Koninck van Iuda, dien Nebukad-Nezar gevangen hadde.

6

Doe dese onder de leeuwinnen wandelde, wiert hy een jonck leeuw; die gewennede oock de lieden te verscheuren ende op te eten.

7

Hy leerde hare ^c weduwen kennen, ende verwoestede hare steden; soo dat het lant, ende wat daer in is, van de stemme sijner brullinge hem ontsettede.

c Weduwen) Die en hebben geene bescherminge; daerom moeten sy lijden, ende haer schinden laten.

8

Doe leyden haer de Heydenen uyt alle landen ront-om hem henen, ende wierpen een net over hem, ende vingen hem in hare kuylen.

19[9]

Ende stieten hem gebonden in een traly-werck, ⁺ ende voerden hem tot den Koninck van Babel: ende men liet hem bewaren, dat sijne stemme niet meer gehoort en wierde op de bergen Israëls.

+ 2 Paral. 36,6.

III.10

Uwe moeder was als een wijn-stock, gelijck als ghy, aen het

[fol. 62v]

water geplant; ende hare vrucht ende rancken wiessen van het groote water:

11

Dat sijne rancken soo sterck wierden, datse tot Heeren-scepteren goet waren, ende wiert hoogh onder de rancken: ende als men sagh, dat hy soo hoogh was, ende vele rancken hadde;

12

Wiert hy in grimmigheyt ter aerde geruckt ende verworpen: de Ooste-wint verdroogde sijne vrucht; ende sijne stercke rancken wierden verbroken, datse verdorreden ende verbrandt wierden.

IV.13

MAer nu is sy geplant in de woestijne, in een dorre ende dorstigh lant.

14

Ende daer is een vyer uyt-gegaen van hare stercke rancken, dat verteert hare vrucht; dat in haer geen stercke rancke meer en is, tot eens Heeren-scepter. Dat is een beklagelijck ende jammerlijck dinck!