Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Predicatie tegen de geveynsde toe-hoorders. II. Dreygement der straffen Godts, tegen de overgeblevene in ’t lant. III. Belofte van sommiger behoudenisse, ende komste nae Babel.

I.1

ENde daer quamen sommige van de Outste Israëls tot my, ⁺ende setteden hen neder voor my.

+ Ezech. 20,1.

2

Doe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

3

Menschen-kint, dese lieden hangen met haer herte aen hare Afgoden, ende houden vast aen de ergernise harer misdaet: soude Ick hen dan antwoorden, alsse my vragen?

4

Daerom spreeckt met hen, ende segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Welcke mensch van den huyse Israëls met het herte aen sijnen Afgodt hangt, ende houdt vast aen de ergernisse sijner misdaet, ende komt tot den Propheet; soo wil Ick de HEERE dien selven antwoorden, gelijck hy verdient heeft met sijne groote afgoderye.

5

Op dat het huys Israëls bedro-gen worde in haer herte; daerom, datse alle van my af-geweken zijn door afgoderye.

6

Daerom sult ghy tot het huys Israëls seggen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Keeret ende wendet u af van uwe afgoderye, ende wendet u aengesichte van alle uwe grouwelen:

7

Want welcke mensch van den huyse Israëls, oft vreemdelinck, die in Israël woont, van my afwijckt, ende met sijn herte aen sijne Afgoden hangt, ende vast aen de ergernisse sijner afgoderye houdt, ende tot den Propheet komt, dat hy door hem my vrage; dien wil Ick de HEERE selfs antwoorden:

8

Ende wil mijn aengesichte tegen dien selven setten, datse sullen woest, ⁺ ende tot een teecken ende spreeck-woort worden; ende wilse uyt mijn volck roeyen: dat ghy-lieden gewaer sult worden, dat Ick de HEERE ben.

+ Lev. 17,10. Deut. 28,37. Ezech. 5,15.

9

Maer indien een bedrogen Propheet wat spreeckt, ⁺ dien wil Ick de HEERE wederom laten ^a bedrogen worden; ende wil mijne hant over hem uyt-strecken, ende hem uyt mijn volck Israël roeyen.

+ 1 Reg. 22,22. 2 Thess. 2,11.

a Bedrogen) Dat heet met goede woorden bedriegen, enckel goet uyt eygen goet-duncken sonder Godts Woort spreken; dien sullen sijne goede woorden selfs bedriegen tot sijn ongeluck.

10

Alsoo sullen sy alle beyde hare misdaet dragen: gelijck de misdaet des vragers; alsoo sal oock zijn de misdaet des Propheten.

11

Op datse niet meer het huys Israëls en verleyden van my, ende hen niet meer en verontreynigen in allerley hare overtredingen; maer ☜sy sullen mijn volck zijn, ende Ick wil haer Godt zijn; spreeckt de Heere HEERE☞.

II.12

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

13

Ghy Menschen-kint, ☜als een lant aen my sondigt, ende daer toe my versmaedt, soo wil Ick mijne hant over het selve uyt-strecken, ⁺ ende den voorraet des broots wegh-nemen, ende wil daer dierte in senden, dat Ick daer beyde menschen ende beesten uyt-roeye.

+ Lev. 26,26. Ezech. 4,16. cap. 5,16.

14

Ende oft dan schoon de drie mannen, Noah, Daniel ende Iob, ⁺ daer in waren; soo soudense alleen hare eygene ziele redden door hare gerechtigheyt; spreeckt de Heere HEERE☞.

+ Jer. 15,1.

15

Ende als Ick boose dieren in ’t lant brengen soude, die de lieden wegh-ruymden, ende het selve verwoesteden, dat niemant daer in wandelen en konde, van wegen de dieren:

16

Ende dese drie mannen oock daer waren, soo waerachtigh als Ick leve, (spreeckt de Heere HEERE) soo en soudense noch sonen noch dochteren redden, maer alleen haer selve; ende het lant soude woest moeten worden.

17

Oft als Ick het sweert liet komen over ’t lant, ende seyde: Sweert, vaert door ’t lant! ende soude alsoo beyde menschen ende vee uyt-roeyen;

18

Ende de drie mannen waren daer in: So waerachtig als Ick leve; (spreeckt de Heere HEERE) sy en souden noch so-

[fol. 60r]

nen noch dochteren redden; maer sy alleen souden bevryet zijn.

19

Oft als Ick de pestilentie in ’t lant schicken, ⁺ ende mijne grimmigheyt over het selve uyt-gieten soude, ende bloet storten, alsoo, dat Ick beyde menschen ende vee uyt-roeyde:

+ 1 Paral. 22,14.

20

Ende Noah, Daniel ende Iob waren daer in: soo waerachtigh als Ick leve! (spreeckt de Heere HEERE) soo en soudense noch sonen noch dochteren; maer alleen hare eygene ziele, door hare gerecntigheyt, redden.

III.21

WAnt soo spreeckt de Heere HEERE: Soo Ick mijne vier boose straffen, als sweert, honger, boose dieren ende pestilentie, over Ierusalem schicken soude, dat Ick daer in uyt-roeyde, beyde menschen ende vee.

22

Siet, soo sullen sommige daer in overgeblevene ontkomen, die sonen ende dochteren daer uyt brengen sullen, ende tot u herwaerts komen, dat ghy sien sult, hoe het hen gaet; ende u troosten over het ongeluck, dat Ick over Ierusalem hebbe komen laten, mitsgaders al het ander, dat Ick over haer hebbe komen laten.

23

Sy sullen uwe ^b troost zijn , als ghy sien sult, hoe ’t hen gaet: ende sult bevinden, dat Ick niet sonder oorsake gedaen en hebbe, wat Ick daer in gedaen hebbe; spreeckt de Heere HEERE.

b Troost) De gevangene te Babylon wierden blijde, dat die te Ierusalem oock gevanckelijck tot hen komen moesten; van dewelcke sy als afvallige smadelijck gehoont waren.