Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Doodinge der ongeteeckende; ende reddinge der geteeckende. II. Des Propheten voor-bede voor de Kercke Israëls.

I.1

ENde Hy riep met luyder stemme voor mijne ooren, seggende: Latet komen de besoeckinge der stadt; ende een yegelijck hebbe een moordelijck wapen in sijne hant.

2

Ende siet! ⁺ ses mannen quamender op den wegh van de bovenste poorte af, die tegen ’t Noorden staet; ende elck een hadde een schadelijck wapen in sijne hant: maer daer wasser een onder hen, die was met linnen bekleedt, ende hadde een schrijf-tuygh aen sijne zijde: ende sy gingen daer in, ende traden neffens den koperen Altaer.

+ 2 Paral. 27,3.

3

Ende de heerlijckheyt des Godts Israëls hief haer op van den Cherub, boven dien sy was, tot den dorpel van ’t Huys: ende riep dien, die met linnen bekleedt was, ende het schrijf-tuygh aen sijne zijde hadde.

4

Ende de HEERE sprack tot hem: ⁺ Gaet door de stadt Ierusalem, ende teeckent met een teecken aen de voor-hoofden de lieden, die daer suchten ende jammeren over alle de grouwelen, die daer in geschieden.

+ Apoc. 7,3.

5

Maer tot gene sprack Hy, dat ick ’t hoorde: Gaet desen nae, door de stadt, ende slaet daer onder: u-lieder oogen en sullen niet verschoonen, noch oversien.

6

Verworget beyde oude, jongelingen, jonck-vrouwen, kinderkens ende wijven, allegaer doot; maer die het teecken aen hen hebben, van dien en sult ghy niemant aen-roeren: ⁺ maer beginnet van mijn Heyligdom. Ende sy begonnen van de oude lieden, die voor het Huys waren.

+ 1 Petr. 4,17.

7

Ende Hy sprack tot hen: Verontreyniget het Huys, ende maket de voorhoven vol dooder lichamen; gaet ’er uyt: ende sy gingen ’er uyt, ende sloegen in de stadt.

II.8

ENde als sy den slagh gedaen hadden, soo was ick ’er noch over-gebleven; ende ick viel op mijn aengesichte, riep, ende sprack: Ach Heere HEERE! wilt Ghy dan alle de overgeblevene in Israël verderven, dat Ghy uwen toorn alsoo uyt-stort over Ierusalem?

9

Ende Hy sprack tot my: ⁺ De misdaet van het huys Israëls ende Iuda is al te seer groot! daer is enckel gewelt in ’t lant, ende onrecht in de stadt, want sy seggen: ⁺ De HEERE heeft het lant verlaten, ende de HEERE en siet ons niet.

+ Ezech. 7,23.

+ Ezech. 8,12.

10

Daerom en sal mijn ooge oock niet verschoonen, ⁺ Ick en wil oock niet genadigh zijn; maer Ick wil haer doen op haren kop werpen.

+ Ezech. 5,11. cap. 7,4. cap. 8,18.

11

Ende siet! de man, die met linnen bekleedt was, ende het schrijf-tuygh aen sijne zijde hadde, antwoordde, seggende: Ick hebbe gedaen, gelijck als Ghy my geboden hebt.