Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Dreygement der straffe ende verstooringe Ierusalems. II. Verhael van des Ioodschen volcks droeffenissen. III. Bevestiginge ende voorbeeldinge door de keten.

I.1

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

2

Ghy Menschen-kint, soo spreeckt de Heere HEERE van het lant Israëls: Het eynde komt, het eynde over alle de vier hoecken des lants.

3

Nu komt het eynde over u; want Ick wil mijne grimmigheyt over u senden, ende wil u richten, gelijck ghy verdient hebt: ende wil u geven, wat allen uwen grouwelen toe-komt.

4

Mijn’ ooge en sal u niet verschoonen, ⁺ noch oversien; maer Ick wil u geven, gelijck ghy verdient hebt, ende uwe grouwelen sullen onder u komen: dat ghy-lieden bevinden sult, dat Ick de HEERE ben.

+ Ezech. 5,11. cap. 8,18.

5

Soo spreeckt de Heere HEERE: Siet, het een ongeluck komt over ’t ander.

6

Het eynde komt, ’t komt het eynde: het is op-gewaeckt over u: siet het komt!

7

Het gaet alreede op, ende ’t breeckt voort over u, ghy inwoonder des lants: de tijt komt, de dagh des jammers is nae-by, daer in geen singen op de bergen zijn en sal.

8

Nu wil Ick haest mijne grimmigheyt over u uyt-gieten, ende mijne toorne aen u volbrengen: ende wil u richten, gelijck ghy verdient hebt; ende u geven, wat allen uwen grouwelen toe-komt.

9

Mijn’ ooge en sal u niet verschoonen, ende en wil niet genadigh zijn; maer Ick wil u geven, gelijck ghy verdient hebt, ende uwe grouwelen sullen onder u komen: dat ghy bevinden sult, dat Ick de HEERE ben, die u slaet.

10

Siet, de dagh! siet hy komt op, hy breeckt aen! de roede ^a bloeyt, ende de hoovaerdige groent.

a Bloeyt) Hy is gereet, ende ’t sal hem gelucken: ende het is van den Koninck van Babel geseyt.

[fol. 57r]

11

De Tyran heeft hem op-gemaeckt, tot een roede over de godtloose, dat niet van hen, noch van haer volck, nochte van hare hoopen troost hebben en sal.

12

Daerom komt de tijt, de dagh naeckt: de kooper en verblijde hem niet, ende de verkooper en treure niet; want de toorn komt over alle hare hoopen.

13

Daerom en sal de verkooper nae sijn verkocht goet niet weder trachten; want wie daer leeft, die sal ’t hebben: want de prophetie over alle hare hoopen en sal niet te rugge keeren; niemant en sal sijn leven behouden, om sijner misdaet wille.

14

Laetse de basuyne maer blasen, ende alle dinck toe-rusten; daer en sal doch niemant ten oorlogh trecken: want mijne grimmigheyt gaet over alle hare hoopen.

II.15

OP de straten gaet het sweert; in de huysen gaet de pestilentie, ende de honger: wie op ’t velt is, die sal van ’t sweert sterven; maer wie in de stadt is, dien sal de pestilentie ende de honger verteeren.

16

Ende die van hen ontkomen, die moeten op de geberghten zijn, ende gelijck de duyven in de leeghten, ⁺ die allegaer onder malkanderen kirren, een yegelijck om sijner misdaet wille.

+ Ies. 38,14.

17

Alle-mans handen sullen slaep worden, ⁺ ende alle-mans knyen sullen soo ongewis staen, als water.

+ Ies. 13,7. Ier. 6,24.

18

Ende sullen sacken om hen gorden, ⁺ ende met vreese over-gegoten zijn, ende alle-mans aengesichten jammerlijck uyt-sien; ende alle mans hoofden sullen kael zijn.

+ Ies. 15.2, 3. Ier. 48,37.

19

Sy sullen haer silver henen uyt op de straten werpen, ende haer gout als een vuylnisse achten: ⁺ ☜want haer silver ende gout en salse niet redden ten dage des toorns des HEEREN; ende en sullen doch hare zielen daer van niet versadigen, noch haren buyck daer van vullen; want het is hen geweest eene ergernisse tot hare misdaet☞.

+ Prov. 11.4, 5. Zephan. 1,18.

20

Sy hebben van hare edele kleynodien, daer sy hoovaerdye mede bedreven, beelden harer grouwelen ende verfoeyselen gemaeckt: daerom wil Ick ’t hen tot vuylnisse maken.

21

Ende wil het den vreemden in de handen geven, dat sy het rooven; ende den godtloosen op aerden ten buyte, dat sy ’t ontheyligen sullen.

22

Ick wil mijn aengesicht daer van af-keeren, datse mijnen schat immers wel ontheyligen; ja de roovers sullen daer over komen, ende dien ontheyligen.

III.23

MAeckt ketenen: want het lant is vol bloet-schulden, ende de stadt is vol wrevels.

24

Soo wil Ick de ergste onder de Heydenen komen laten, dat sy sullen hare huysen in-nemen; ende wil der geweldigen hoovaerdye ten eynde maken, ende hare Kercken ontheyligen.

25

De uyt-roeyer komt; daer sullen sy de vrede soecken, ende sy en salder niet zijn.

26

’t Een ongeval sal op ’t ander komen; ’t een geruchte op ’t ander: soo sullen sy dan een gesichte by de Propheten soecken; maer daer en sal noch de Wet by de Priesters, noch raet by d’ Ouden meer zijn.

27

De Koninck sal bedroeft zijn, ende de Vorsten sullen treurigh gekleedet zijn, ende de handen des volcks in den lande sullen vertsaegt zijn: Ick wil met hen omme-gaen, gelijckse geleeft hebben; ende wilse richten, gelijckse verdient hebben: dat sy bevinden sullen, dat Ick de HEERE ben.