Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Inganck ende inhoudt van de predicatie aen de gevangene. II. Des Propheten wegh-ruckinge door eenen wint tot de gevangene. III. Godts bevel wort wederhaelt ende verklaert. IV. Bevastiginge ende versekeringe van des Propheten ampt.

I.10

ENde Hy sprack tot my: Ghy Menschen-kint, alle mijne woorden, die Ick u segge, die vatt in u herte, ende neemtse ter ooren.

11

Ende gaet henen tot de gevangene uwes volcks, ⁺ ende predikt hen, ende segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Sy hooren ’t, ofte laten ’t.

+ Ezech. 2.5, 7.

II.12

ENde een wint hief my op, ende ick hoorde achter my een gedeun, ⁺ als eener grooter aerd-bevinge: (gelooft zy de heerlijckheyt des HEEREN aen hare plaetse.)

+ Ezech. 8,3.

13

Ende het was een ruysschen van de vleugelen der dieren, die hen aen malkanderen ^a kusseden; ende oock het rasselen der raderen, die nae-by hen waren; ende het gedeun eener grooter aerd-bevinge.

a Kusseden) dat is, hen boven aen-raeckten, oft hen tegen malkanderen swongen.

14

Doe hief my de wint op, ende voerde my wegh; ende ick voer daer henen, ende verschrickte seer: maer des HEEREN hant hielt my vast.

15

Ende ick quam tot de gevangene, die aen ’t water Chebar woonden, daer de schoven van ’t nieuwe koorn stonden in de maent Abib, ende settede my by de gene, die daer saten, ende bleef aldaer onder hen seven dagen gantsch treurigh.

III.16

ENde doe de seven dagen om waren, geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

17

☜Ghy Menschen-kint, ⁺ Ick hebbe u tot eenen wachter gesett over het huys Israëls: ghy sult uyt mijnen monde het woort hooren, ende hen van mijnent wegen waerschouwen.

+ Ies. 62,6. Ezech. 33,7. 1 Tim. 3,1.

18

Als ick tot den godtloosen segge, ⁺ ghy moet den doot sterven! ende ghy en waerschouwt hem niet, ende en segt ’et hem niet; op dat hem de godtloose voor sijn godtloos wesen wachte, op dat hy levendigh blijve: soo sal de godtloose om sijner sonde wille sterven; maer sijn bloet wil Ick van uwer hant eysschen.

+ Ezech. 33,8.

19

Maer indien ghy den godtloosen waerschouwt; ende hy hem niet en bekeert van sijn godtloos wesen ende wegen: soo sal hy om sijner sonde wille sterven; maer ghy hebt uwe ziele gereddet.

20

Ende als hem een rechtveerdige van sijne gerechtigheyt wendet, ⁺ ende doet quaet; soo sal Ick hem laten aen-loopen, dat hy sterven moet: want dewijle ghy hem niet gewaerschouwt en hebt, sal hy om sijner sonde wille moeten sterven, ende sijne gerechtigheyt, die hy gedaen heeft, en sal niet aengesien worden; maer sijn bloet wil Ick van uwer hant eysschen.

+ Ezech. 18,24. ende 33.12, 13.

21

Maer indien ghy den rechtveerdigen waerschouwt, dat hy niet sondigen en sal, ende hy en sondigt oock niet, soo sal hy leven: want hy heeft hem waerschouwen laten; ende ghy hebt uwe ziele gereddet☞.

IV.22

ENde aldaer quam des HEEREN hant over my, ende sprack tot my: Maeckt u op, ende gaet uyt in ’t velt; daer wil Ick met u spreken.

23

Ende ick maeckte my op, ende ginck uyt in ’t velt: ⁺ ende siet, doe stont de heerlijckheyt des HEEREN aldaer, gelijck als ickse aen ’t water Chebar gesien hadde; ende ick viel neder op mijn aengesicht.

+ Ezech. 1,4.

24

Ende ick wierde verquickt, ⁺ ende tradt op mijne voeten; ende Hy sprack met my, ende seyde tot my: Gaet henen, ende besluyt u binnen u huys.

+ Ezech. 2,2.

25

Ende ghy Menschen-kint, siet, men sal stricken aen u leggen, ende u daer mede binden, om dat ghy hen niet ontgaen en sult.

26

Ende Ick wil u de tonge aen u gehemelte kleven laten, dat ghy verstommen sult, ende niet meer straffen en meugt: want het is een ongehoorsaem huys. ⁺

+ Ezech. 2,5.

27

Maer als Ick met u spreken sal, wil Ick u den mont open doen, dat ghy tot hen seggen sult: Soo spreeckt de Heere HEERE: ⁺ Wie ’t hoort, die hoore ’t! wie ’t laet, die late ’t! want het is een ongehoorsaem huys.

+ Ezech. 2.5, 7.