Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Het bevel tot op-merckinge. II. Ezechiels beroepinge. III. Vertroostinge tegen de vreese.

I.1

ENde Hy sprack tot my: Ghy Menschen-kint, treedt op uwe voeten; soo wil Ick met u spreken.

2

Ende als Hy soo met my sprack, ⁺ wierde ick weder verquickt, ende tradt op mijne voeten: ende hoorde dien toe, die met my sprack.

+ Ezech. 3,24. Dan. 10,10.

II.3

ENde Hy sprack tot my: Ghy Menschen-kint, Ick sende u tot de kinderen Israëls, ⁺ tot het af-vallige volck, die van my af-valligh geworden zijn: sy, mitsgaders hare vaderen, hebben tot op desen huydigen dagh tegen my gedaen.

+ Jer. 3,25.

4

Maer dese kinderen, tot dewelcke Ick u sende, hebben harde koppen, ende verstockte herten; tot dien sult ghy seggen: Soo spreeckt de Heere HEERE:

5

Sy hooren ’t, ⁺ ofte laten ’t: het is wel een ongehoorsaem huys; nochtans sullen sy weten, dat een Propheet onder hen is.

+ Ezech. 3,17.

III.6

ENde ghy Menschen-kint, ⁺ en sult u voor hen niet vreesen, noch voor hare woorden vreesen: ⁺ daer zijn wel weder-spannige ende stekende doornen by u, ende ghy woont onder de scorpioenen; maer ghy en sult u niet vreesen voor hare woorden, ⁺ noch voor haer aengesichte u ontsetten, ofse wel een ongehoorsaem huys zijn.

+ Jer. 1.8, 17.

+ Psal. 58,10. Mich. 7,4.

+ Ezech. 3,9. 1 Petr. 3,14.

7

Maer ghy sult hen mijn woort seggen, sy hooren ’t, ofte laten ’t: want het is een ongehoorsaem volck.

8

Maer ghy Menschen-kint, hoort ghy, wat Ick u segge; ende en weest niet ongehoorsaem, gelijck dat ongehoorsaem huys is: doet uwen mont open, ende eet, wat Ick u geven sal.

9

Ende ick sagh, ⁺ ende siet, daer was een hant tegen my uyt-gestreckt, die hadde eenen t’samen geleyden brief.

+ Apoc. 10,9.

10

Dien spreyddese uyt voor my, ende hy was beschreven van buyten ende van binnen; ende daer stont in geschreven: Klage, ach ende wee!

1

Ende Hy sprack tot my: ^{+ +} Ghy Menschen-kint, eet wat daer voor u is; namelijck, desen brief, ende gaet henen, ende predikt den huyse Israëls.

+ III. cap. Ebr.

+ Jer. 15,16. Ezech. 2,8. Apoc. 10,9.

2

Doe dede ick mijnen mont open, ende Hy gaf my den brief te eten;

3

Ende sprack tot my: Ghy Menschen-kint, ghy moet desen brief, dien Ick u geve, in uw’ lijf eten, ende uwen buyck daer mede vullen. ⁺ Doe at ick hem, ende hy was in mijnen mont soo soet als honigh.

+ Psal. 19,11. ende 119,103. Apoc. 10,10.

4

Ende Hy sprack tot my: Ghy Menschen-kint, ⁺ gaet henen tot het huys Israëls, ende predikt hen mijn woort:

+ Jer. 1,17.

5

Want Ick en sende u immers niet tot een volck, dat eene vreemde tale, ende eene onbekende sprake heeft; maer tot het huys Israëls.

6

Ia vrylijck niet tot groote volckeren, die eene vreemde tale ende eene onbekende sprake hebben, welcker woorden ghy niet verstaen en kondet; ende oft Ick u al tot de selve sonde, soo souden sy u doch geerne hooren.

7

Maer ’t huys Israëls en wil u niet hooren; want sy en willen my selve niet hooren: want het gantsche huys Israëls heeft harde voor-hoofden, ende verstockte herten.

8

Maer even-wel hebbe Ick uw’

[fol. 55v]

aengesicht hart gemaeckt tegen haer aengesicht; ⁺ ende u voor-hooft tegen haer voor-hooft.

+ Mich. 3,8.

9

Ia Ick hebbe u voor-hooft soo hart, ⁺ als een diamant, die harder dan een steen-rotse is, gemaeckt: daerom en vreest u niet, en ontsett u oock niet voor hen, om datse een soo ongehoorsaem huys zijn.

+ Jes. 50,7. Jer. 1,18. cap. 15,20. Ezech. 2,6. 1 Petr. 3,14.