Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Klachte over eygene, soo wel geestelijcke als lichamelijcke noot. II. Troost tegen sulcke noot. III. Vermaninge aen ’t volck tot boete. IV. Ieremiae eygen exempel van erkentenisse der sonden.

I.1

ICk ben een ellendigh man, [die] de roede sijner grimmigheyt sien moet.

2

Hy heeft my gevoert ende laten gaen in de duysternisse; ende niet in ’t licht.

3

Hy heeft sijne hant gewendt tegen my, ende handelt gantsch anders met my voort ende voort.

4

Hy heeft mijn vleesch ende mijne huyt out gemaeckt, ende mijn gebeente verslagen.

5

Hy heeft tegen my gebouwt, ende [my met] galle ende moeyte omringt.

6

Hy heeft my in de duysternisse geleyt, gelijck de dooden [in] de Werelt.

7

Hy heeft my toe-gemuert, ⁺ dat icker niet uyt en kan; ende heeft my in harde boeyen geleyt.

+ Job 29,8.

8

[Ende] oft ick al roepe ende schreeuwe, [soo] stopt Hy [de ooren] toe [voor] mijn gebedt.

9

Hy heeft mijnen wegh toe-gemuert met uyt-gehouwene steenen, [ende] mijn padt verkeert.

10

Hy heeft op my geloert, ⁺ [gelijck] een beer; [gelijck] een leeuw in ’t verborgen.

+ Iob. 10,16. Jes. 38,13. Hos. 5,14. cap. 13.7, 8.

11

Hy laet my den wegh missen: Hy heeft my in stucken gebroken, [ende] te niet gemaeckt.

12

Hy heeft sijnen boge gespannen, ⁺ ende heeft my den pijle ten doel-wit gestelt.

+ Job 16,12.

13

Hy heeft [uyt] den pijl-[koker] in mijne nieren laten schieten.

14

Ick ben een spot allen mijnen volcke, ⁺ [ende] dagelijcx haer liedeken.

+ Job 30,9. Psal. 69,13.

15

Hy heeft my met bitterheyt versadigt, [ende] met alssen gedrenckt.

16

Hy heeft mijne tanden tot kleyne stucken verbrijselt; Hy wentelt my in de assche.

17

Ende mijne ziele is uyt den vrede verdreven: ick moet het goede vergeten.

18

Ick seyde: Mijn vermogen is daer henen, ende mijne hope van den HEERE.

19

Gedenckt [doch], hoe dat ick soo ellendigh ende verlaten, [met] alssen ende galle [gedrenckt ben].

II.20

GHy sult immers daer aen gedencken; want mijne ziele seyt het my.

21

Dat neme ick ter herten; daerom hope ick [als noch].

22

☜De goedertierentheyt des HEEREN [is ’t], ⁺ dat wy niet gantsch uyt en zijn: sijne barmhertigheyt en heeft noch geen eynde;

+ Jes. 1,9. Hab. 3,13.

23

[Maer] sy is alle morgen nieuwe: ⁺ [ende] uwe trouwe is groot☞.

+ Psal. 30,6.

24

De HEERE is mijn deel, ⁺ spreeckt mijne ziele: daerom wil ick op hem hopen.

+ Psal. 16,5. Psal. 73,26. Hab. 2,3.

25

Want de HEERE [is] vriendelijck dien, die hem verwachtt; [ende] dier ziele, [die] nae hem vraegt.

26

☜[’t Is] een kostelijck dinck verduldigh zijn, ende op de hulpe des HEEREN hopen.

27

[’t Is] een kostelijck dinck voor eenen man, ⁺ dat hy ’t jock in sijner jeugt drage.

+ Matth. 11,29.

28

Dat een, die verlaten is, verduldigh zy, als hem yet over-valt:

29

[Ende] sijnen mont in den stof steke, [ende] de hope verwachte:

30

[Ende] late hem op de backen slaen, [ende] hem vele smaetheyt aen doen.

31

Want de Heere en verstoot niet eeuwighlijck:

32

Maer Hy bedroeft wel, ende ontfermt hem weder nae sijne groote goedertierentheyt:

33

Want Hy en plaegt nochte en bedroeft de menschen niet van herten☞;

34

Als woude Hy alle de gevangene op Aerden [geheellijck] onder sijne voeten vertreden:

35

Ende eenes mans recht voor den Alderhoogsten buygen laten:

[fol. 52v]

36

Ende eenes menschen sake verkeeren laten, [recht als oft het] de Heere niet en sage.

37

☜Wie [derf dan] seggen, ⁺ dat sulcx geschiede sonder des Heeren bevel?

+ Psal. 33,9.

38

[Ende dat] noch ’t quade noch ’t goede en kome uyt den mont des Alderhoogsten? ⁺

+ Ies. 45,7. Amos 3,6.

III.39

HOe murmureren [dan] de lieden in ’t leven alsoo? Een yegelijck [murmurere] tegen sijne sonde!

40

[Ende] latet ons ondersoecken ende door-soecken onse wesen, ende ons tot den HEERE bekeeren.

41

Latet ons onse herte, mitsgaders de handen, op-heffen tot Godt in den Hemel.

42

Wy, wy hebben gesondiget, ende zijn ongehoorsaem geweest: [daerom] en hebt Ghy [billijck] niet verschoont.

43

[Maer] Ghy hebt ons met toorn over-schudt ende vervolgt, [ende] sonder barmhertigheyt verworgt.

44

Ghy hebt u met een wolcke bedeckt; datter geen gebedt door en konde☞.

45

Ghy hebt ons [tot] dreck ende vuylnisse gemaeckt onder de volckeren.

46

Alle onse vyanden sperren haren mont op tegen ons. ⁺

+ Thren. 2,16.

47

Wy worden verdrucket ende geplaget, met verschrickinge ende angst.

IV.48

MYne oogen loopen [met] water-beken, over den jammer der dochter mijns volcks.

49

Mijne oogen vlieten, ende en [konnen] niet af-laten: want ’t en is geen op-houden daer:

50

Tot dat de HEERE van den Hemel neder schouwe, ende [daer in] sie.

51

Mijn ooge verslindt my het leven wegh, van wegen de dochteren mijner stadt.

52

Mijne vyanden hebben my gejaegt, als een vogelken, sonder oorsake.

53

Sy hebben mijn leven in eenen kuyl om-gebracht, ende steenen op my geworpen.

54

Sy hebben [oock] mijn hooft [met] water over-gegoten; [doe] sprack ick: [Nu] ben ick [geheellijck] daer henen.

55

[Maer] ick riep uwen Name aen, ⁺ HEERE, beneden uyt den kuyl:

+ Psal. 130,1.

56

[Ende] Ghy verhoordet mijne stemme: En verbergt uwe ooren niet voor mijn suchten; [ende] voor mijn schreyen.

57

Nadert u tot my, wanneer als ick u aen-roepe, [ende] spreeckt: En vreest [u] niet.

58

Voert Ghy, Heere, de sake mijner ziele, [ende] verlost mijn leven.

59

HEERE aenschouwt, hoe dat my soo onrecht geschiedt, [ende] helpt my tot mijn recht.

60

Ghy siet alle hare wrake, [ende] alle hare gedachten tegen my.

61

HEERE, Ghy hoort haren smaet, [ende] alle hare gedachten over my:

62

De lippen mijner tegen-partij-ders, ende haer dichten tegen my dagelijcx.

63

Aenschouwt doch, sy gaen neder-sitten, ofte staen op, [soo] singen sy van my een liedeken.

64

Vergeld ’et hen, HEERE, alsse verdient hebben.

65

Laet hen ’t herte verschricken, [ende] uwen vloeck voelen.

66

Vervolgtse met grimmigheyt, ende verdelgtse onder den Hemel des HEEREN.