Lutherse Bijbel (1648)

Het xlix. Capittel.

Heeft vijf prophetien: I. Tegen de Ammoniten. II. Tegen de Edomiten. III. Tegen Damascus. IV. Tegen de Kedarenen, Arabiers, &c. V. Tegen de Elamiten.

[fol. 47v]

I.1

TEgen de kinderen Ammons, spreeckt de HEERE alsoo: ⁺ En heeft dan Israël geene kinderen, oft en heeft hy geenen erf-genam? Waerom besitt [dan] Malchom het lant Gad? ende sijn volck woont in des-selven steden?

+ Ezech. 21,28. cap. 25,2. Amos 1,1.

2

Daerom siet! de tijt komt, (spreeckt de HEERE) dat Ick een krijgs-geschrey wil hooren laten, over Rabbath der kinderen Ammons, datse op eenen hoop sal woest liggen, ende hare dochteren met vyer sullen aen-gesteken worden: maer Israël sal besitten de gene, van dewelcke sy beseten waren.

3

Huylt, [ô] Hesbon; want Ai is verstoort: schreeuwet ghy dochteren Rabba, [ende] trecket sacken aen, klaget ende loopet ront-om op de mueren; ⁺ want Malchom wort gevanckelijck wegh-gevoert, t’ samen met sijne Priesteren ende Vorsten.

+ Ies. 32,12. Ier. 4,8. cap. 6,26. Ier. 48,7.

4

Wat trotst ghy op [uwe] landouwen? uwe landouwen zijn verdroncken, ghy ongehoorsame dochter, ⁺ die ghy u op uwe schatten verlaett, [seggende in u herte:] Wie derf hem aen my maken? ⁺

+ Ier. 48,7.

+ Ier. 21,13.

5

Siet! spreeckt de Heere HEERE Zebaoth; Ick wil vreese over u laten komen, van alle die ront-om u henen woonen: op dat een yegelijck [sijns weegs] voor hem henen uyt-gestooten worde; ende niemant en zy, die de vluchtige vergadere.

6

Maer daer nae wil Ick [weder] wenden de gevanckenisse der kinderen Ammons; spreeckt de HEERE.

Tegen Edom.

II.7

SOo spreeckt de HEERE Zebaoth: ⁺ En isser dan geene wijsheyt meer te Theman? Isser dan geen raet meer by de kloecke? Is hare wijsheyt [soo] loos?

+ Ezech. 25,12. Amos 1,11. Obad. v. 8.

8

Vliedet, wendet [u, ende] versteket [u] diep, ghy burgeren te Dedan: want Ick laet een ongeval over Esau komen, den tijt sijner besoeckinge.

9

Daer sullen wijn-lesers over u komen, [die u] geene nae-lesinge laten; ⁺ [ende] de dieven sullen by nacht over u komen, die sullen hen genoegh verderven.

+ Obad. v. 5.

10

Want Ick hebbe Esau ontbloott, [ende] sijne verborgene [plaetsen] ontdeckt, dat hy hem niet versteken en kan: sijn zaet, sijne broeders, ende sijne nabueren zijn verstoort, dat harer geen meer [daer en is].

11

[Doch wat] overigh blijft [van] uwe weesen, [dien] wil Ick het leven gunnen; ende uwe weduwen sullen op my hopen.

12

Want soo spreeckt de HEERE: Siet! [de gene] die het niet verschuldt en hadden, den kelck te drincken, ⁺ moeten drincken; ende soudt ghy ongestraft blijven? ghy en sult niet ongestraft blijven; maer ghy moet [oock] drincken!

+ Ier. 25,29. 1 Petr. 4,17.

13

Want Ick hebbe by my selven gesworen, (spreeckt de HEERE) dat Bazra sal een wonder, smaetheyt, woe-stijne ende vloeck worden; ende alle hare steden eene eeuwige woestijne.

14

Ick hebbe gehoort van den HEERE, ⁺ datter een boodschap onder de Heydenen gesonden zy: Vergadert u, ende komet [herwaerts] tegen haer; maket u op ten strijde.

+ Obad. v. 1.

15

Want siet! Ick hebbe u kleyn gemaeckt onder de Heydenen; [ende] verachtt onder de menschen.

16

U trots, [ende] uwes herten hooghmoet, ⁺ heeft u bedrogen; dewijle dat ghy inde kloven der steen-rotzen woont, ende hooge gebergten in hebt: ⁺ wanneer ghy [dan schoon] u nest [soo] hoogh maecktet, als de arent; [nochtans] wil Ick u van daer nederwaerts storten; spreeckt de HEERE.

+ Ier. 48,29.

+ Obad. v. 4.

17

Alsoo sal Edom woest worden; dat alle de gene, ⁺ die daer voor-by gaen, hen verwonderen, ende fluyten sullen, over alle hare plagen.

+ Ier. 50,13.

18

Gelijck als Sodom ende Gomorra, ⁺ mitsgaders hare nabueren om-gekeert is, (spreeckt de HEERE) soo dat niemant aldaer woonen, noch geen mensche daer in woonen en sal.

+ Gen. 19.24, 25. Ier. 50,40. Amos 4,11.

19

Want siet, ⁺ hy komt [herwaerts] op gelijck een leeuw, van de stoute Iordane af, tegen de vaste woon-steden: ⁺ want Ick wil hem van daer herwaerts snellijck loopen laten, ende wie [weet, wie dat] de ^a Iongelinck [is, dien] Ick tegen u rusten sal? want wie is mij gelijck? wie wil my ^* meesteren? ende wie [is] die herder, die my kan tegen staen?

+ Ier. 50,44. etc.

+ Ier. 12,4.

a Iongelinck) Alexander de Groote, die alle landen sal gewinnen.

* Iob. 41,1.

20

Soo hooret nu den raet-slagh des HEEREN, dien Hy over Edom heeft; ende sijne gedachten, die Hy over de inwoonders in Theman heeft: [wat gelt het,] of niet de ^b herders-jongens hen sleypen en sullen, ende haer-lieder wooninge verstooren?

b Herders-jongens) De Hooft-lieden ende het Vorsten-volck; want herders heeten hier over-al Vorsten, diedaer sullen weyden de vrome, ende straffen de boose.

21

[Dat] de aerde sal beven, wanneer ’t in malkanderen valt, [ende] haer geschrey sal men aen de Schelf-zee hooren.

22

Siet, hy vliegt op-waerts als een arent, ende sal sijne vleugelen uyt-breyden over Bazra: ⁺ ter selver tijt sal ’t herte der Helden in Edom zijn, ⁺ als ’t herte eener vrouwe in [barens-] nooden.

Tegen Damascus.

+ Ier. 48,40.

+ Ier. 48,41.

III.23

HEmath ende Arpad staen jammerlijck, ⁺ sy zijn vertsaegt; want sy hooren een boos geschrey: die aen de zee woonen, zijn soo verschrickt, datse geen ruste en konnen hebben.

+ Ies. 17,1. Amos 1,3.

24

Damascus is vertsaegt, [ende] neemt de vlucht; sy tsittert: [ende] is in angsten ende smerten, als eene [vrouwe] in barens-nooden. ⁺

+ Ier. 4,31. cap. 6,24. cap. 30,6.

25

Hoe? En is sy [nu] niet verlaten, de vermaerde [ende] vrolijcke stadt?

26

Daerom sullen hare jonge mans-schap op hare straten daer neder liggen; ende alle [hare] krijgs-lieden ondergaen ter selver tijt: spreeckt de HEERE Zebaoth.

27

Ende Ick wil de mueren van

[fol. 48r]

Damascus met vyer aensteken, ⁺ dat het de paleysen Ben-Hadads verteeren sal.

Tegen Kedar, ende de Koninck-rijcken Hazor; die Nebucad-Rezar, de Koninck van Babel, sloegh.

+ Amos 1.4, 14.

IV.28

SOo spreeckt de HEERE: Wel-op! trecket op in Kedar, ende verstooret de kinderen [tegen] ’t Oosten.

29

Men sal hen hare hutten ende kudden nemen: hare tenten, alle gereetschap, ende kemelen sullen sy wegh-voeren; ende men sal schrickelijck over hen roepen rontomme.

30

Vliedet! maket u flucx henen wegh! versteket u diep, ghy inwoonders in Hazor! (spreeckt de HEERE) want Nebucad-Rezar de Koninck van Babel heeft wat in den sinne tegen u, ende meynt u.

31

Wel-op! trecket op tegen een volck, dat genoegh heeft, ende seker woont: (spreeckt de HEERE) sy en hebben noch deuren noch grendelen, [ende] woonen alleen.

32

Hare kemelen sullen gerooft, ende de menichte hares vees genomen worden: ende Ick wilse verstroyen in alle winden, die [in] de hoecken woonen; ⁺ ende van alle plaetsen herwaerts wil Ick haer ongeluck over hen komen laten; spreeckt de HEERE:

+ Ier. 9,26. cap. 25,23.

33

Dat Hazor sal eene draken-wooninge, ⁺ [ende] eene eeuwige woestijne worden, [dat] niemant aldaer en woone, ende geen mensch daer in en verkeere.

+ Ier. 9,11. cap. 10,22.

V.34

[DIt is] het woort des HEEREN, ⁺ het welck geschiedde tot Ieremia den Propheet, tegen Elam, in ’t begin des Koninck-rijcks Zedekia, des Konincks van Iuda, seggende:

+ Ier. 25,25.

35

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Siet! Ick wil den boge Elams verbreken, haer-lieder voornaemste gewelt.

36

Ende wil de vier winden uyt de vier hoecken des Hemels over hen komen laten, ende wilse in alle dieselve winden verstroyen; datter geen volck zijn sal, daer henen niet verdrevene uyt Elam en sullen komen.

37

Ende Ick wil Elam vertsaegt maken voor hare vyanden, ende voor dien, die hen nae haer leven staen; ende ongeluck over hen komen laten, [met] mijnen grimmigen toorn; spreeckt de HEERE: ende wil ’t sweertachter hen henen senden, tot dat Ickse verteere.

38

Mijnen ^c stoel wil Ick in Elam setten: ende wil [beyde] den Koninck ende de Vorsten aldaer om-brengen; spreeckt de HEERE.

c Stoel) Dat is, Alexander de Groote, die Elam gewan.

39

Maer in de toe-komende tijt wil Ick de gevanckenisse Elams [weder] wenden; ⁺ spreeckt de HEERE.

+ Jer. 48,47.