Lutherse Bijbel (1648)

Het xlvj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Prophetie tegen alle Heydenen. II. Prophetie tegen Egypten, hoe dat van Nebucad-Nezar soude overwonnen worden. III. Vernieuwinge van de voorgaende Prophetie. IV. Troost voor de gevangene Ioden te Babel.

I.1

[DIt is] het woort des HEEREN, dat tot den Propheet Ieremia geschiet is, tegen [alle] Heydenen.

Tegen Egypten.

II.2

TEgen het heyr Pharao Necho, des Konincks in Egypten, het welck lagh aen ’t water Phrath te Carchemis, dat de Koninck van Babel Nebucad-Nezar sloegh, in den vierden jare Iojakims des soons Iosia, des Konincks van Iuda.

3

Ruster den schilt ende de rondasse toe; ende trecket in den strijt!

4

Spannet de peerden aen, ende latet de ruyters op-sitten! settet de helmen op, ⁺ ende scherpet de spiessen, [ende] trecket de pantsiers aen!

+ Jer. 51,11.

5

[Maer] hoe [komt het, dat] ick sie, ⁺ dat sy vertsaegt zijn, [ende] de vlucht nemen, ende hare helden verslagenzijn? sy vluchten, dat sy hen oock niet om en sien: daer is schrick al om ende om; spreeckt de HEERE.

+ Jes. 19.1, 2.

6

De snelle en kan niet ontvlieden, noch de stercke ontkomen; tegen ’t Noorden aen’t water Phrath zijnse gevallen, ende ter neder geleyt.

7

Waer [is nu] de gene, [die] op-toogh als een stroom; [ende] wiens golven hen verhieven, gelijck des waters?

8

Egypten toogh op, als een stroom; ende [sijne] golven verhieven hen, als des waters, ende seyde: Ick wil op-trecken, het lant bedecken, [ende] de stadt verderven, met de gene, die daer in woonen.

9

[Wel-aen!] sittet op de peerden, rennet met de wagenen; latet de helden uyt-trecken: de Mooren, ende die uyt Put, die den schilt voeren, ende de schutters uyt Lydien. ⁺

+ Jes. 66,19.

10

Want dit is de dagh des Heeren HEEREN Zebaoth, ⁺ een dagh der wrake, dat Hy hem aen sijne vyanden wreke, daer het sweert verteeren, ende van haer bloet versadigt ende droncken sal worden: want [sy moeten] den Heere HEERE Zebaoth een slacht-offer [worden], in den lande tegen ’t Noorden aen het water Phrath.

+ Jes. 34.5, 6, 8.

11

Gaet henen op nae Gilead, ende haelt salve, ⁺ ghy jonck-vrouwe dochter uyt Egypten: [maer] het is te vergeefs, dat ghy vele medecinen besiget; [want] ghy en wort [doch] niet geheelt.

+ Jer. 8,22. cap. 51,8.

12

Uwe schande is onder de Heydenen luytbaer geworden; het lant is vol van u huylen: want d’een helt valt over den anderen, ende liggen beyde t’samen ter neder.

III.13

[DIt is] het woort des HEEREN, dat Hy tot den Propheet Ieremia sprack, als Nebucad-Nezar de Koninck van Babel in aen-tocht was, om Egypten-lant te slaen:

14

Verkondigt [het] in Egypten, ende segt [het] aen te Migdal; segt [het] aen te Noph ende te Tachpanhes, [ende] spreket: Stelt u ter weer; want het sweert sal verteeren, wat rontom u is.

15

Hoe [gaet het toe, dat] uwe geweldige ter aerden vallen, [ende] en mogen niet bestaen? de HEERE heeftse [alsoo] ter neder gestortt.

16

Hy maeckt het, dat harer vele vallen, dat d’een met den anderen ter neder leyt: doe seyden sy: Wel-op! laet ons weder tot ons volck trecken, in ons vader-lant, voor het sweert des Tyrans.

17

Aldaer riep men [hen nae]: Pharao de Koninck in Egypten leyt ’er; hy heeft sijne tenten achter gelaten.

18

[Soo waerachtigh als] Ick leve: (spreeckt de Koninck, die de HEERE Zebaoth heet) hy sal herwaerts trecken, [soo hoogh] als de bergh Thabor onder de bergen [is], ende gelijck de Carmel aen de zee [is].

19

Neemt uwe wandel-gereetschap, ghy inwoonersse dochter van Egypten: want Noph sal woest ende verbrandt worden, datter niemant in woonen en sal.

20

Egypten is een seer schoon koekalf; [maer] het komt van ’t Noorden de slachter.

21

[Ende] ^a de dagh-looners, [die] daer in [woonen, zijn] oock als gemeste kalveren; maer sy moeten hen al evenwel wenden, met malkanderen vluchtigh worden, ende en sullen niet bestaen: want de dagh hares ongevals sal over hen komen, [namelijck] de tijt harer besoeckinge.

a Dagh-looners) Vorsten ende Heeren, die hem dienen, ende groote soudye nemen.

22

Sy varen daer henen, dat het [harnasch] rammelt, ende komen met heyrskracht; ende brengen axen over hen, gelijck de hout-houwers.

23

Deselve sullen alsoo in haer wout houwen, (spreeckt de HEERE) dat het niet te tellen en is: want harer is meer dan de sprinck-hanen, die niemant tellen en kan.

24

De dochter Egypten staet met schande: [want] sy is den volcke van ’t Noorden in de handen gegeven.

25

De HEERE Zebaoth, de Godt Israëls, spreeckt: Siet! Ick wil

[fol. 46v]

besoecken den ^b Regeerder te No, ende den Pharao, ende Egypten, mitsgaders hare Goden ende Koningen; ja Pharao, met alle die op hem betrouwen.

b Regeerder) In ’t Ebr, Amon, heet een Regeerder, een Meester, dat is, die het al aen geeft ende regeert, daer door de lieden geneert ende beschermt worden, Prov. 8,30. Ick de Wijsheyt was Amon, dat is, de Meester ende Geneerder, die alle dinck meestert ende regeert.

26

Dat Ickse geve in de handen der gener, die hen nae haer leven staen, ende in de handen Nebucad-Nezars, des Konincks van Babel, ende sijner knechten: ende daer nae sult ghy bewoont worden, gelijck van outs; spreeckt de HEERE.

IV.27

MAer ghy, mijn knecht Iacob, en vreest [u] niet; ende ghy Israël, en vertsaegt niet: want siet, Ick wil u uyt verre [landen], ⁺ ende u zaet uyt den lande sijner gevanckenisse helpen; dat Iacob sal weder komen, ende in vrede zijn, ende de volheyt hebben, ende niemant en sal [hem] verschricken.

+ Ies. 41.13, 14. cap. 43,5. cap. 44,1. Ier. 30,10.

28

[Daerom] en vreest [u] niet, ghy Iacob, mijn knecht, spreeckt de HEERE; want Ick ben by u: Met allede Heydenen, daer Ick u henen verstooten hebbe, wil Ick het een eynde maken; maer met u en wil Ick het niet een eynde maken; ⁺ maer ☜Ick wil u tuchtigen met mate, op dat Ick u niet ongestraft en late☞.

+ Ier. 10,24. cap. 30,11.