Lutherse Bijbel (1648)

Het xliij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Ieremia wort van eenige over sijne prophetie van leugen bestraft. II. Der Ioden ongehoorsaemheyt, ende tocht nae Egypten. III. Godts bevel, van wegen de verberginge der steenen in den tichel-oven.

I.1

DOe Ieremia alle woorden des HEEREN hares Godts hadde uyt-gesproken tot al ’t volck; gelijck hem [dan] de HEERE haer Godt alle dese woorden aen hen bevolen hadde:

2

Soo sprack Asarja de soon Hosaja, ende Iohanan de soon Kareah, ende alle de trotze mannen tot Ieremia: Ghy liegt! de HEERE onse Godt en heeft u niet [tot ons] gesonden, noch gesegt: Ghy-lieden en sult niet in Egypten trecken, om aldaer te woonen:

[fol. 45r]

3

Maer Baruch, de soon Neria, bepraett u dies tegen ons; op dat wy den Chaldeën over-gegeven worden, datse ons dooden, ende [nae] Babel wegh-voeren.

II.4

ALsoo en hoorde Iohanan de soon Kareah, ende alle de Hooft-lieden des heyrs, met al ’t volck, nae de stemme des HEEREN niet; datse in den lande van Iuda waren gebleven:

5

Maer Iohanan de soon Kareah, met alle de Hooft-lieden des heyrs, nam tot hem alle de overige [uyt] Iuda, die van alle de volckeren, daer henen sy gevloden, weder-gekomen waren; dat sy in ’t lant [van] Iuda woonden:

6

[Namelijck] mannen, ⁺ wijven ende kinderkens; daer toe des Konincks dochteren, ende alle de zielen, die Nebusar-Adan de Hooft-man by Gedalja den soneAhikams, des soons Saphans, hadde gelaten; oock den Propheet Ieremia, ende Baruch den sone Neria.

+ Ier. 41,10.

7

Ende sy togen [in] Egypten-lant; want sy en wouden nae de stemme des HEEREN niet hooren: ende quamen nae Thachpanhes.

III.8

ENde des HEEREN woort geschiedde tot Ieremia te Thachpanhes, seggende:

9

Neemt groote steenen, ende verbergtse in den tichel-oven, die voor de deure aen Pharaos huys [is] te Thachpanhes; dat het de mannen uyt Iuda aensien.

10

Ende segt tot hen: Soo spreeck de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Siet! Ick wil henen senden, ⁺ ende mijnen knecht Nebucad-Nezar den Koninck van Babel halen laten, ende wil sijnen stoel boven op dese steenen setten, die Ick verborgen hebbe, ende hy sal sijne tente daer over op-slaen.

+ Ier. 25,9. cap. 27,6.

11

Ende hy sal komen, ⁺ ende Egypten-lant slaen: ende dooden, wien het treft; gevanckelijck voeren, wien het treft; met den sweerde slaen, wien het treft.

+ Ier. 15,2. Zach. 11,9.

12

Ende Ick wil de Huysen der Goden [in] Egypten met vyer aensteken, dat hyse verbrande, ende wegh-voere: ende hy sal [hem] Egypten-lant aentrecken, gelijck als een herder sijn kleet aentreckt; ende met vrede van daer trecken.

13

Hy sal de beelt-pylaren te Beth-Semes in Egypten-lant verbreken; ende der Afgoden kercken [in] Egypten met vyer verbranden.