Lutherse Bijbel (1648)

Het xlij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Iohanan met sijn aenhanck, vragen den Propheet, wat sij doen souden. II. Godt ontraedt in Egypten te trecken.

I.1

DOe traden toe alle de Hooftlieden des heyrs, Iohanan de soon Kareah, Iesanja de soon Hosaja, mitsgaders ’t gantsche volck, beyde kleyn ende groot:

2

Ende seyden tot den Propheet Ieremia: Lieve! laet onse gebedt voor u gelden; ende bidt voor ons den HEERE uwen Godt, van wegen alle dese overgeblevene: want onser is [eylaes] weynigh gebleven van vele, gelijck als [ghy] ons [selfs] siet [met] uwe oogen.

3

Dat ons de HEERE uwe Godt wilde bekent maken, waer henen wy trecken, ende wat wy doen sullen.

4

Ende de Propheet Ieremia seyde tot hen: [Wel-aen!] ick wil gehoorsaem zijn: [ende] siet! ick wil den HEERE uwen Godt bidden, gelijck als ghy geseyt hebt; ende al wat u de HEERE antwoorden sal, dat wil ick u bekent maken: ende en wil u-lieden niets veronthouden.

5

Ende sy seyden tot Ieremia: De HEERE zy een gewis ende waerachtigh getuyge tusschen ons, indien wy niet doen en sullen al ’t gene, dat u de HEERE uwe Godt aen ons bevelen sal.

6

’t Zy goet ofte quaet; [soo] willen wy hooren nae de stemme des HEEREN onses Godts, tot dien wy u senden: ⁺ op dat het ons wel gae, als wy nae se stemme des HEEREN onses Godts hooren.

+ Ier. 7,23.

II.7

ENde nae tien dagen geschiedde des HEEREN woort tot Ieremia:

8

Doe riep hy Iohanan den sone Kareah, ende alle de Hooft-lieden des heyrs, die by hem [waren], ende al ’t volck, beyde kleyn ende groot;

9

Ende seyde tot hen: Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls; tot welcken ghy my gesonden hebt, dat ick uwe gebedt voor hem soude brengen:

10

Indien ghy-lieden in dit lant sult blijven; ⁺ [soo] wil Ick u bouwen, ende niet af-breken; Ick wil u planten, ende niet uyt-roeyen: want het heeft my alreede berouwt het quaet, dat Ick u-lieden gedaen hebbe.

+ Ier. 24,6. cap. 31,4. cap. 33,7.

11

Ghy en sult [u] niet vreesen voor den Koninck van Babel, voor dien ghy [u] vreest; spreeckt de HEERE: ghy en sult [u] voor hem niet vreesen; want Ick wil by u zijn, op dat Ick u helpe, ende u van sijne hant redde.

12

Ick wil u-lieden barmhertigheyt bewijsen, ende my over u ontfermen, ende u weder in u lant brengen.

13

Maer soo ghy-lieden sult seggen: Wy en willen niet in dit lant blijven; op dat ghy [immers] niet en hooret nae de stemme des HEEREN uwes Godts;

14

[Maer] seggen: Neen! wy willen [in] Egypten-lant trecken, daer wy geenen krijgh en sien, noch der basuynen geluyt en hooren, ende geenen honger broots-halven lijden moeten; aldaer willen wy blijven.

15

Nu! soo hooret dan des HEEREN woort, ghy over-geblevene [uyt] Iuda: Soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Indien ghy uwe aengesichten sult richten, in Egypten-lant te trecken, [dat ghy] aldaer blijven [wilt].

16

Soo sal u ’t sweert, daer ghy [u] voor vreeset, in Egypten-lant treffen; ende de honger, daer ghy voor sorget, sal [steets] achter u zijn [in] Egypten; ende ghy sullet aldaer sterven.

17

Want sy zijn wie dat sy willen, die hare aengesichten richten, dat sy [in] Egypten trecken, om aldaer te blijven; [die] sullen sterven door ’t sweert, honger ende pestilentie: ende niemant sal over-blijven, noch ontkomen het quaet, dat Ick over hen [wil] komen laten.

18

Want soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: ⁺ Gelijck als mijn toorn, ende mijne grimmigheyt over de inwoonders te Ierusalem gegaen is; soo sal hy oock over u-lieden gaen, indien ghy in Egypten trecket: dat ghy tot eenen ^* vloeck, tot een ⁺ wonder, ter sweeringe ende ⁺⁺ schande wordet; ende dese stede niet meer sien en sullet.

+ Ier. 7,20.

* Ies. 65,15. Ier.18,16. cap. 19,8. cap. 25,9. cap. 29,18.

+ Ier. 24,9. cap. 25,18. cap. 26,6. cap. 29,18.

++ Ier. 4,9. cap. 29,18.

19

Het woort des HEEREN geldt u-lieden, ghy overige [uyt] Iuda; dat ghy niet in Egypten en trecket: [daerom soo] wetet, dat ick u heden betuyge.

20

Ghy-lieden sult anders uw’ leven verroeckeloosen; want ghy hebt my gesonden tot den HEERE uwen Godt, seggende: Bidt den HEERE onsen Godt voor ons, ende al wat de HEERE onse Godt sal seggen, dat maeckt ons bekent; soo willen wy daer nae doen.

21

Dat hebbe ick u-lieden heden bekent gemaeckt; maer ghy en wilt nae de stemme des HEEREN uwes Godts niet hooren, noch nae al ’t gene, ’t welck Hy my aen u-lieden bevolen heeft:

22

Soo sult ghy-lieden nu weten, dat ghy door ’t sweert, honger ende pestilentie sterven moett; ter plaetse, daer ghy henen gedenckt te trecken, dat ghy aldaer woonen wilt.