Lutherse Bijbel (1648)

Het xl. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Het wort Ieremia keur gegeven om te blijven, ofte te vertrecken. II. Gedalja wort tot eenen Lant-voogt gestelt. III. Gedalja veracht de waerschouwinge van sijn levens gevaer.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde, tot Ieremia, als hem Nebusar-Adan de Hooft-man los liet te Rama: want hy was oock met ketenen gebonden onder alle de gene, die te Ierusalem ende in Iuda gevangen waren, dat mense nae Babel wegh-voeren soude.

2

Als nu de Hooft-man Ieremia tot hem hadde halen laten, soo seyde hy tot hem: De HEERE, uwe Godt, heeft dit ongeluck over dese plaetse gesproken:

3

Ende heeft ’et oock komen laten, ende gedaen, gelijck als Hy gesproken heeft: want ghy-lieden hebt gesondiget tegen den HEERE, ende nae sijne stemme niet gehoort; daerom is u-lieden sulcx geschiet.

4

Nu siet! ick hebbe u heden los gemaeckt van de ketenen, daer mede uwe handen [gebonden] waren: indien ’t u nu belieft met my [nae] Babel te trecken; [soo] komt! ghy sult my bevolen zijn. Maer indien ’t u niet en belieft met my [nae] Babel te trecken; [soo] laet het aen-staen: Siet, [daer hebt ghy] het gantsche lant voor u; waer het u goet dunckt, ende u belieft, daer treckt henen.

5

Want wijder henen uyt en sal geen weder-keeren zijn: daerom meugt ghy keeren tot Gedalja den sone Ahikams, des soons Saphans, dien de Koninck van Babel gesett heeft over de steden van Iuda, ende by dien onder ’t volck blijven; ofte gaet heden, werwaerts het u wel behaegt: ende de Hooft-man gaf hem reys-kost ende geschencke, ende liet hem gaen.

6

Alsoo quam Ieremia tot Gedalja den sone Ahikams, nae Mizpa: ende bleef by hem onder ’t volck, dat in den lande noch over-gelaten was.

II.7

DOe nu de Hooft-lieden, ⁺ die [hen] op ’t velt [onthielden], mitsgaders hare lieden vernamen, dat de Koninck van Babel Gedalja den sone Ahikams, over het lant gestelt hadde, ende [beyde] over de mannen ende de wijven, kinderkens ende slechste [in] den lande, die niet nae Babel gevoert en waren;

+ 2 Reg. 25,23.

8

Soo quamen sy tot Gedalja nae Mizpa, namelijck, Ismaël de soon Nethanja; Iohanan ende Ionathan, de sonen Kareah, ende Seraja de soon Thanhumeth, ende de sonen Ephai van Netophath, ende Iesanja de soon Maachathi, mitsgaders hare mannen.

9

Ende Gedalja de soon Ahikams, ⁺ des soons Saphans, dede hen ende haren mannen eenen eedt, seggende: En vreest u niet, dat ghy den Chaldeën onderdanigh zijn sult; blijft in den lande, ende weest den Koninck van Babel onderdanigh, soo sal ’t u wel gaen.

+ 2 Reg. 25,24.

10

Siet! ick woone hier te Mizpa, dat ick den Chaldeën diene, die tot ons komen: daerom soo samelt [in] den wijn, ende de vijgen ende olye, ende legtse in uwe vaten; ende woonet in uwe steden, die ghy bekomen hebt.

11

Als oock alle Ioden, die in den lande Moabs, ende der kinderen Ammons, ende in Edom, ende die in alle de landen [waren], doese hoorden, dat de Koninck van Babel eenige in Iuda hadde

[fol. 44r]

laten over-blijven, ende over hen gesett Gedalja den sone Ahikams, des soons Saphans:

12

Soo quamen sy alle weder van alle de plaetsen, daer sy henen verstooten waren, [in] ’t lant [van] Iuda tot Gedalja nae Mizpa; ende sy samelden in seer veel wijns ende somer-vruchten.

III.13

MAer Iohanan de soon Kareah, mitsgaders alle de Hooft-lieden, die [hen] op ’t velt [onthouden hadden], quamen tot Gedalja nae Mizpa;

14

Ende seyden tot hem: Weet ghy oock, dat Baalim, de Koninck der kinderen Ammons, gesonden heeft Ismaël den sone Nethanja, dat hy u soude [doot] slaen? maer Gedalja de soon Ahikams en woude hen dat] niet gelooven.

15

Doe sprack Iohanan de soon Kareah tot Gedalja heymelijck, te Mizpa: Lieve! ick wil henen gaen, ende Ismaël, den sone Nethanja slaen, dat het niemant en sal gewaer worden: waerom soude hy u doot-slaen, dat alle de Ioden, [die] tot u vergadert [zijn], verstroyt worden; ende die noch uyt Iuda over-gebleven zijn, om-komen.

16

Maer Gedalja, de soon Ahikams, seyde tot Iohanan den sone Kareah: Ghy en sult dat niet doen; ’t en is niet waer, dat ghy van Ismaël segt.