Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Ierusalem wort van de Chaldeën in-genomen; waer door Zedekia met de sijne in eenen ellendigen staet geraken. II. Sommige lieden worden by ’t leven gelaten, nae ’t over-gaen van de stadt. III. Godts belofte van wegen Ebed-Melechs behoudenisse.

I.1

ENde het geschiedde, dat Ierusalem gewonnen wiert: ⁺ [want] in den negenden jare Zedekia des Konincks van Iuda, in de tiende maent, quam Nebucad-Rezar, de Koninck van Babel, ende al sijn heyr, voor Ierusalem; ende belegerden deselve.

+ 2 Reg. 25,1. Ier. 52,4.

2

Ende in den elfsten jare van Zedekia, op den negenden dagh der vierder maent, brack men [in] de stadt.

3

Ende alle Vorsten des Konincks van Babel togen henen in, ende hielden onder de middelste poorte: [namelijck] Nergal-Sar-ezer, Samgar-Nebo, Sar-Sechim, de opperste Kamerlinck; Nergal-Sar-ezer, de Hof-meester, ende alle de andere Vorsten des Konincks van Babel.

4

Alsse nu Zedekia de Koninck van Iuda sagh, mitsgaders sijne krijgs-lieden; vloden sy by nacht ter stadt henen uyt, by des Konincks hof, door de poorte tusschen de twee mueren, ende togen [door] ’t velt henen.

5

Maer het heyr der Chaldeën jaegdese nae; ⁺ ende sy achterhaelden Zedekia in den velde by Iericho, ende vingen hem, ende brachten hem tot Nebucad-Nezar den Koninck van Babel nae Riblath, [die] in den lande Hemath [leyt]; ⁺ die sprack een oordeel over hem.

+ 2 Reg. 23,33.

+ 2 Sam. 8,9.

6

Ende de Koninck van Babel liet

[fol. 43v]

de kinderen Zedekia voor sijne oogen dooden te Riblath, ende doodde alle Vorsten van Iuda.

7

Maer den Zedekia liet hy de oogen uyt-steken; ende hem met ketenen binden, om hen nae Babel te voeren.

8

Ende de Chaldeën verbrandden beyde des Koninkcs huys, ende der burgeren huysen: ende braken de mueren af te Ierusalem.

II.9

MAer wat noch van de volcke in de stadt was, ende wat noch sus tot hen gevallen was, die voerde Nebusar-Adan de Hof-meester al te samen gevanckelijck [nae] Babel.

10

Maer van het slechte volck, dat niet en hadde, liet Nebusar-Adan de Hooft-man ter selver tijt noch eenige in den lande van Iuda; ende gaf hen wijn-bergen ende dorpkens in.

11

Maer Nebucad-Rezar de Koninck van Babel hadde Nebusar-Adan den Hooft-man bevolen, van Ieremia, seggende:

12

Neemt hem, ende laet hem u bevolen zijn, ende en doet hem geen leedt; maer, gelijck hy ’t van u begeert, soo maeckt het met hem.

13

Doe sondt Nebusar-Adan de Hooft-man, ende Nebu-Sasban de opperste Kamerlinck, ende Negal-Sarezer de Hof-meester, ende alle de Vorsten des Konincks van Babel, henen,

14

Ende lieten Ieremia halen uyt den voor-hof der gevanckenisse, ende bevolen hem aen Gedalja, den sone Ahikams, des soons Saphans, dat hy hem henen uyt in sijn huys voerde, ende by den volcke bleve.

III.15

HEt woort des HEEREN was oock geschiedt tot Ieremia, terwijle [dat] hy [noch] in den voor-hof der gevanckenisse gevangen lagh, seggende:

16

Gaet henen, ⁺ ende segt Ebed-Melech den Moore: Soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Siet, Ick wil mijne woorden komen laten over dese stadt ten ongeluck, ende tot geenen goede: ende ghy sult het sien ter selver tijt:

+ Ier. 38,7.

17

Maer u wil Ick redden ter selver tijt; (spreeckt de HEERE) ende ghy en sult den lieden niet te deele worden, voor dewelcke ghy vreest.

18

Want Ick wil u daer van helpen, dat ghy niet door ’t sweert en valt: ⁺ maer ghy sult u leven als eenen buyt daer af brengen; daerom, dat ghy my vertrouwt hebt; spreeckt de HEERE.

+ Ier. 21,9.