Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Zedekiae regeeringe, ende vertreck der Chaldeën. II. Waerschouwinge voor sekerheyt, ende voor ’t betrouwen op Egypten. III. Ieremiae gevanckenisse. IV. Zedekia spreeckt heymelijck met Ieremia.

I.1

ENde Zedekia de soon Iosia wiert Koninck in plaetse Iechanja, ^{+ *} des soons Iojakims; [want] Nebucad-Rezar de Koninck van Babel maeckte hem tot Koninck in den lande Iuda.

+ 2 Reg. 24,17. 2 Paral. 36,10.

* 2 Par. 36.10. Ier. 22,4.

2

Maer hy, ende sijne knechten, ende het volck in den lande, en hoorden niet nae des HEEREN woorden, die Hy door den Propheet Ieremia sprack.

3

Nochtans sondt de Koninck Zedekia Iuchal den sone van Selemja, ende Zephanja den sone van Maseja den Priester, tot den Propheet Ieremia, ende liet hem seggen: Bidt den HEERE onsen Godt voor ons.

4

Want Ieremia ginck nu onder het volck uyt ende in: ende niemant en leyde hem [in] de gevanckenisse.

[fol. 42v]

5

Soo was het heyr Pharaos uyt Egypten getogen, ende de Chaldeën, die voor Ierusalem hadden gelegen, waren, doe sy sulck geruchte gehoort hadden, ⁺ van Ierusalem af-getogen.

+ Ier. 34,21.

II.6

ENde des HEEREN woort geschiedde tot den Propheet Ieremia, seggende:

7

Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Soo segt tot den Koninck van Iuda, die u tot my gesonden heeft, om my te vragen; Siet! het heyr Pharaos, dat u ter hulpe uyt-getogen is, sal wederom nae huys [in] Egypten trecken:

8

Ende de Chaldeën sullen wederkomen, ende tegen dese stadt strijden; ende sullense in-nemen, ende met vyer verbranden.

9

[Daerom] spreeckt de HEERE alsoo: En bedrieget uwe zielen niet, dat ghy dencket: De Chaldeën sullen van ons af-trecken. Sy en sullen niet af-trecken.

10

Ende al sloegt ghy [schoon] het gantsche heyr der Chaldeën, die tegen u strijden, ende daer bleven van hen eenige verwondde over; [soo] souden [die doch] een yegelijck in sijne tente hen op-maken, ende dese stadt met vyer verbranden.

III.11

ALs nu der Chaldeën heyr van Ierusalem was af-getogen, van wegen het heyr Pharaos;

12

Ginck Ieremia uyt Ierusalem, ende woude [in] ’t landt Benjamins gaen, om d’ ackers te bestellen onder ’t volck.

13

Ende als hy onder de poorte Benjamins quam, soo was daer een bestelt ten poort-wachter, wiens naem [was] Ieria, de soon Selemja, des soons Hananja; die selve greep den Propheet Ieremia, seggende: Ghy wilt tot de Chaldeën vallen.

14

Ieremia sprack: [Dat en is] niet waer! ick en wil niet tot de Chaldeën vallen: maer Ieria en woude hem niet hooren; maer greep Ieremia, ende bracht hem tot de Vorsten.

15

Ende de Vorsten wierden toornigh op Ieremiam, ende lieten hem slaen, ende wierpen hem [in] de gevanckenisse ten huyse Ionathans des Schrijvers; dien stelden sy tot eenen Stock-meester.

16

Alsoo ginck Ieremia in den kuyl ende gevanckenisse, ende lagh een lange tijt aldaer.

IV.17

ENde Zedekia de Koninck sondt henen, ende liet hem halen, ende vraegde hem in sijn huys heymelijck, ende seyde: Isser [oock] een woort van den HEERE [voor handen]? Ieremia seyde: Ia; [want] ghy sult den Koninck van Babel in de handen gegeven worden.

18

Ende Ieremia sprack tot den Koninck Zedekia: Wat heb ick tegen u, tegen uwe knechten, ende tegen dit volck gesondigt, dat ghy-lieden my in de gevanckenisse geworpen hebt?

19

Waer [zijn] nu uwe Propheten die u propheteerden, seggende: De Ko-ninck van Babel en sal niet over u, noch over dit lant komen?

20

Ende nu mijn Heer Koninck! hoort my, ende laet mijne bede voor u gelden, ende en laet my hier niet weder [in] Ionathans des Schrijvers huys brengen, op dat ick aldaer niet en sterve.

21

Doe beval de Koninck Zedekia, dat men Ieremia in den voor-hof der gevanckenisse behouden soude; ⁺ ende liet hem des daegs een bolle broots geven uyt de backers-strate, tot dat al ’t broot van de stadt op was: alsoo bleef Ieremia in den voor-hof der gevanckenisse.

+ Jer. 32,2.