Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvj. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Goddelijck bevel van op te schrijven. II. Baruch wort met de schrift versonden, om de selve voor ’t volck te lesen. III. Hy leest oock die schrift voor de Vorsten van Iuda. IV. Iojakim verscheurt ende verbrandt de schrift. V. Van wegen het misnoegen ende bevel Godts, maeckt Ieremia een ander schrift.

I.1

IN den vierden jare Iojakims, des soons Iosia, des Konincks van Iuda, geschiedde dit woort tot Ieremia, van den HEERE, seggende:

2

Neemt een boeck, ende schrijft daer in alle de woorden, die Ick tot u gesproken hebbe, over Israël, over Iuda ende alle volckeren, van dien tijt aen, [doe] Ick tot u gesproken hebbe, [namelijck] van de tijt Iosia aen, tot op desen dagh.

3

Of misschien het huys Iuda, als sy hooren al het ongeluck, dat Ick hen gedencke te doen, sich bekeeren wouden, een yegelijck van sijn boose wesen: op dat Ick hen hare misdaet ende sonde vergeven konde.

II.4

DOe riep Ieremia Baruch den sone van Neria: deselve Baruch schreef in een boeck uyt den monde Ieremia, alle woorden des HEEREN, die Hy tot hem gespreoken hadde.

5

Ende Ieremia geboodt Baruch, ende sprack: Ick [ben] gevangen, [dat] ick niet en kan in des HEEREN Huys gaen.

6

Maer gaet ghy [daer henen] in, ende leest dat boeck, [in] het welck ghy des HEEREN Woort uyt mijnen monde geschreven hebt, voor het volck [in] ’t Huys des HEEREN, op den vasten-dagh: ende sultse oock lesen voor de ooren des gantschen Iuda, die uyt hare steden [daer in] komen.

7

Oft sy misschien hen met bidden voor den HEERE verootmoedigen wouden, ende hen bekeeren, een yegelijck van sijn boos wesen: want de toorn ende grimmigheyt is groot, daer van de HEERE tegen dit volck gesproken heeft.

8

Ende Baruch, de soon van Neria, dede het al, gelijck hem de Propheet Ieremia bevolen hadde, dat hy de woorden des HEEREN uyt het boeck las [in] ’t Huys des HEEREN.

9

Maer het gebeurde in den vijfden jare Iojakims, des soons Iosia, des Konincks van Iuda, in de negende maent, [dat] men een vasten verkondigde voor den HEERE, allen volcke te Ierusalem, ende allen volcke, ’t welck uyt de steden van Iuda nae Ierusalem quam.

10

Ende Baruch las uyt dat boeck de woorden Ieramia, [in] den Huyse des HEEREN, in de capelle Gemarja, des soons Saphans des Canzeliers, in den bovensten voor-hof, [voor] de nieuwe poorte [aen] ’t Huys des HEEREN, voor het gantsche volck.

[fol. 42r]

III.11

DOe [nu] Michaja, de soon Gemarja, des soons Saphans; alle de woorden des HEERE gehoort hadde, uyt dat boeck;

12

[Soo] ginck hy af [in] des Konincks huys, in de canzelrie: ende siet! aldaer saten alle de Vorsten, Elisama de Canzelier, Delaja de soon Semaja, Elnathan de soon Achbors, Gemarja de soon Saphans, ende Zedekia de soon van Hananja, mitsgaders alle de Vorsten.

13

Ende Michaja maeckte hen bekent alle de woorden, die hy gehoort hadde; als Baruch las uyt dat boeck, voor de ooren des volcks.

14

Doe sonden alle de Vorsten Iudi den sone Nathanja, des soons Selemja, des soons Chusi, nae Baruch, ende lieten hem seggen: Neemt dat boeck, daer ghy uyt voor den volcke gelesen hebt, met u, ende komt. Ende Baruch, de soon van Neria, nam dat boeck met hem, ende quam tot hem.

15

Ende sy seyden tot hem: Sett u, ende leest, dat wy ’t hooren: ende Baruch las [hen] voor hare ooren.

IV.16

ENde als sy alle de woorden hoorden, ontsetteden sy hen, d’een tegen den anderen, ende seyden tot Baruch: Wy willen alle dese woorden den Koninck te kennen geven.

17

Ende sy vraegden den Baruch: Segt ons! hoe hebt ghy alle dese woorden uyt sijnen monde geschreven?

18

Baruch seyde tot hen: Hy las my alle dese woorden uyt sijnen monde; ende ick schreefse met inckt in dit boeck.

19

Doe seyden de Vorsten tot Baruch: Gaet henen, [ende] verbergt u met Ieremia; dat niemant en wete, waer ghy-lieden zijt.

20

Maer sy gingen in tot den Koninck in den voor-hof, (ende lieten het boeck behouden in de kamer Elisama des Canzeliers,) ende seyden aen, voor den Koninck, alle dese woorden.

21

Doe sondt de Koninck den Iudi om het boeck te halen; die selve nam het uyt de kamer Elisama des Canzeliers: ende Iudi las voor den Koninck ende alle de Vorsten, die by den Koninck stonden.

22

(Maer de Koninck sat [in] den winter-huyse, in de negende maent, aen de heert-stede.)

23

Maer als Iudi drie ofte vier bladeren gelesen hadde, versneet hyse met een schrijf-mes, ende wierpse in ’t vyer, dat op de heert-stede [was]; tot dat het boeck geheel ende al verbrande in ’t vyer.

24

Ende niemant en ontsettede hem, noch en scheurde sijne kleederen, [noch] de Koninck, noch alle sijne knechten, daer sy doch alle dese woorden gehoort hadden.

25

Hoe-wel oock Elnathan, Delaja ende Gemarja, den Koninck baden, dat hy ’t boeck niet en wilde verbranden; soo en gaf hy hen doch geen gehoor.

26

Daer toe geboodt [noch] de Koninck Ierahmeël den sone Hammelechs, ende Seraja den sone Asriëls, ende Selemja den sone Abdeëls, datse Baruch de Schrijver, ende Ieremia den Propheet, souden grijpen; maer de HEERE hadse verborgen.

V.27

DOe geschiedde des HEEREN woort tot Ieremia, nae dat de Koninck het boeck ende de woorden (die Baruch geschreven hadde uyt den monde Ieremia) verbrant hadde, seggende:

28

Neemt u wederom een ander boeck, ende schrijft alle de voorige woorden daer in, die in ’t eerste boeck stonden, ’t welck Iojakim de Koninck van Iuda, verbrandt heeft.

29

Ende segt tot Iojakim, den Koninck van Iuda: Soo spreeckt de HEERE: Ghy hebt dit boeck verbrandt, seggende: Waerom hebt ghy daer in geschreven, dat de Koninck van Babel sal komen, ende dit lant verderven; ende maken, dat noch lieden noch vee meer daer in zijn en sullen?

30

Daerom soo spreeckt de HEERE van Iojakim, den Koninck van Iuda: Daer en sal niemant van de sijne op den stoel Davids sitten; ⁺ ende sijn lichaem sal wegh-geworpen, des daegs in de hitte, ende des nachts in de vorst [liggen].

+ Ier. 22,19.

31

Ende Ick wil hem ende sijn zaet, ende sijne knechten besoecken, om harer misdaet wille: ende Ick wil over hen, ende over de burgeren te Ierusalem, ende over die in Iuda, komen laten al het ongeluck, dat Ick hen gesproken hebbe; ende sy doch geen gehoor en geven.

32

Doe nam Ieremia een ander boeck, ende gaf het Baruch den sone van Neria den Schrijver; die schreef daer in uyt den monde Ieremia alle de woorden, [die in het ander] boeck [stonden], dat Iojakim de Koninck van Iuda hadde met vyer verbranden laten: ende boven deselve wierden der woorden noch vele meer, dat gener waren.