Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxv. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Ieremia beproeft de Rechabiten door den wijn. II. Der Rechabieten weygeringe. III. Uytlegginge van sulcke gehoorsaemheyt. IV. Der Rechabiten gehoorsaemheyt wort geroemt.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia, ter tijt Iojakims, des soons Iosia, des Konincks van Iuda, seggende:

2

Gaet henen in der Rechabiten huys, ende spreeckt met hen; ende voertse [in] des HEEREN Huys, in een van de capellen: ende schenkt hen wijn.

II.3

DOe nam ick Iasanja, den sone Ieremia, des soons Habazinja, mitsgaders sijne broederen, ende alle sijne sonen, ende het gantsche huys der Rechabiten:

4

Ende voerdese [in] des HEEREN Huys, in de capelle der kinderen Hanans, des soons Iegdalja, des mans Godts; welcke neffens der Vorsten capelle [is], boven de capelle Maseja des soons Sallums, des deur-wachters.

5

Ende ick settede den kinderen van der Rechabiten huyse, bekers vol wijns ende schalen voor; ende sprack tot hen: Drincket wijn.

6

Maer sy antwoordden: Wy en drincken geenen wijn; want onse vader Ionadab, de soon Rechabs, heeft ons geboden, seggende: Ghy-lieden, ende uwe kinderen, en sult nimmermeer geenen wijn drincken;

7

Ende geen huys bouwen, geen zaet zaeyen, geenen wijn-bergh planten noch hebben; maer sult in hutten woonen u leef-dage: op dat ghy lange levet in den lande, daer ghy als vreemdelingen [in] verkeert.

8

Alsoo hooren wy nae de stemme onses vaders Ionadabs, des soons Re-

[fol. 41v]

chabs, in alles dat hy ons geboden heeft: dat wy geenen wijn en drincken onse leef-dage, [noch] wy, [noch] onse wijven, [noch] sonen, noch dochteren.

9

Ende en bouwen [oock] geene huysen, daer wy in woonden; ende en hebben noch wijn-bergen, noch ackeren, noch zaet:

10

Maer woonen in hutten; ende hooren ende doen nae alles, dat onse vader Ionadab ons geboden heeft.

11

Maer als Nebucad-Rezar, de Koninck van Babel, herwaerts op in ’t lant toogh, seyden wy: Komet, latet ons nae Ierusalem trecken, voor het heyr der Chaldeën, ende der Syriers; ende zijn [alsoo] te Ierusalem gebleven.

III.12

DOe geschiedde des HEEREN woort tot Ieremia, seggende:

13

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Gaet henen, ende segt tot dien in Iuda, ende tot de burgeren te Ierusalem: En wilt ghy-lieden u dan niet beteren, dat ghy nae mijne woorden hooret? spreeckt de HEERE.

14

De woorden Ionadabs, des soons Rechabs, die hy sijnen kinderen geboden heeft, dat sy niet en souden wijn drincken, worden gehouden: ende sy en drincken geenen wijn, tot op desen dagh; daerom, dat sy nae hares vaders gebodt hooren: Maer ☜Ick hebbe ^a steets u-lieden prediken laten; evenwel en hooret ghy nae my niet.

a Vroegh.

15

Soo hebbe Ick oock steets tot u gesonden alle mijne knechten, de Propheten, ⁺ ende laten seggen: Bekeeret u, een yegelijck van sijn boos wesen, ende betert uwen wandel; ende en volget niet andere Goden nae, om hen te dienen: soo sult ghy in den lande blijven, het welck Ick u ende uwen vaderen gegeven hebbe:☞ maer ghy en woudet uwe ooren niet neygen, noch nae my hooren.

+ Ier. 18,11. cap 25,5.

16

Daer doch de kinderen Ionadabs, des soons Rechabs, hebben hares vaders gebodt, dat hy hen geboden heeft, gehouden; maer dit volck en hoort nae my niet.

17

Daerom soo spreeckt de HEERE, de Godt Zebaoth, [ende] de Godt Israëls: Siet! Ick wil over Iuda, ende over alle burgeren te Ierusalem komen laten al het ongeluck, dat Ick tegen hen gesproken hebbe: daerom, dat Ick tot hen gesproken hebbe, ende sy niet en willen hooren; Ick hebbe geroepen, ende sy my niet en willen antwoorden.

IV.18

ENde tot het huys der Rechabiten sprack Ieremia: Soo spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls: Daerom, dat ghy-lieden nae den gebode uwes vaders Ionadabs gehoort hebt, ende alle sijne geboden hebt gehouden, ende alles gedaen, wat hy u-lieden geboden heeft:

19

Daerom spreeckt de HEERE Zebaoth, de Godt Israëls also: ’t En sal Ionadab, den sone Rechabs, nimmermeer missen, of daer sal yemant van de sijne altijt voor my staen.