Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiiij. Capittel.

Heeft drie deelen I. Prophetie van ’t overgaen der stadt Ierusalems. II. De Wet van ’t vry-jaer, niet wel onderhouden van de Ioden. III. Godts misnoegen daer over, ende dreygement daer tegen.

I.1

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia, ⁺ (als Nebucad-Nezar de Koninck van Babel, [met] al sijn heyr, ende [met] alle de Koninck-rijcken op aerden, die onder sijne gewelt waren, ende alle de volckeren, tegen Ierusalem streden, ende tegen alle hare steden) seggende:

+ 2 Reg. 25,1, etc. Jer. 52.

2

Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Gaet henen, ende segt Zedekia den Koninck van Iuda; ende spreeckt tot hem: Soo spreeckt de HEERE: Siet! ⁺ Ick wil dese stadt in de hant des Konincks van Babel geven; ende hy salse met vyer verbranden.

+ Jer. 21,10. cap. 32,29. cap. 38,18.

3

Ende ghy en sult sijner hant niet ontkomen; maer gegrepen, ⁺ ende in sijne hant gegeven worden: dat ghy hem met oogen sien, ende mondelijck met hem spreken sult, ende nae Babel komen.

+ Jer. 32,4.

4

[Soo] hoort doch Zedekia, ghy Koninck van Iuda, des HEEREN woort: Soo spreeckt de HEERE van u: Ghy en sult niet door het sweert sterven;

5

[Maer] ghy sult in vrede sterven: ⁺ ende gelijck men over uwe vaderen, de voorige Koningen, die voor u geweest zijn, gebrandt heeft; soo sal men oock over u branden, ende u beklagen: ⁺ Ach, Heere! want Ick hebbe het gesproken; spreeckt de HEERE.

+ 2 Paral.16,14.

+ Jer. 22,18.

6

Ende de Propheet Ieremia sprack alle dese woorden tot Zedekia, den Koninck van Iuda, te Ierusalem;

7

Doe het heyr des Konincks van

[fol. 41r]

Babel [alreede] streedt tegen Ierusalem, ende tegen alle over-geblevene steden van Iuda, [namelijck] tegen Lachis, ende Aseka: want dese, [als] vaste steden, waren [noch] over-gebleven onder de steden van Iuda.

II.8

[DIt is] het woort, dat van den HEERE geschiedde tot Ieremia, nae dat de Koninck Zedekia een verbondt gemaeckt hadde met het gantsche volck te Ierusalem, om een vry-jaer uyt te roepen:

9

Dat een yegelijck sijnen knecht, ende een yegelijck sijne maegt, die Ebreen ende Ebreërinnen waren, soude vry geven; soo dat geen Iode den anderen van deselve voor lijf-eygen soude houden.

10

Doe gaven alle de Vorsten gehoor, ende al ’t volck, die sulck verbondt in-gegaen waren, dat een yegelijck sijnen knecht ende sijne maegt soude vry geven, ende haer niet meer voor lijf-eygen houden: ende gavense los.

11

Maer daer nae keerden sy [hen] wederom, ende eyschten de knechten ende maegden weder [tot hen], die sy vry gegeven hadden; ende dwongense, [datse] knechten ende maegden [zijn moesten].

III.12

DOe geschiedde des HEEREN woort tot Ieremia, van den HEERE, seggende:

13

Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Ick hebbe een verbondt gemaeckt met uwe vaderen, doe Ickse uyt Egypten-lant, uyt de dienst-huyse, voerde, seggende:

14

Wanneer seven jaren om zijn, ⁺ soo sal een yegelijck sijnen broeder, die een Ebreer is, ende hem selven aen hem verkocht, ende ses jaren gedient heeft, vry van hem laten: maer uwe vaders en hoorden nae my niet, ende en neygden hare ooren niet.

+ Exod. 21,2. Lev. 25,39. Deut. 15,12.

15

Soo hebt ghy-lieden u heden bekeert, ende gedaen, dat my wel behaegde, dat ghy een vry-jaer lietet uyt-roepen, een yegelijck voor sijnen naesten: ende hebt [dies] een verbondt gemaecket voor my, in ’t Huys, dat nae mijnen Name genoemt is.

16

Maer ghy zijt om-geslagen, ende ontheyliget mijnen Name; ende een yegelijck eyscht sijnen knecht ende sijne maegt weder, die ghy haddet vry gegeven, dat sy haer selfs eygen vry waren; ende dwingetse [nu], dat sy uwe knechten ende maegden zijn [moeten].

17

Daerom spreeckt de HEERE alsoo: Ghy-lieden hooret nae my niet, dat ghy een vry-jaer uyt-riepet, een yegelijck voor sijnen broeder ende voor sijnen naesten: Siet, soo roepe Ick (spreeckt de HEERE) u een vry-jaer uyt, ten sweerde, ter pestilentie, ten honger; ⁺ ende en wil u in geen Koninckrijck op aerden blijven laten.

+ Deut. 28.25, 64. Ier. 15,4. cap. 24,9.

18

Ende wil de lieden, die mijn verbondt overtreden, [ende] de woorden des verbondts, dat sy voor my gemaeckt heb-ben, niet en houden, soo maken, [als] het kalf, dat sy in twee stucken gedeelt hebben, ⁺ ende tusschen de deelen henen gegaen zijn.

+ Gen. 15,10.

19

[Namelijck] de Vorsten van Iuda, de Vorsten Ierusalems, de Kamerlingen, de Priesteren, ende het gantsche volck in den lande, die tusschen des ^a kalfs stucken henen gegaen zijn.

a Kalfs stucken) Dat is een gewoonte geweest ten waer-teecken, dat het verbondt soude vast zijn, mits dat sy het offer Godts daer mede eerden, als tot een getuygenisse der waerheyt.

20

Ende Ick wilse geven in de hant harer vyanden, ende der gener, die hen nae het leven staen: dat ^* hare lichamen den vogelen onder den Hemel, ende den dieren op aerden, ter spijse sullen worden.

* Ier. 7,33. cap. 16,4.

21

[Ende] Zedekia den Koninck van Iuda, ende sijne Vorsten, wil Ick geven in de handen harer vyanden, ende der gener, die hen nae ’t leven staen, ende den heyr des Konincks van Babel, die [nu] van u-lieden af-getogen zijn.

22

[Want] siet! Ick wil [hen] bevelen (spreeckt de HEERE) ende wilse wederom voor dese stadt brengen; ende sy sullen tegen haer strijden, ende sullense in-nemen, ende met vyer verbranden: ende Ick wil de steden van Iuda verwoesten, dat niemant meer daer woonen en sal.