Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Prophetie van Ierusalems verstooringe. II. Prophetie van de geestelijcke ende lichamelijcke verlossinge. III. Sonderlinge prophetie van den Messia met de sekerheyt van dien. IV. De belofte van de lichamelijcke verlossinge wort wederom verhaelt.

I.1

ENde des HEEREN woort geschiedde tot Ieremia ten tweeden-mael, (als hy noch in den voor-hof der gevanckenisse besloten was) seggende:

2

Soo spreeckt de HEERE, die sulcx maeckt, doet ende uyt-richt; HEERE is sijn Naem:

3

Roept my, soo wil Ick u antwoorden; ende wil u bekent maken groote ende geweldige dingen, die ghy niet en weett.

4

Want soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls, van de huysen deser stadt, ende van de huysen der Koningen van Iuda, welcke af-gebroken zijn; om bolwercken [te maken] ter weere:

5

[Ende van dien,] dieder in-gekomen zijn, om tegen de Chaldeën te mogen strijden, dat sy die selve vullen moeten met doode lichamen, die Ick in mijnen toorn ende grimmigheyt verslaen wil: want Ick hebbe mijn aengesicht van dese stadt verborgen, om alle haer-lieder boosheyt wille.

II.6

☜SIet, Ick wilse heelen ende gesont maken: ende wil hen des gebedts om vrede ende trouwe laten genieten.

7

Want Ick wil de gevanckenisse Iuda, ⁺ ende de gevanckenisse Israëls wenden, ende wilse bouwen, ⁺ gelijck van aen-beginne.

+ Jer. 3,44.

+ Jer. 24,6. cap. 31,4.

8

Ende wilse reynigen van alle misdaet, ⁺ [met] dewelcke sy tegen my gesondigt hebben: ende wil hen vergeven alle misdaden, [met] dewelcke sy tegen my gesondigt ende overtreden hebben☞.

+ Jer. 31,34.

9

Ende dat sal my een vrolijcke Naem,

[fol. 40v]

roem ende prijs zijn onder alle Heydenen op aerden; wanneerse hooren sullen al ’t goede, dat Ick hen doe: ende sullen hen verwonderen ende ontsetten, over al ’t goede, ende over alle den vrede, dien Ick hen geven wil.

10

Soo spreeckt de HEERE: Aen dese plaetse, daer ghy van segt: Sy is woest, [om datter] noch lieden noch vee in de steden van Iuda, ende op de straten te Ierusalem [en blijft]; (die [soo] verwoestet [zijn, datter] noch lieden, noch burgeren, noch vee [daer in en is]) sal men nochtans wederom hooren,

11

Een geschrey van vreugde ende blijdschap, ⁺ de stemme des bruydegoms ende der bruyt, ende de stemme der gener, die daer seggen: Dancket den HEERE Zebaoth, dat Hy [soo] genadigh [is], ende [doet] altoos goets: ende dier, ⁺ die daer danck-offer brengen ten huyse des HEEREN: want Ick wil de gevanckenisse des lants wenden, gelijck van aen-beginne; spreeckt de HEERE.

+ Jer. 7,34. cap. 25,10. Psal. 136,1.

+ Lev. 7,11.

12

Soo spreeckt de HEERE Zebaoth: Aen dese plaetse, die soo woest is, datter noch lieden noch vee in en zijn, ende in alle der selver steden, sullen nochtans wederom herders-huysen zijn, die daer kudden weyden:

13

[Beyde] in de steden op de geberghten, ⁺ [ende] in de steden in de leeghten, ende in de steden tegen ’t Suyden, ende in den lande Benjamins, ende ront-om Ierusalem henen, ende in de steden van Iuda; daer sullen nochtans wederom de getelde kudden uyt- ende in-gaen: spreeckt de HEERE.

+ Jer. 17,26.

III.14

☜SIet! de tijt komt, (spreeckt de HEERE) dat Ick het genadige woort verwecken wil, het welck Ick den huyse Israëls, ende den huyse Iuda gesproken hebbe.

15

In den selven dagen, ende ter selver tijt, wil Ick den David een rechtveerdigh GEWAS op-gaen laten; ⁺ [ende sal een Koninck zijn, die wel regeeren sal] ende sal recht ende gerechtigheyt aen-richten op aerden.

+ Jer. 23,5.

16

Ter selver tijt sal Iuda geholpen worden, ende Ierusalem seker woonen: ende men sal hem noemen, de HEERE, [die] ONSE GERECHTIGHEYT [is]☞.

17

Want soo spreeckt de HEERE: Het en sal nimmermeer missen, of daer sal een van David sitten op den stoel des huyses Israëls.

18

Desgelijcx en sal ’t nimmermeer missen, of daer sullen Priesters ende Leviten zijn voor my; die daer brand-offer doen, ende spijs-offer aensteken, ende offer slachten eeuwighlijck.

19

Ende des HEEREN woort geschiedde tot Ieremia, seggende:

20

Soo spreeckt de HEERE: Wanneer mijn verbondt op-houden sal met den dage ende der nacht, dat het geen dagh ende nacht en zy te sijner tijt:

21

Soo sal oock mijn verbondt op--houden met mijnen knecht David, dat hy geenen soon en hebbe tot eenen Koninck op sijnen stoel; ende met de Leviten [ende] Priesteren, mijne dienaren.

22

Gelijck men het heyr des Hemels niet tellen, noch het zant aen de zee niet meten en kan; alsoo wil Ick vermeerderen het zaet Davids mijns knechts, ende de Leviten, die my dienen.

IV.23

ENde des HEEREN woort geschiedde tot Ieremia, seggende:

24

En hebt ghy niet gesien wat dit volck spreeckt, seggende: De HEERE heeft [doch oock] de twee geslachten verworpen, die Hy verkoren hadde; ende ^a sy lasteren mijn volck, als oft sy mijn volck niet meer zijn en souden.

a Lasteren) Dat is, sy bewegen het volck tot ongeloove, ende vertwijfelen.

25

Soo spreeckt de HEERE: Indien Ick niet en houde mijn verbondt met dagh ende nacht, noch de ordeninge des Hemels ende der Aerden:

26

Soo wil Ick oock verwerpen het zaet Iacobs, ende Davids mijns knechts; dat Ick uyt haren zade niet en neme, die daer heerschen over het zaet Abrahams, Isaacs, ende Iacobs: ⁺ want Ick wil hare gevanckenisse wenden, ende my harer ontfermen.

+ Jer. 31,20.